Ontstaansgeschiedenis VHP Sympathisanten Nederland (VHP-SN)

Radjin Thakoerdin

Omslag van het verenigingsblad De Olifant

Jonge Olifanten Nederland (JON)
De interesse van jongeren in Nederland voor de Surinaamse politiek is altijd groot geweest. Op incidentele basis werden politieke discussiebijeenkomsten georganiseerd. Naar aanleiding van de gebleken behoefte aan gedachtewisselingen over de politieke situatie in Suriname, ging een groep Hindostaanse studenten en werkende jongeren ertoe over om dergelijke bijeenkomsten een meer regelmatig en structureel karakter te geven. Hieruit werd het initiatief geboren om een politiek werkverband op te richten, dat zich zou bezighouden met de Surinaamse politiek in het algemeen en de bijdrage daaraan door de Vooruitstrevende Hervormings Partij (VHP). Dit werkverband zou zich tot jongeren moeten beperken en zo kwam de naam Jonge Olifanten Nederland (JON) tot stand. Met deze naam werd een zekere binding met de VHP Suriname beoogd zonder daarbij expliciet de naam van deze partij te bezigen.

Jnan Adhin (ondervoorzitter VHP)

Relatie JON/VHP
Tijdens een bezoek aan Nederland reageerde de ondervoorzitter van de VHP, dr. Jnan Adhin, zeer positief op het functioneren van een politiek werkverband in Nederland, dat relaties met de VHP in Suriname wenste te onderhouden. Op 29 december 1987 werd in zijn bijzijn ten huize van de heer Radjin Thakoerdin te Zoetermeer de JON geproclameerd. Het oprichtingsbestuur stelde daarna de conceptstatuten op, waarin de doelstellingen van JON als volgt werden geformuleerd:

  1. De JON richt zich in eerste instantie op die groep van gevormde Surinamers die de bedoeling hebben binnen niet al te lange tijd (binnen vijf jaar) naar het vaderland terug te keren om zodoende hun krachten ten dienste van Suriname te stellen.
  2. De JON heeft de bedoeling (toekomstig) Surinaams kader te bundelen om reflectie op het (maatschappelijk en) politiek gebeuren in Suriname in het verleden en heden, alsmede een bezinning op de toekomst van Suriname in politiek opzicht mogelijk te maken.
  3. De JON wil zich ook bezinnen op de betekenis van de VHP (Vooruitstrevende Hervormings Partij) voor het politiek beleid in Suriname, zoals het onder meer gestalte krijgt in actieprogramma’s en concreet politiek handelen.

Dr.mr.drs. J.H. Adhin, mr. J. Lachmon en drs. S. Harinandansingh tijdens het Congres “De vormgeving en ontwikkeling van het staatsbestel in Suriname in historisch perspectief” (Den Haag, 15 april 1989).

Voorts wenste de JON zich bij de VHP aan te sluiten en deed een officieel verzoek daartoe bij het hoofdbestuur. De beweegredenen waren:

  1. identificatie met de VHP-ideologie;
  2. de waardevolle bijdrage van de VHP in Suriname;
  3. verschaffen van een herkenningspunt voor VHP-sympathisanten in Nederland;
  4. de visie en het beleid in Frontverband uitdragen.

In verscheidene gesprekken die daarna werden gevoerd met de secretaris van de VHP, de heer Ram Sardjoe, tijdens diens verblijf in Nederland, werd van de kant van VHP duidelijk gemaakt dat de wet op politieke partijen van Suriname niet toestaat afdelingen buiten het Surinaams grondgebied op te richten. De Statuten van de VHP voorzien daar dan ook niet in. Een informele relatie, bijvoorbeeld uitwisseling van informatie, behoorde wel tot de mogelijkheden. Gedurende 1988 werden o.l.v. de heren Shyaam Sardjoe en Humbert Kartaram verschillende ledenwervingsacties gevoerd. De belangstelling bleek groot. Er werd een werkgroep politieke vorming ingesteld, met ais taak volgens een bepaald curriculum de ontwikkeling van de moderne Surinaamse politiek te behandelen.

Bezoek Frontleiders aan Nederland: (mede)oprichter, Radjin Thakoerdin, betuigt steun VHP-SN i.o. aan VHP-leider, Jagernath Lachmon.

JON in problemen
Er begonnen zich tekenen van verdeeldheid te tonen binnen het oprichtingsbestuur dat bestond uit: de heer B. Ori (voorzitter), de heer W. Parsowa (ondervoorzitter), de heer R. Thakoerdin (secretaris),  de heer R. Ramcharan (tweede secretaris) en de heer I. Orie (penningmeester). Eén stroming o.l.v. de heer Ori toonde zich teleurgesteld over het zich niet kunnen aansluiten bij de VHP, en de andere o.l.v. de heren Parsowa en Thakoerdin wenste op pragmatische wijze verder te gaan. De verdeeldheid bereikte een climax toen vanuit VHP in Suriname aan JON werd gevraagd om een ontvangst te organiseren voor de Frontleiders, J. Lachmon, H. Arron en W. Soemita, die op 27 november 1988 in Nederland voor besprekingen met de Nederlandse regering zouden arriveren. De JON-voorzitter weigerde medewerking te verlenen, waarop de bestuursleden Parsowa en Thakoerdin op de ledenvergadering van 26 november 1988 de steun van de leden vroegen en kregen voor een grootse manifestatie. Bij aankomst werd de heer J. Lachmon kort door de heer Thakoerdin toegesproken. Aan de VHP-leider werd duidelijk gemaakt dat de VHP-sympathisanten in Nederland waar mogelijk ondersteunend wilden zijn.

Lachmon tijdens een VHP-SN symposium (Houtrust Den Haag)

Akkoorden van Bel Air
In een gesprek tussen de heer Lachmon in het Bel Air Hotel op 2 december 1988 en een delegatie van het JON bestuur, JON-leden en andere sympathisanten werd zijdens de VHP-leider het volgende te kennen gegeven:

  1. sympathisanten van de VHP in Nederland zouden met de sympathisanten van de andere twee Frontpartijen (NPS en KTPI) moeten samenwerken en
  2. lidmaatschap van de vereniging diende niet tot jongeren beperkt te blijven, maar voor iedereen open te staan.

De daar aanwezigen konden hiermee akkoord gaan en met deze zgn.”Akkoorden van Bel Air” trachtte de pragmatische stroming binnen de JON, de vereniging alsnog op één lijn te krijgen, hetgeen echter mislukte. Tijdens een buitengewone Algemene Ledenvergadering op 24 december 1988 werd besloten:

– het vertrouwen in het JON-bestuur op te zeggen;
– het bestuur te ontbinden;
– de heren R. Thakoerdin en J. Oedjaghir met de opdracht te belasten een bestuur te formeren en dit ter goedkeuring aan de leden voor te leggen.

Bijeenkomst te Bel Air: samenwerking VHP/VHP-SN wordt geformaliseerd.

De VHP-Nederland (VHP-N) als te zijn een voortzetting van de JON zou zich dezelfde grondslag, doel en middelen eigen maken, met dien verstande dat de doelgroep niet perse tot de categorie “jong” behoefde te behoren, maar dat te allen tijde wel verjonging binnen de gelederen zou worden nagestreefd. Op 8 januari 1989 gingen de leden unaniem akkoord met het gepresenteerde team bestaande uit: de heer drs. S. Harinandansingh (voorzitter), de heer drs. W. Parsowa (ondervoorzitter), de heer drs. S. Mahesh (tweede ondervoorzitter), de heer R. Thakoerdin (secretaris), de heer P. Girjasing (tweede secretaris), de heer J. Sardjoe (penningmeester) en de heer H. Dhonre (tweede penningmeester). Na enige tijd trad de heer Girjasing af en werd opgevolgd door de heer drs. A.R. Ramdin. Op voorstel van de voorzitter werd de naam van de vereniging gewijzigd in VHP Sympathisanten Nederland (VHP-SN).

Ambassadeur ir. C.B. Ramkisor (Republiek Suriname) zittend uiterst rechts samen met VHP-SN bestuursleden: v.l.n.r. staand drs. A.R. Ramdin, J.M. Sardjoe, drs. W. Parsowa en zittend R. Thakoerdin, drs. S. Harinandansingh (voorzitter VHP-SN).

VHP-SN
Op 14 april 1989 werden de statuten van de VHP-SN gepasseerd en kort daarna presenteerde het bestuur ook het huishoudelijk reglement. In de bestuurssamenstelling deden zich gaandeweg een aantal wijzigingen voor. VHP-SN organiseerde een aantal grootse evenementen zoals het Congres “De vormgeving en ontwikkeling van het staatsbestel in Suriname in historisch perspectief” (Den Haag, 15 april 1989) en in samenwerking met de Werkgroep NPS Nederland, het Symposium “Nieuwe wegen in de relatie Suriname-Nederland” (Rotterdam, 16 maart 1991).

Uit: De Olifant, 1e jrg. 1991 (nulnummer)

TOP