Wij worden nog steeds beheerst door het coronavirus. Ik denk dat weinigen van ons, toen we elkaar aan het begin van het jaar het beste toewensten, hadden kunnen vermoeden dat 2020 ons een nieuwe realiteit zou brengen. In het begin deden we allemaal ons best om de zorg te ontlasten. Er was een opleving van het gevoel van solidariteit en gemeenschapszin. Het duurt nu echter allemaal een beetje te lang. Mensen willen weer als vanouds lekker hun gang gaan: naar de kroeg, uit eten, op vakantie. Ik kom mensen tegen die echt mopperen dat ze dit jaar niet op vakantie kunnen naar een of ander exotisch land, of cruisen, want ‘dat doen we elk jaar’. Ja, denk ik dan, maar dit jaar is anders. Het kabinet doet een beroep op de eigen verantwoordelijkheid van mensen. Terecht! Je zou het risico moeten willen vermijden ergens komen vast te zitten omdat het virus weer om zich heen grijpt. Als je je bewust bent van je eigen verantwoordelijkheid, vind je het misschien jammer dat je dit jaar niet naar je gewenste vakantiebestemming kan, maar je hebt er ook wel vrede mee. In Nederland zelf zijn er genoeg leuke plekken. Ik ontdek nu zelfs in Zoetermeer allerlei plekken waar ik vroeger nooit kwam. Ik was eigenlijk best verbaasd te horen dat de koning en zijn familie naar het buitenland vertrokken voor vakantie. Hij zou een mooi voorbeeld hebben kunnen stellen door in eigen land te blijven.
Over eigen verantwoordelijkheid gesproken. Ik was de afgelopen periode werkelijk met stomheid geslagen over wat zich in Suriname heeft afgespeeld voorafgaand aan de overdracht van de regeermacht aan de nieuwe regering. Alsof er een paarse atoombom was geworpen om elk greintje bestuurlijk fatsoen dat zich misschien nog ergens in een kiertje had genesteld, volledig weg te vagen. Onvoorstelbaar dat er mensen zijn die menen dat elke aftredende minister voor een habbekrats dure overheidsspullen mag meenemen, want dat gebeurt altijd. Wat daar ook van waar mag zijn, de huidige situatie is toch echt anders. Waar zijn je eigen hersens, waar is je eigen verantwoordelijkheidsbesef dat het geen business as usual is, maar dat er toch echt iets als een geldprobleem in het land is. Dan heb je ook nog die types die van alle rotzooi die zij maken, de schuld geven aan de vroegere koloniale machthebbers. Die hebben hen tegengewerkt, anderen tegen hen opgezet etc. Eigen verantwoordelijkheid voor eigen denken en doen? Nooit van gehoord. Treurig om dit ook te moeten constateren bij een kopstuk uit de vorige regering die zich op zijn kennis van de hindoefilosofie laat voorstaan. Het kan toch niet ontgaan dat het gedrag van de vorige regering niet strookt met het centrale begrip van dharm, dat het aardse leven ordent op basis van regels van godsdienst en moraal, recht en fatsoen.
In Nederland is er onder Hindostanen het een ander te doen geweest over het NPO tv-programma ‘Nederland voor Suriname’ om geld op te halen voor de bestrijding van het coronavirus in het financieel totaal ontwricht land. Het beeld dat van Suriname werd gegeven, was weer eens eenzijdig met een dominante rol voor personen van Creoolse afkomst. Het gaat hier om de vaak gehoorde klacht van Hindostanen dat zij onzichtbaar zijn in de Nederlandse samenleving en als het om prominente Surinamers gaat, dan zitten daar ook geen Hindostanen bij. Ja, denk ik dan, daar is ook een verklaring voor. Het is al vaker geconstateerd dat Hindostanen over het algemeen niet te vinden zijn in de Nederlandse media-, sport- en showwereld. Zij maken eigen keuzes op terreinen die minder in de spotlight staan. Een andere factor is dat Hindostanen zichzelf meer met India en de Indiase showbizz associëren dan met Suriname. Willen zij ook als Surinamer gezien en gehoord worden, dan zal die verbondenheid duidelijker over het voetlicht moeten worden gebracht. Pak dus die eigen verantwoordelijkheid!