The descendants of the British-Indian indentured labourers in Suriname are called Hindostanis (not Hindus or Hindustanis). They are not considerd a culturally-religious group, but an ethnic group consisting of Hindus, Muslims and Christians. Since 1947, this group in Suriname has been officially referred to as Hindostanis. Before that, the indentured labourers/immigrants and their descendants were called British-Indians or coolies.

At the time, the developments in India in connection with the country’s imminent independence prompted a discussion in Suriname. British-Indians would no longer be a suitable name and the group did not identify themselves as Indian. After all, they were already the second generation, born in Suriname. Obviously, coolie was not an option. Indeed, the Afro-Surinamese population was not referred to as “slaves”!

The choice for Hindostanis was a conscious one. Firstly, because this correctly relates to the original Hindi word Hindostan (name for India), which through linguistic developments later became Hindustan. Secondly, the developments in India on the eve of independence caused great concern. The contrast between Hindus and Muslims had taken on very unsavoury forms and a distinction was also made in ethnic terms: Hindus were Hindustani and Muslims were Pakistani. In Suriname, the descendants of the indentured labourers, who had always shown great solidarity with each other, did not feel like introducing this distinction by using the word Hindu or Hindustani.

De nazaten van de Brits-Indische contractarbeiders in Suriname worden Hindostanen genoemd. Let wel: niet Hindoestanen. Het gaat hier namelijk niet om een cultureel-religieuze, maar om een etnische groep die zowel uit hindoes, moslims als christenen bestaat. Sedert 1947 wordt deze groep in Suriname officieel met de term Hindostanen aangeduid. Daarvoor werden deze immigranten en hun nakomelingen Brits-Indiërs of koelies genoemd.

De veranderingen in India in verband met de op handen zijnde onafhankelijkheid van Groot-Brittannië brachten in Suriname een discussie op gang. Brits-Indiërs zou geen juiste benaming meer zijn en Indiër voelde men zich niet. Het ging immers al om de tweede, in Suriname geboren, generatie. Koelie was uiteraard geen optie. Creolen stonden toch ook niet als “slaven” te boek! Bewust heeft men toen gekozen voor Hindostanen. Ten eerste omdat dit een correcte weergave is van het oorspronkelijke Hindiwoord Hindostan (benaming voor India), dat door taalkundige ontwikkelingen naderhand Hindustan werd. Ten tweede wilde men waken voor het binnenhalen van Indiase toestanden. Aan de vooravond van de onafhankelijkheid had de tegenstelling tussen hindoes en moslims inmiddels zeer onverkwikkelijke vormen aangenomen en werd er ook in etnische termen een onderscheid gemaakt: hindoes waren Hindustani’s en moslims Pakistani’s. In Suriname voelden de nakomelingen van de contractarbeiders, die altijd heel solidair met elkaar waren omgegaan, er niets voor dit onderscheid te introduceren door gebruik van het woord Hindoestaan.