Vorige week waren de gemeenteraadsverkiezingen waarbij ook veel personen met een Surinaamse achtergrond meedongen naar een plaats in de raad van hun gemeente. Na de eerste telling van de uitgebrachte stemmen en voorlopige uitslagen per partij, is het altijd nog wachten op het tellen van de voorkeursstemmen die kandidaten hebben gekregen. Op die wijze kan iemand die niet op een verkiesbare plek stond altijd nog binnenkomen. Nu is ook dat proces afgerond. Vanuit deze plek feliciteer ik allen die zijn gekozen en, in het bijzonder, degenen met wie wij via Hindorama nader kennis hebben kunnen maken: Kavita Parbhudayal (Den Haag), Lenne Baboeram (Den Haag), Geeta Bholanath (Pijnacker-Nootdorp), Kavita Hira (Pijnacker-Nootdorp) en Natasha Mohamed-Hoesein (Rotterdam). Dat er in een relatief kleine gemeente als Pijnacker-Nootdorp twee vrouwen van Surinaams-Hindostaanse komaf als nieuweling zijn gekozen, is een resultaat om extra trots op te zijn.
Aan degenen die het niet hebben gehaald wordt alle succes toegewenst met het voortzetten van hun idealen en inzet voor de publieke zaak. Het is immers niet zo dat als je niet wordt gekozen dat ook betekent dat je uitgerangeerd bent. Je merkt soms wel dat er kandidaten zijn die alleen maar meedoen voor eigen roem en glorie. Voor die is het dan extra zuur als zij niet worden gekozen. Want wat blijft er van de roem en glorie over als ze ook niet via voorkeursstemmen vanuit hun achterban zijn binnengekomen? Er zijn ook kandidaten die zo in hun idealen opgaan dat zij misschien wat naïef zijn over de haalbaarheid in de politiek-maatschappelijke context waarin moet worden geopereerd. Dan is het een proces van vallen en opstaan dat moed en volharding vraagt. Ik moet zeggen dat ik aangenaam verrast was door de motivatie van de verschillende kandidaten die we op Hindorama beter hebben leren kennen. Er waren er zelfs bij die een eigen partij hebben gestart. Het is echter niet makkelijk om dan voldoende stemmen binnen te halen. Sowieso was de opkomst laag en met net iets meer dan 50 procent, historisch laag zelfs.
Opmerkelijk vond ik dat van de vijftien kandidaten op Hindorama vijf in Nickerie zijn geboren, het district in het noordwesten van Suriname. Van Nickerianen is bekend dat zij trots zijn op hun afkomst en zich apart voelen. Vroeger hoorde je “Ham jaila Sarnam” (Ik ga naar Suriname), als zij naar Paramaribo reisden. De Nickeriaan wordt als succesvol en vooruitstrevend gezien. Zie bijvoorbeeld de website van Vrienden van Nickerie. Of er een speciaal verband is tussen de Nickeriaanse afkomst en de politieke aspiraties van Surinamers in Nederland, weet ik niet, maar ik vond het aantal ‘Nickerianen’ best opvallend. Ook al omdat voormalig Tweede Kamerleden Dowlatram Ramlal, Nirmala Rambocus en Tara Oedayraj Singh Varma een Nickeriaanse achtergrond hebben.
We zagen bij deze verkiezingen, evenals vorige keer, dat de lokale partijen de grote winnaars zijn. Die boezemen de kiezer blijkbaar meer vertrouwen in dan de landelijke politieke partijen. Op zich is dat niet vreemd omdat lokale partijen zich volledig kunnen richten op de plaatselijke issues en niet gehinderd worden door stellingnames op landelijk niveau. Maar de lage opkomst heeft er zeker ook mee te maken dat in het algemeen de kiezers geen vertrouwen (meer) hebben in de politiek. Volgens de NOS hebben de kiezers als belangrijkste reden om niet te stemmen aangegeven dat ze niet zeker zijn op welke partij ze moeten stemmen (32 procent). Daarnaast heeft 28 procent geen vertrouwen in gemeentelijke politiek en 27 procent heeft geen interesse. Dit zijn zorgelijke ontwikkelingen. Het zou mooi zijn als de motivatie en professionele inzet van gekozen leden met een Surinaamse achtergrond kunnen meehelpen het tij te keren. Daarnaast zijn blijvende inzet en zichtbaarheid van degenen die niet zijn gekozen belangrijk voor hun kansen om een volgende keer wel succes te hebben.