Tanja Jadnanansing is sinds twee jaar voorzitter van de stadsdeelraad Amsterdam Zuidoost. Met zijn zeer diverse samenstelling van meer dan 180 nationaliteiten en culturen, een zeer uitdagende job, maar zij gaat er helemaal voor: “Er is veel kommer en kwel, maar ook veel vreugde. Naast veel gedoe is er ook veel gemeenschapszin. En je moet altijd kijken waar vooruitgang in zit. Wat je aandacht geeft, groeit.” Jadnanansing laat zich graag inspireren door wijze teksten, vaak uit Oosterse filosofieën. Voor haar is ook de én/én – benadering uit het Hindoeïsme een belangrijke leidraad. “Het is niet óf het een óf het ander, je moet altijd ook het andere narratief tot je nemen.” Ze laat zichzelf ook niet in een hokje plaatsen. “Als je mij per se toch ergens wil plaatsen dan graag in team KIM: kennis, invloed en mogelijkheden.”

Als dochter van een Surinaams/Hindostaanse vader en een Arubaanse moeder groeide Jadnanansing op in Suriname, maar woont sedert haar rechtenstudie (Leiden, 1987-1994) in Nederland, waar ze diverse functies heeft vervuld. Zo was zij onder meer medeoprichter en directeur communicatie van een informatiecentrum voor jongeren in Amsterdam (2000-2003), diversiteitsmanager bij de Nederlandse Publieke Omroep (2004-2006), adviseur jongeren bij de NOS (2006-2007) en presentator en programmamaker bij Multiculturele Televisie Nederland en de omroep Organisatie Hindoe Media (2007-2008). Van 2010-2016 was zij lid van de Tweede Kamer voor de Partij van de Arbeid. Daarna werkte zij in het onderwijs, als programmamanager Strategie en Externe betrekkingen op het Albeda College, een mbo-school in Rotterdam. Na de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2019 werd in Amsterdam een coalitie gevormd van Groen Links, D66, PvdA en SP, waarop Jadnanansing tot voorzitter van het stadsdeel Zuidoost werd benoemd.

Dichtbij de mensen
Jadnanansing is geen bestuurder die op afstand haar werk doet. Daarom voelt ze zich ook helemaal op haar plaats in Zuidoost. Ze gaat graag met de mensen in gesprek en dat wordt gewaardeerd. “Als je met mensen in gesprek gaat, leer je heel veel over hen. Ik ken natuurlijk wel de Surinaamse cultuur, maar ben van huis uit niet bekend met al de andere culturen. Ghanezen heb ik leren kennen als zeer vriendelijk en open en zij omarmen mij ook echt. Ondanks de coronamaatregelen heb ik het gesprek gaande gehouden door met mensen te gaan wandelen, uiteraard met inachtneming van de 1.5 meter afstand.” Om iedereen goed te kunnen informeren over de coronamaatregelen is Jadnanansing ook naar de mensen toe gegaan. “Vanuit een busje met luidsprekers, zoals in verkiezingstijd in Suriname, werd de informatie in verschillende talen omgeroepen en als mensen vragen hadden, konden ze die stellen.”

Heeft Zuidoost te lijden van het imago van achterstand, ellende, geweld etc.? Jadnanansing geeft toe dat er wel het een en ander aan de hand is. ”Daar hoef ik geen doekjes om te winden. Niet iedereen hier is lief en aardig, zeer zeker niet. Ik hou alle politieberichten bij en ik merk dat er in Zuidoost niet meer geweld is dan in de rest van Amsterdam. Maar het is wel zo dat geweldsincidenten in Zuidoost de voorpagina van de kranten halen, terwijl geweld in Oost op pagina 7 staat. Ik zal Zuidoost zeker niet positiever willen voorstellen dan het is, maar ik vind een evenwichtiger beeldvorming wel belangrijk. Ja, er is ellende, maar er is ook een ander verhaal. Wat ik belangrijk vind is dat je mensen niet alleen benadert vanuit een ellendige positie waarin ze verkeren, maar de veerkracht benadrukt. Dat is namelijk de ziel van Zuidoost. Al die nationaliteiten en culturen bij elkaar, en toch een grote saamhorigheid. Als er verdriet is, is er veel ondersteuning. De laatste jaren is er gelukkig een mooie ontwikkeling te zien bij vooral jonge mensen die uitstralen dat ze trots zijn dat ze uit Zuidoost komen. De Bims (Bijlmer) is nu een geuzennaam voor Zuidoost geworden, die ook wordt gepromoot door uit Zuidoost afkomstige en internationaal bekende ontwerpers onder de naam Smib. Ik was daarom ook trots dat de kinderen van de Kindercommissie die ik heb ingesteld, allemaal een T-shirtje wilde hebben met de tekst ‘Ik kom uit de Bims’. De kinderen komen namelijk uit alle delen van Zuidoost: Bijlmer-Oost, Bijlmer-Centrum, Bijlmer-West en Gaasperdam/Driemond. Dat zijn heel uiteenlopende delen. In Gaasperdam/Driemond wonen veel hoogopgeleiden.”

Nog veel te doen op het gebied ongelijkheid en diversiteit
De racismediscussie laat Zuidoost uiteraard niet onberoerd. Sterker, veel kopstukken uit de antiracismebeweging komen uit Zuidoost of hebben er heel nauwe banden mee. Jadnanansing vindt de aandacht die gevraagd wordt voor het nieuwe verhaal van Nederland, waarin ook het slavernijverleden een plaats krijgt, terecht. Maar zij vindt het ook belangrijk dat het discours bij de kern van de zaak blijft, namelijk de ongelijkheid in de samenleving. Dat is een factor die de mensen in Zuidoost met elkaar verbindt. “Het werken in Zuidoost heeft mij heel bescheiden gemaakt. Ik ben opgegroeid in een geprivilegieerd milieu. Daarom dacht ik dat als je hard je best doet, je diploma’s haalt, je er wel komt. Maar nu zie ik hier goed opgeleide mensen, strak in het pak, die hard hun best doen om een goede baan te krijgen, maar gewoon niet aan de bak komen. Dat is best confronterend. Op het gebied van diversiteit is er nog veel te doen in Nederland. Ik loop nu al een tijdje mee en zie dat wij nog steeds te weinig aan de tafel zitten waar beslissingen worden genomen. En dan gaat het mij niet alleen om verschillende culturele achtergronden. Maar bijvoorbeeld ook om het betrekken van laagopgeleiden. Mensen uit alle geledingen van de maatschappij moeten zich betrokken voelen. Toen ik in het onderwijs zat, zag ik al die schoolbesturen waar die diversiteit ontbrak. Als je ook kijkt naar wat in het algemeen als typisch Nederlands wordt gezien, is het niet verwonderlijk dat een multiculturele samenleving als in Zuidoost, zich daar niet in herkent. Wij hebben nog geen hoofdstuk ingenomen in het verhaal van Nederland.”

Jadnanansing ziet de culturele diversiteit als een enorme verrijking. “Dan heb ik het niet over eten en muziek. Maar veel meer over de tradities en hoe je veel meer gebruik kunt maken van de eigen traditie van mensen om hen te inspireren.” Zelf put Jadnanansing veel inspiratie uit de hindoefilosofie; ze mediteert al sinds haar zestiende. Dat maakt dat zij ook het beste uit mensen wil halen, zonder haar eigen persoon op de voorgrond te willen stellen. “Ik ben nu 53 jaar en heb veel gezien en geleerd. Ik heb mezelf veel beter leren kennen. Ik heb niet zoveel op met status en bezittingen. Ik wil mijn kennis wel inzetten om invloed te kunnen uitoefenen en vervolgens verbeteringen te realiseren. In Zuidoost is de uitdaging bij te dragen aan mogelijkheden voor anderen om zich te ontwikkelen. Onderwijs is een vereiste. Ik geef zelf gastlessen op lagere en middelbare scholen. Dat geeft mij ook gelegenheid in direct contact te staan met de jeugd en hun verhalen te horen.” Niemand hoeft haar “Burgemeester van de Bijlmer” te noemen. Haar hart wordt wel warm als ze op straat fietst en de kinderen aan wie ze lesgeeft haar groeten: ‘Dag juffrouw Voorzitter’.

In haar werk houdt Jadnanansing zich niet zozeer bezig met het naar nationaliteit of cultuur onderscheiden van mensen. Zij kijkt naar de problematiek waar mensen mee zitten en hoe die kan worden aangepakt. Als het om Hindostanen in Nederland als groep gaat, meent zij dat daar over het algemeen veel kennis zit en het zou mooi zijn als deze kennis ook wordt ingezet in het kader van diversiteit en bestrijding van ongelijkheid. Hindostanen zijn niet een groep die bijvoorbeeld opvalt door activisme, maar dat is volgens Jadnanansing ook niet per se nodig om je steentje bij te dragen. Ze hoort ook weleens de opmerking van Hindostanen dat zij onzichtbaar zijn in Nederland en dat veel Nederlanders hen niet eens met Suriname associëren. “Ik heb mensen die het over onzichtbaarheid hebben vaker gezegd ‘Wil je zichtbaar zijn? Kom helpen in Zuidoost met gastlessen.’ Een aantal heeft de uitnodiging ook opgepakt en ik ben daar blij om. Ik voer ook koffiegesprekken met anderen om te bekijken waar hun expertise kan worden ingezet.”

Foto’s: Tanja Jadnanansing