Waar gaan we op vakantie?
Er zijn nog steeds Hindostanen, vooral ouderen die om van de warmte te genieten, altijd naar Suriname gaan. Dan hoor je daarna toch ook allerlei klachten. Dat het veel heeft geregend, straten waren ondergelopen, veel muskieten etcetera. Maar ja, de binding met het land is er, en men gaat er toch elke keer heen. Jongere generaties hebben die binding niet en die gaan voor verre reizen liever naar andere landen. De ticket is meestal goedkoper vergeleken met die van Suriname. Niet iedereen heeft tijd om weken achtereen weg te zijn, of zin in een lange vliegreis.
Begin januari besloot ik op het laatste moment een weekje eruit te gaan en wilde wel naar de warmte. Ik kwam uit op de Canarische eilanden, die vanwege de ligging, niet ver van de Sahara, ook in de winter best een aangename temperatuur hebben. Op het eiland Lanzarote zou het die week boven de 20 graden zijn. Een heerlijk temperatuur om te wandelen. Maar, ik twijfelde. Wat moet ik op een vulkaaneilanden met een maanlandschap? Ik houd van veel groen en bloemen. Maar goed, toch ingepakt en vertrokken. Ongeveer vier uur vliegen. Toen we gingen landen zag ik vanuit het vliegtuig het kale landschap en dacht er het mijne van.
Met de bus ging ik naar mijn bestemming, Playa Blanca. Ik was aangenaam verrast. Ik werd begroet met wuivende palmbomen, bloeiende bougainville, heel veel aloë vera en andere cactussoorten. Ik voelde mij direct op mijn gemak. De accommodatie was vlak bij zee, eigenlijk oceaan, want Lanzarotte ligt in de Atlantische Oceaan. Je zou denken dat het dan frisjes is, maar dat was niet zo. De hele week was het rond 22 graden, zonnig en zonder regen. De oceaan was te koud om in te zwemmen, maar bij het appartement was er een verwarmd zwembad zodat je toch midden in de winter lekker buiten kon zwemmen. Als je op vakantie bent, is het fijn dat het niet regent. En dat doet het ook niet op Lanzarote. Er valt nauwelijks regen, wat uiteraard ook weer nadelen heeft voor de inwoners.
Het interessante van Lanzarote is dat, alhoewel het er erg toeristisch is, er een bewust beleid wordt gevoerd om geen hoge hotels en appartementencomplexen te bouwen. Gebouwen mogen maximaal vier verdiepingen hebben. Er zijn slechts enkele gebouwen die hoger zijn. Deze staan in de hoofdstad, Arrecife, en in een populair vakantieoord, Puerta Carmen. Enkele personen, met name de architecten Jesús Soto en César Manrique hebben zich enorm ingezet om het natuurlijk erfgoed te behouden en te voorkomen dat de identiteit van het eiland door toerisme zou worden aangetast. Voor hen stond respect voor de natuur voorop en de bouwstijl moest daarom worden aangepast aan het vulkanische natuurlandschap. Toen ik er eenmaal was, ben ik ook dit landschap gaan waarderen. Het is een wonder te zien wat de natuur allemaal kan doen.