Gegrilde Zeebaars met Ciabatta en Créme fraiche – V. Akloe
Tijd: 35 minuten
Gerecht: Hoofdgerecht / BBQ
Personen: 4
Wijnadvies: Cabel Blanc Languedoc, Frankrijk
INGREDIËNTEN
• 4 stuks verse zeebaars van circa 400 gram per stuk
• 2 stuks ciabatta brood , afgebakken
• 50 gram gemengde sla
• 12 stuks cerise tomaat, gehalveerd
VOOR DE MARINADE VOOR DE SAUS
• 100 ml olijfolie 200 ml créme fraiche
• 2 sjalotjes in blokjes gesneden 6 el vers gesneden bieslook
• 4 teentjes knoflook in blokjes gesneden 1 el vers gesneden bladpeterselie (soepoewiri)
• ½ peper madame Jeanette, fijn gesneden sap en schilrasp van ½ limoen
• 1 mespuntje kerriepoeder peper & zout uit de molen
• 4 takjes verse rozemarijn
• 2 mespuntjes paprikapoeder
• Sap en schilrasp van ½ limoen
• Grof zeezout naar smaak
BEREIDING
• Meng alle ingrediënten voor de marinade samen
• Marineer de zeebaars ermee, vul de buikholte met de rozemarijn en de marinade en laat afgedekt in de koelkast minimaal 2 uur marineren
• Meng alle ingrediënten voor de saus samen en breng op smaak met peper & zout
• Grill de zeebaars op de bbq op een middelhoog temperatuur circa 6 minuten per kant en nog eens circa 3 minuten met de deksel erop, let erop dat de vis bij het omdraaien makkelijk los moet laten van het rooster anders trek je het de huid kapot
• Breng op smaak met zout en peper uit de molen
• Verdeel de sla en de tomaten over 4 borden
• Leg de gegrilde zeebaars ernaast en lepel de saus erbij
• Serveer met schuin gesneden ciabatta
• Garneer het gerecht met extra bieslook
Eet Smakelijk!
Interview met Malani Avasthi – folklore zangeres – A. Thakoersing
Op tweede pinksterdag werd folklore zangeres en tevens ook Padma Shri winnares Malini Avasti (52) speciaal ter gelegenheid van 146 jaar immigratie overgevlogen door Stichting Lexes om het publiek te entertainen. In vol ornaat gaat ze gewillig en geduldig op de foto met de vele fans die speciaal voor haar gekomen zijn naar het 146 jaar Immigratie Concert in Opera te Den Haag. Hindorama interviewt haar vooraf aan haar optreden.
Wat vindt u van ervan dat 146 jaar immigratie gevierd wordt?
Het is een mooie gelegenheid voor een ieder om zich de eigen geschiedenis en identiteit te herinneren; om je kinderen bewust te maken wie ze zijn en waar ze vandaan komen. Vooral voor de jongere generatie Surinaamse Hindostanen is het belangrijk om hun geschiedenis te kennen. Het is een verhaal dat dieper gaat waarbij offers gemaakt zijn. Eerst migreren vanuit India naar Suriname en vervolgens migreren naar Nederland. Middels je identiteit onderscheid je je en het is dus goed om op deze manier je roots te herdenken en te eren. Ik waardeer het zeer.
Komt het thema migratie ook voor in folklore zang?
Migratie heeft altijd deel uitgemaakt van de folklore traditie. Mensen zijn net nomaden, als moeilijkheden zich voordoen of er is een mogelijkheid op een beter leven elders, dan verplaatst de mens zich altijd. In India is dit ook terug te zien. De liederen zelf hebben ook diverse migratie verhalen. Vroeger gingen mannen vaak voor 5 tot 7 jaar weg van huis in verband met hun werk. De vrouwen zongen dan vaak over trouw zijn en verlangen; dat ze geen tweede vrouw moeten nemen ook al zijn ze ver weg, dat ze naar hen verlangen, dat ze mooie juwelen voor hen mee terug nemen enzovoorts.
Hoe wordt je een folklore zanger?
Folk betekent roots, tradities, je eigen religie, voorvaderen, je familie. Voor de meeste folklore zangers is dit een familietraditie. In mijn geval was het meer een inspiratie die ik kreeg door mijn familie. Ik heb op dit gebied veel geleerd van mijn oma en tantes die ook zongen en dholak speelden. Maar je kunt, net zoals ik dat gedaan heb, ook in de leer gaan (Malini is een getrainde vocalist op het gebied van klassiek muziek-red.) Een folklore zanger moet wel een krachtige stem hebben. Het is een kracht die van binnenuit komt, de kracht van emoties die tot uiting komt dankzij de levenservaring die iemand heeft opgedaan. Iedereen die van dichtbij en veel in het leven heeft meegemaakt, die zich dus kan vinden in de pijn, verdriet, tragedies, plezier, festiviteiten en noem maar op kan dus een folklore zanger worden.
In 2016 werd u gehonoreerd met de Padma Shri (een onderscheiding voor verdiensten in de republiek India). Hoe heeft u dat bijzondere moment ervaren?
Het was geweldig! Ik was blij omdat er 20 jaar overheen ging in mijn carrière, voordat folklore weer aandacht kreeg. In het verleden was het een trend dat folklore genegeerd en verwaarloosd werd. Het werd niet gezien als gewichtig, als even belangrijk in vergelijking met andere vormen van muziek. Toen ik de award kreeg zag ik dat als een prestatie en erkenning voor alle folklore artiesten die mijn senioren waren en nooit erkend werden. Het was een erkenning voor de traditionele muziek, voor alle liederen die de verhalen van onze voorvaderen vertellen. Men moet zich namelijk ervan bewust zijn dat het niet gewoon dholak liederen zijn puur voor amusement, het gaat verder dan dat. En ik was ook blij omdat het andere folklore artiesten hoop gaf en dat versterkte mijn geloof dat ik mij op het juiste pad begaf door carrière te maken als folklore zangeres.
Hoe ziet de toekomst van folklore muziek eruit?
Helaas is er nog weinig vastgelegd, maar de overheid en diverse individuen in India zijn begonnen met de documentatie ervan. Met de hedendaagse technologie is veel mogelijk maar documentatie heeft geen zin als het verhaal erachter niet wordt verteld en vastgelegd. Ik zie dat er wereldwijd behoefte is om je roots te kennen en om te begrijpen waarom je bent wie je bent. Als je het verhaal achter de liederen niet toelicht, blijft het gewoon een nietszeggend lied, terwijl volksliederen het verhaal van het volk vertellen en dat is belangrijk. Wat mij wel opvalt, is dat ondanks de migratie van de Surinaamse Hindostanen, de authenticiteit van baithak gana muziek en het gebruik van de instrumenten hier puurder is dan in India zelf. Jullie gebruiken nog steeds de authentieke instrumenten: chimta, khanjali en dhol terwijl in India sommige instrumenten al vervangen zijn door elektronische instrumenten. Ik salueer de power van onze voorvaderen die naar Suriname gingen en de authenticiteit van volksmuziek hebben weten te behouden. Dat is heel belangrijk.
Wat zijn uw favoriete liederen en artiesten?
Dat zijn er veel. Dat hangt ook af van mijn gemoedstoestand. Ik luister graag naar filmmuziek, ghazals, western en country ook. Ik ben dol op Kenny Rogers, Neil Diamond, Paul Anka, The Beatles en ook Michael Jackson. Lata-ji vind ik fantastisch, de ghazals van Mehdi Hassan, Jagjit-ji, Reshma Begum Akhtar ook. Mijn eigen favorieten zijn “Kahe Ko Byahi Bides” en “Saiya mile larkaiya”. Ik heb in het verleden twee keer met Kries Ramkhelawan opgetreden, wie weet wellicht in de toekomst dat ik ook met artiesten hier kan samenwerken. Dat zou leuk zijn.
Wilt u tot slot nog zelf iets toevoegen? Ik denk dat men onderzoek moet doen naar de Surinaamse Hindostanen die in Nederland wonen en hoe zij hun cultuur en identiteit hebben weten te behouden. Het geeft aan waar India voor staat. Toen we in 1947 onafhankelijk werden dachten diverse wereldmachten dat we uiteen zouden vallen binnen 10 jaar. We werden duizenden jaren geregeerd door diverse heersers zoals de Sultans, Nawabs en de Britten dat voor diverse vertakkingen zorgde in de vorm van taal en cultuur, maar kijk naar ons: we zijn nog steeds intact: De Vedas zijn intact, de menselijke kwaliteiten ook; we hebben respect voor alle culturen en ik denk dat dit de reden is waarom de Indiërs, ongeacht waar ze naartoe gemigreerd zijn, hun mooie kwaliteit om een ieder te accepteren zoals die is, hebben behouden. Ze werken hard en zijn succesvol maar behouden hun identiteit. Ik denk dat dat de kracht is van India.
- Published in Entertainment, Lifestyle
Tradities van tatoeëren
Tatoeages zijn erg in. Toch blijft het voor ouders een nachtmerrie als hun 15-jarige dochter thuiskomt en zegt: “Kijk eens, ik heb een tatoeage op mijn arm.” In het westen worden tatoeages veelal geassocieerd met zeelui, motorrijders, criminelen en, vooral de laatste tijd, met gangs. Een uitzondering hierop betreft een korte periode in de late 19e eeuw toen tatoeëren in de mode was bij de Engelse upper-dass. Vanaf 1990 is er weer van een opleving sprake.
Andere culturen, waaronder die van de hindoes, hebben een lange traditie op het gebied van tatoeëren als essentieel onderdeel van het leven en soms ook van het leven na de dood. Welke spirituele betekenis heeft een in de huid gegrift teken? Voor een deel gaat het om religieus geïnspireerde zelfkastijding. Denk maar aan een boeddhistische priester die met een mes over zijn tong gaat of een sadhu die zijn wangen en tong met kleine spiesen doorboort. Alle culturen kennen een sekte die lichamelijk lijden, of schijnbare onverschilligheid ten opzichte van het lijden, beschouwt als een stap in de richting van spirituele ontwikkeling. Tatoeëren schijnt te zijn begonnen als sneetjes in de huid met de bedoeling een blijvend teken op het lichaam aan te brengen als resultaat van een weloverwogen proces van pijn. De kleuren kwamen later. Volgens antropologen maken tatoeages deel uit van een traditie waarbij het vrijwillig ondergaan van pijn wordt beschouwd als een oerdrang naar zingeving en het ergens bij horen. Van oudsher worden heilige symbolen gebruikt. De praktijk van tatoeëren is bijna even oud als de mensheid zelf. Archeologen hebben in Europa ruim 40.000 jaar oude instrumenten gevonden die hoogstwaarschijnlijk werden gebruikt om te tatoeëren. In de Italiaanse Alphen werden in 1991 resten gevonden van een mannelijk lichaam van 5300 jaar geleden, dat vele sporen van tatoeages vertoonde. Daar de tekens correspondeerden met acupunctuurpunten, werd aangenomen dat hij werd behandeld voor een bepaalde pijn. Het is geen toeval dat er in de acupunctuur methoden zijn die overeenkomen met de praktijk van tatoeëren.
Godsdienstige tatoeages
Hier gaat het om twee aspecten van godsdienstige devotie: het tatoeëren zelf, een proces van pijn, en de symboliek van het motief en de kleuren ervan. Eén van de meest bekende religieuze gemeenschappen die kan worden genoemd, zijn de Ramnami’s in Bihar en Madhya Pradesh (India). Deze sekte van onaanraakbaren vond bescherming in de afbeelding van de naam van God Ram op praktisch elke vierkante centimeter van hun lichaam, zelfs op hun tong en de binnenkant van hun lippen. Dit gebruik dateert uit de 19e eeuw tijdens de hervormings-beweging toen de Ramnami’s zich ook van brahmaanse gebruiken begonnen te bedienen. Om zich tegen de woede van de hogere kasten te beschermen, tatoeëerden ze de haam van Ram over hun hele lichaam. Deze sekte, die nu nog zo’n 1500 leden telt, hanteert dit pijnlijke gebruik nog steeds, zowel uit toewijding als voor bescherming. Met zijn rijke traditie en vele goden biedt het hindoeïsme een veelheid aan tatoeagepatronen: afbeeldingen van Shiva, Ganesh en Kalima, maar ook van symbolen als AUM. Zeer uitgebreide tekeningen zijn te vinden bij de vrouwen van de Ribari, een nomadenstam in Kutch in het noordwesten van India. Voor de Ribari’s zijn de tatoeages een uiting van een sterke volksgeest en van een vast geloof in overleven. Tegenwoordig kiezen veel mensen een bepaald patroon, niet zozeer uit religieuze overwegingen als wel om de uiterlijke attractie ervan. Het kan dan om patronen uit verschillende tradities gaan. Als het slechts om een modegril gaat, kan dit beledigend zijn voor degenen die er spirituele betekenis aan hechten.
Tatoeages en een later leven
Voor sommige volken hebben tatoeages een functie na de dood. De Maori’s in Polynesië, bijvoorbeeld, geloven dat na hun dood een geest de uitgebreide patronen op hun gezicht zal herkennen en hun de weg naar de volgende wereld zal wijzen. Voor de Dayaks op het Indonesische eiland Borneo brengen de tatoeages op hun hand verlichting in de duisternis na de dood, terwijl hun ziel op zoek is naar de Rivier van de Dood. De rivierwacht, Maligang, zou de tatoeage bestuderen en daarna de ziel eventueel toegang tot de rivier verlenen. Andere volken kennen een soortgelijke traditie, waarbij de tatoeage als paspoort dient om tot de andere wereld te worden toegelaten. In sommige culturen denkt men dat de dood iemands voorkomen dermate verandert, dat hij of zij alleen aan de tatoeages te herkennen is. Zonder tatoeages zou men – onherkenbaar – gedoemd zijn eeuwig te zwerven. In alle samenlevingen in de oudheid vormde religie een onlosmakelijk deel van het dagelijkse leven. Volgens Steve Gilbert, auteur van het boek Tattoo History: A Source Book (2000), was het tatoeëren op zich niet religieus maar wel, zoals alle andere activiteiten, omgeven door taboes en beheerst door geesten. “Tatoeëren diende als een symbolische verbinding tussen het individu, de gemeenschap en de Goden. Vanwege het vrijkomen van bloed en de blijvende verandering van het lichaam namen tatoeages een bijzondere plaats in. De patronen werden strikt voorgeschreven door de traditie.”
Tatoeage als bescherming
In vele culturen dienen tatoeages als een amulet, een bescherming tegen het kwaad. In Japan tatoeëren Ainuvrouwen zichzelf met beelden van hun Goden. In Irak wordt bij kinderen op het puntje van hun neus een stip getatoeëerd om hen tegen ziektes te beschermen. Een tatoeage van Hanuman dient bij hindoes om pijn te verzachten. Inheemsen in Australië (Aboriginals) geloven dat zij door een tatoeage op de arm boemerangs kunnen ontwijken. In Birma tatoeëren soldaten hun dijen om zichzelf te beschermen tegen verwondingen. Cambodjaanse mannen bedekken hun hele lichaam met tatoeages waardoor ze tegen alles bestand zijn, zelfs tegen kogels. In Thailand gelooft men in de magische werking van heilige boeddhistische teksten, het favoriete tatoeëerpatroon. Er wordt een speciale twijg gebruikt om de tekst op de borst, rug of armen aan te brengen. Vervolgens wordt de magische kracht ervan uitgeprobeerd door een medicijnman die vier keer met een zwaard hard op de tatoeage slaat. De getatoeëerde raakt dan meestal in extase of in een gewelddadige trance. De Pakokku, een boeddhistische stam in Birma, tatoeëert sinds eeuwen het lichaam om zich te beschermen tegen adders en cobra’s. Zij vereren deze slangen, alhoewel hun beet dodelijk is. Een boeddhistische legende verhaalt dat een reusachtige cobra Boeddha onderdak bood tijdens een regenstorm. In de stad Mandalay wordt de slang als God van de vruchtbaarheid vereerd. Volgens de Pakokku, die nu nog een paar dozijn leden telt, is er nog nooit iemand van hun stam door een slang gedood, terwijl ze deze beesten met de hand vangen en elders loslaten. Hun geheim is de tatoeage. Zij ondergaan wekelijks een ritueel waarbij inkt vermengd met slangengif wordt gebruikt. Het gif dient als vaccinatiemiddel tegen slangenbeten. Armen, voeten, borst, rug, gezicht en zelfs de hoofdhuid worden getatoeëerd met boeddhistische symbolen. Voor het bovenlichaam wordt een mengsel met cobragif gebruikt en voor het onderlichaam addergif. Op Hawaii hebben families of personen hun eigen god, aumakua. Deze is beschermend indien op gepaste wijze vereerd en vernietigend indien verwaarloosd. Net als de geesten van de Amerikaanse Indianen kan aumakua een dier, een onbezield voorwerp of een natuurverschijnsel als bliksem en donder zijn. Vele Hawaiianen tatoeëren hun lichaam ter verering van hun aumakua. Stippen rond de enkel dienen als bescherming tegen haaien. Ook Samoa, een ander eiland in de Stille Zuidzee, kent een rijke traditie op het gebied van tatoeëren. Engelse ontdekkingsreizigers, met name Captain Cook (eind 18e eeuw), waren onder de indruk van deze traditie van de volkeren in dit gebied. Met de nieuwe patronen waarmee ze huiswaarts keerden, deden zij de tatoeëerkunst in Europa herleven.
Westerse tradities
Jiddische en christelijke religies kennen ook eeuwenoude tatoeëertradities. In het christendom werden tatoeages vooral tijdens pelgrimstochten aangebracht om te laten zien dat men naar het Heilige Land was geweest. Koptische artiesten waren buiten de muren van Jeruzalem actief. De meeste pelgrims waren tevreden met een eenvoudig kruis, maar sommigen lieten uitgebreide tekeningen aanbrengen: de kruisiging van Jezus Christus of moeder Maria met het kindje Jezus. Hele ingewikkelde motieven werden op houten blokken bewaard. Toen in de 8e eeuw Paus Hadrian I tatoeages in welke vorm dan ook verbood, kwam er in de westerse wereld zo goed als een einde aan deze traditie. Pas in de 19e eeuw raakte men er weer mee bekend. Missionarissen in landen in de Stille Zuidzee deden hun best om de – niet christelijke, dus heidense – traditie aldaar te onderdrukken.
Taboe
Er zijn ook religies die het tatoeëren verbieden. Het Sikhisme, bijvoorbeeld, gaat uit van de heiligheid van het lichaam en tatoeages worden als een onaanvaardbare inbreuk daarop gezien. Ook zijn er christelijke kerken waar men op grond van bijbelse geschriften elke verandering aan het lichaam ontoelaatbaar acht. Binnen de islam zijn er stromingen die tatoeages verbieden omdat niemand de creatie van God (het lichaam) mag veranderen. In India en Sri Lanka wordt vaak neergekeken op tatoeages als een traditie behorend bij lage kasten. Aan de andere kant zijn er hogere kasten die zich wel laten tatoeëren, inclusief hun priesters. Sedert eeuwen zijn tatoeages tastbare verbindingen met onze spiritualiteit en er zijn geen aanwijzingen dat deze praktijk aan waarde inboet.
Uit: Hinduism Today, juli/aug. 2001 [Vertaling: Sampreshan]
Lanzarote Canarische eilanden
Waar gaan we op vakantie?
Er zijn nog steeds Hindostanen, vooral ouderen die om van de warmte te genieten, altijd naar Suriname gaan. Dan hoor je daarna toch ook allerlei klachten. Dat het veel heeft geregend, straten waren ondergelopen, veel muskieten etcetera. Maar ja, de binding met het land is er, en men gaat er toch elke keer heen. Jongere generaties hebben die binding niet en die gaan voor verre reizen liever naar andere landen. De ticket is meestal goedkoper vergeleken met die van Suriname. Niet iedereen heeft tijd om weken achtereen weg te zijn, of zin in een lange vliegreis.
Begin januari besloot ik op het laatste moment een weekje eruit te gaan en wilde wel naar de warmte. Ik kwam uit op de Canarische eilanden, die vanwege de ligging, niet ver van de Sahara, ook in de winter best een aangename temperatuur hebben. Op het eiland Lanzarote zou het die week boven de 20 graden zijn. Een heerlijk temperatuur om te wandelen. Maar, ik twijfelde. Wat moet ik op een vulkaaneilanden met een maanlandschap? Ik houd van veel groen en bloemen. Maar goed, toch ingepakt en vertrokken. Ongeveer vier uur vliegen. Toen we gingen landen zag ik vanuit het vliegtuig het kale landschap en dacht er het mijne van.
Met de bus ging ik naar mijn bestemming, Playa Blanca. Ik was aangenaam verrast. Ik werd begroet met wuivende palmbomen, bloeiende bougainville, heel veel aloë vera en andere cactussoorten. Ik voelde mij direct op mijn gemak. De accommodatie was vlak bij zee, eigenlijk oceaan, want Lanzarotte ligt in de Atlantische Oceaan. Je zou denken dat het dan frisjes is, maar dat was niet zo. De hele week was het rond 22 graden, zonnig en zonder regen. De oceaan was te koud om in te zwemmen, maar bij het appartement was er een verwarmd zwembad zodat je toch midden in de winter lekker buiten kon zwemmen. Als je op vakantie bent, is het fijn dat het niet regent. En dat doet het ook niet op Lanzarote. Er valt nauwelijks regen, wat uiteraard ook weer nadelen heeft voor de inwoners.
Het interessante van Lanzarote is dat, alhoewel het er erg toeristisch is, er een bewust beleid wordt gevoerd om geen hoge hotels en appartementencomplexen te bouwen. Gebouwen mogen maximaal vier verdiepingen hebben. Er zijn slechts enkele gebouwen die hoger zijn. Deze staan in de hoofdstad, Arrecife, en in een populair vakantieoord, Puerta Carmen. Enkele personen, met name de architecten Jesús Soto en César Manrique hebben zich enorm ingezet om het natuurlijk erfgoed te behouden en te voorkomen dat de identiteit van het eiland door toerisme zou worden aangetast. Voor hen stond respect voor de natuur voorop en de bouwstijl moest daarom worden aangepast aan het vulkanische natuurlandschap. Toen ik er eenmaal was, ben ik ook dit landschap gaan waarderen. Het is een wonder te zien wat de natuur allemaal kan doen.
Cruise vakanties, iets voor Hindostanen? – A. Thakoersing
Bepakt en bezakt in een bus vol met Hindostanen onderweg naar Spanje aan het begin van de vakantie. We kennen allemaal wel dit tafereel. Maar wist je dat het ook anders kon? En nee, het gaat niet over een vakantie naar Suriname met het vliegtuig. Wat blijkt, cruisen is in! We hebben het niet over het zoeken van vluchtige seksuele contacten in de buitenlucht, maar over vakanties aan boord van een zeeschip.
Aantrekkelijk
Uit een verslag over cruisetrends en vooruitzichten in 2019 van Cruise Lines International Association (CLIA) als internationale koepelorganisatie van cruisebedrijven, blijkt dat steeds meer mensen kiezen voor vakanties op een schip. De aantrekkingskracht om meerdere bestemmingen te bezoeken en het opdoen van een unieke ervaring, zoals muziekfestivals op zee overstijgt de behoefte om alleen mooie plekken te bezichtigen.
Variatie
Je kunt kiezen uit verschillende soorten cruisereizen zoals een expeditie cruise naar de Galapagos eilanden met een ‘klein’ schip of reizen met zeer grote, luxueuze schepen die binnen en buiten Europa varen. Als onderdeel van het excursiepakket kun je de Machu Pichu beklimmen, een luxe spa behandeling op het schip boeken of een kookworkshop volgen met top chefs. Voor een ieder is er een cruise te vinden en de prijzen variëren naar gelang de eigen wensen. Maar hoe zit het met ons Hindostanen, is dit een vakantie dat bij ons past of gaan we toch liever met de bus naar Lloret de Mar in Spanje?
Ervaringen
Naveen (37) is onlangs op zijn 2ecruise binnen Europa geweest. Hij heeft de smaak te pakken en is van plan dit vaker te doen. “Ooit had een Creoolse schoonmaker op het werk mij verteld over zijn cruisevakantie. Ik dacht altijd dat het duur was en kende het concept niet echt. Later hoorde ik van een Hindostaanse collega dat ze ook was gaan cruisen en dat het ook voor ons Hindostanen leuk was om te doen. Ik ben toen erover gaan lezen en onderzoeken. Mijn eerste cruise was boven verwachting leuk op een redelijk ‘klein’ schip met achttienhonderd gasten. Ik boekte daarna meteen mijn tweede vakantie op een nog luxer schip met zesduizend gasten.”Sharda (49) heeft al negen grote en vier kleine cruisevakanties achter de rug. Ook zij is van plan om vaker te gaan cruisen met haar man en kinderen. “Op een boot heb je heel veel te doen, vooral in de avond. Je zit lekker binnen en je voelt je veilig. Er is geen omkijken naar iets, alles is voor je geregeld en het is heel relaxed. Overdag kun je kiezen om aan wal te gaan. De combinatie van diverse landen of steden aandoen en de luxe faciliteiten op het schip qua eten, drinken en entertainment trekken mij zo aan.”
Volgens Naveen kom je op de cruise genoeg Hollanders (bakra’s) tegen, maar de Hindostanen kun je op één hand tellen. “Ik denk niet dat veel Hindostanen bekend zijn met het concept van cruisevakanties. Een busreis naar Spanje kennen ze wel, dat gaat van mond op mond, maar cruises worden weinig gedaan. Er is daar kennelijk weinig animo voor.” Dit wordt door Sharda beaamd. “Veel Hindostaanse collega’s hebben er niet van gehoord of zijn bang om zeeziek te worden”, zegt ze.
Promotie belangrijk
Bij een bekend reisbureau onder Hindostanen leggen medewerkers uit dat Hindostanen wel degelijk cruises boeken, maar niet in grote getallen. Er wordt vaak gekozen voor cruises richting Azie, Dubai, de Malediven en Mumbai. Europa komt niet echt aan bod bij hun, omdat de reisorganisatie zich voorheen speciaal richtte op cruise reizen naar Amerika en Azie. “Ouderen gaan graag in groepen, langer op reis. Ze voelen zich beschermd. Jongeren gaan vaker op kortere vakanties. Voor Hindostanen is de prijs heel belangrijk. Vaak kijken ze niet naar wat voor kwaliteit ze ervoor terug krijgen. Ze mogen best wel wat kritischer en meer open-minded zijn om nieuwe dingen te doen,” zegt een medewerker. Ook promotie speelt een belangrijke rol. Klanten vragen bij het boeken ook altijd of ze kunnen shoppen. “Bij cruisevakanties is dat niet onmogelijk, maar minder gangbaar en dus ook minder aantrekkelijk. Ze hebben dus andere verwachtingen.” De medewerkers verwachten dat uiteindelijk steeds meer mensen een cruisevakantie gaan boeken, omdat mensen wel behoefte hebben aan wat nieuws en cruisen doet men niet elke dag. “Wij spelen hier op in door nu ook in Europa cruise vakanties aan te bieden.”
Stijgende trend
De rederij waarmee tijdens een cruisevakantie wordt gevaren is meestal Spaans of Duitstalig, maar er wordt over het algemeen ook in het Engels gecommuniceerd. Soms kan het door overmacht voorkomen dat de geplande route terstond moet worden aangepast. Hierdoor kun je bepaalde plekken niet meer bezoeken of moet je elders langer blijven. Uit het jaarlijks onderzoek van CLIA blijkt dat 113.000 Nederlanders in 2018 een cruise boekten. Dit is een stijging van 2,2% ten opzichte van het jaar daarvoor. CLIA voorspelt dat in 2020 het aantal mensen dat gaat cruisen, zal toenemen. Of de Hindostanen ook meegaan in deze trend, is nog maar de vraag. Hopelijk zijn ze dan wat bekender met het fenomeen en laten ze hun busvakantie varen voor een nieuw avontuur. Bekendheid verschaffen, open staan voor nieuwe ervaringen en mond op mond reclame kunnen hier wellicht bij helpen.
Hete knoflook Gamba’s met avocado en crème fraiche – V. Akloe
Een bijzonder recept met Surinaamse invloeden, z.a. madame janet, knoflook & avocado
Hete knoflook Gamba’s met avocado en crème fraiche
Tijd: 20 minuten
Gerecht: Voorgerecht
Personen: 4
Wijnadvies: Pinot Gris, Collection Terroir Alsace
INGREDIËNTEN
20st rauwe grote garnalen gepeld en schoongemaakt
2st rijpe avocado
200gr creme fraiche
½ madame Jeanette peper
2 teentjes koflook
20gr verse bieslook
50ml zonnebloemolie
Sap van een halve citroen
1 mespuntje paprikapoeder
50gr tempurabloem
Peper en zout uit de molen
bakboter
BEREIDING
Maak een marinade met de olie, peper, knoflook, paprikapoeder en zout naar smaak. Doe al deze ingrediënten in een keukenmachine en draai het tot een fijne marinade. Dep de garnalen droog en leg ze in de marinade. Laat het afgedekt voor ±1 uur in de koelkast intrekken.
Snij de bieslook fijn en voeg het toe aan de crème fraiche, breng op smaak met peper en zout en klop het luchtig op.
Snij de avocado rondom in de lengte tot aan de pit.
Haal het pit eruit en lepel het vruchtvlees eruit en snij het in partjes, besprenkel het met de citroensap en breng op smaak met peper en zout.
Bestrooi de garnalen met de tempurabloem en meng goed door tot ze licht gepaneerd zijn.
Giet wat bakboter in een koekenpan en bak de garnalen kort en krachtig voor ongeveer 4-5 minuten tot ze krokant zijn.
Verdeel de avocado over 4 borden en leg op elk bord 5 garnalen eromheen en lepel de crème fraiche saus erbij.
Garneer het af met babysla of cress
Eet Smakelijk!
SNIKHEET – Het nieuwe merk in StreetWear
Snikheet, het nieuwe merk in street wear, is geïnspireerd door het stadsleven, muziek en art. Snikheet is opgericht in 2018 door Akash Baboeram. Zijn wereld bestaat uit scholieren, artiesten, kunstenaars, skateboarders en sporters en dit heeft hem gemotiveerd om een stijl neer te zetten voor hun allemaal. Snikheet vertegenwoordig licht, freshness, positiviteit gemixed met een straatcultuur. Soms zijn we subtiel, soms zijn we explosief. Stijl is het allerbelangrijkst. Wij leven naar een quote van de bekende modeontwerper Yves Saint Laurent, “Fashions fade, style is eternal”. De eerste collectie is geboren door te improviseren. Ons motto is, stap uit de schaduw en reik naar de sterren. Stappen zetten, nu, direct. Wees uniek en durf. Voor onze nieuwe collectie is er een samenwerking aangegaan met verschillende kunstenaars. Bezoek de webshop op www.snikheetonline.comvoor onze eerste editie. De nieuwe collectie komt eraan, stay tuned!
Volg ons op Facebook en Instagram.
Interview Miisz Gracie – A. Sukul
Miisz Gracie, leuk je te mogen interviewen! Kun je vertellen wat je allemaal doet en waar je we van kunnen kennen?
Insgelijks! Ik doe modellen- en acteerwerk en ik zing ook. Ik heb model gestaan voor het bekende lingeriemerk Sapph en stond op de bekende billboards die altijd langs de snelwegen hebben gestaan. Ik heb model gestaan voor de schoenenwinkel ‘Shoe outlet’ en voor kledingwinkel Angel Black Edition. Ook stond ik op cd-covers van SlamFM. En ik kan met trots vertellen dat ik in het FHM blad heb gestaan met als titel de 500 mooiste vrouwen van Nederland!
Ik heb een modellenfoto die meer dan 500 publicaties wereldwijd heeft. Die is gepubliceerd op de covers van magazines, billboards, flyers, tassen, boeken, T-shirts, make-up verpakkingen en is gespot op de achtergrond in een tv programma op Avrotros en zelfs op een motor! Met deze bekende modellenfoto ben ik gespot in landen zoals België, Duitsland, Turkije, Spanje, Italië, Canada, Zuid Afrika, Rusland, Dubai, Brazilië, Columbia, Amerika, Peru, Japan, Suriname en nog veel meer! Verder heb ik op cover gestaan van het Belgische magazine ‘Steps’ en op de cover van ‘Bijoux’ magazine!
En natuurlijk, niet te vergeten, heb ik in oktober 2017 mijn eerste muziek videoclip ‘Shake the room’ uitgebracht. Wat misschien ook wel leuk is om te weten is dat ik alles zelf heb gedaan. Ik heb bijvoorbeeld zelf de locaties uitgekozen voor de clip. Mijn haar, make-up en styling heb ik ook zelf gedaan. Het is 100% mijn eigen visie en creatie die ik heb gerealiseerd.
Je bent half Nederlands en half Hindoestaans. Hoe heb je deze combinatie ervaren?
Ik vind het een leuke combinatie. Mijn vader is van Nederlandse afkomst, maar hij weet veel over de Hindoestaanse gemeenschap 
en kan zelfs de taal spreken. We zijn allemaal ook gek op Surinaams eten. Mijn vader luistert ook naar Hindoestaanse muziek. Hij kende de zanger Nadeem Khan ook goed en daarnaast kent hij ook veel bekende Hindoestaanse muziek bands persoonlijk. Ik ervaar de combinatie daarom dan ook veel meer Hindoestaans.
Je bent model en hebt veel verschillende opdrachten gedaan in deze branche. Heb je je cultuur betrokken bij je werk? Zo ja, hoe?
Ja, eigenlijk wel. Mijn moeder is Hindoestaans en haar voorouders komen uit India, het land van Bollywood! Ik heb mogen acteren in de film Zubaan en een stukje mee mogen acteren in de Bollywood tv-serie ‘Aye dile nadaan’ samen met de bekende Bollywood acteur Monjoy Mukerji. Daarnaast heb ik ook geacteerd in de clip van Apache Indian ft Money K ‘Nachle’ en in een andere clip van Money K samen met een bekende Punjabi dansgroep die mee hebben gedaan aan de show Belgium’s Got Talent, genaamd Jhalik Punjab Di Bhangra. De opdrachten die ik heb gekregen zijn uiteindelijk toch automatisch verbonden aan mijn cultuur.
Hoe heb je de muziekwereld ervaren?
Als onafhankelijke artiest moet je natuurlijk veel op eigen houtje doen. Je moet hard blijven werken en altijd in jezelf blijven geloven. Ik ervaar de muziekwereld zeker goed. Muziek is een van mijn grootste passies en ik blijf zeker lekker doorgaan met het maken en uitbrengen van nieuwe muziek. Ook krijg ik positieve reacties over mijn muziek. Iemand zei laatst bijvoorbeeld: ‘Petje af voor je eerste muziek videoclip!’. Dat mensen trots op mij zijn geeft een fijn gevoel.
Je bent flink actief op social media. Hoe zorg je ervoor dat je volgers behoudt en nieuwe volgers krijgt?
Dat klopt. Door dagelijks actief te blijven op mijn Instagram Story en door mezelf te blijven promoten op zowel als Facebook, Instagram en Twitter blijven mensen op de hoogte van wat ik doe. Ook zorg ik ervoor dat ik al mijn opdrachten blijf posten op social media. Het lijkt me leuk om straks meer met mijn cultuur te doen op social media.
Heb je nog grote dromen?
Ja, zeker. Ik zou het zeker tof vinden om wereldwijd door te breken met mijn passie voor muziek en lijkt het mij super gaaf om een keer in een Hollywood film te mogen spelen.
Wat voor nieuwe dingen kunnen we binnenkort van je verwachten?
Er komen nieuwe fotoshoots aan voor het nieuwe kledingmerk Modoman. Ook komtmijn tweede single en videoclip ‘Playdoll’ binnenkort uit, waarvoor ik een releaseparty geef op 12 april 2019. Dat vind ik super spannend! Ik heb ondertussen ook al een derde single opgenomen, dus daar gaan jullie binnenkort ook meer over horen.
Op 19 april 2019 wordt in Silverdome Zoetermeer het feest ‘Noche Del Caribe’ georganiseerd. Hier wordt de teaser van mijn eerste muziek videoclip ‘Shake the room’ afgedraaid en hier zal ik zelf ook aanwezig zijn! Op 5 mei heb ik de kans gekregen om op te treden bij Patro Eisden, een voetbalclub in Maasmechelen in België. Én er staat binnenkort een interview op de planning bij Radio Mart! Ontzettend spannend.
Interview: maart 2019
Mehndi – Traditioneel en Trendy
MEHNDI speelt in alle oosterse culturen een belangrijke rol
Mehndi is de traditionele kunst van het versieren van handen en voeten met een pasta gemaakt van de bladeren van de hennaplant. Henna is een kleine struik (Latijnse naam: Lawsonia inermis) die ook bekend staat als henne, al-khanna, al-henna, Jamaicaanse reseda, mendee, Egyptische liguster. De plant groeit in een warm klimaat en is onder meer te vinden in Azië, het Midden-Oosten, Noord-Afrika en het Caribisch Gebied. De bladeren, bloemen en takjes worden tot poeder fijngemalen en daarna gemengd met warm water. Er kunnen verschillende kleuren worden verkregen door er blaadjes van andere planten doorheen te malen, bijvoorbeeld indigo. Om de kleur dieper te krijgen en een langere houdbaarheid van de versiering te garanderen, kunnen thee, koffie, kruidnagel, citroensap, suiker en verschillende oliën worden toegevoegd.
Waar henna oorspronkelijk vandaan komt, is niet bekend; wel dat de plant al zo’n 5000 jaar gebruikt wordt voor cosmetische doeleinden en voor genezing van verschillende kwalen. Er zijn historische aanwijzingen dat het gebruik van de plant voor artistieke doeleinden uit het oude India stamt. Evenwel zijn er ook bronnen die melden dat de Moguls het hennagebruik in de 12e eeuw in India hebben geïntroduceerd, lang nadat het gebruik van de plant reeds bekend was in het Midden- Oosten en Noord-Afrika. Eén van de oudste gedocumenteerde gebruiken is het verven van vingers en tenen van farao’s in Egypte, voordat ze werden gemummificeerd.
Verschillende tradities
De traditionele kunst van mehndi varieert van land tot land, al naar gelang de heersende culturele en religieuze traditie. Mehndi speelt vooral een belangrijke rol in de culturen van Azië, het Midden-Oosten en Noord-Afrika, waar henna voor versiering wordt gebruikt. De motieven verschillen per cultuur, per gemeenschap. Deze worden geïnspireerd door inheemse stijlen, lokale architectuur, de natuurlijke omgeving en de individuele aanleg van de kunstenaars. Vaak worden religieuze motieven gebruikt. In Zuid-Azië wordt op de handpalm een cirkelvormige figuur getekend, die vervolgens wordt opgevuld met fijne versieringen. Op de toppen van de vingers wordt een hennakapje aangebracht, alsof de vingertoppen gedoopt zijn in mehndi. In het Midden- Oosten worden grote bloempatronen getekend, terwijl in Noord-Afrika hele ingewikkelde versieringen worden gemaakt rondom het motief van een pauw, vlinder of vis. Deze worden vervolgens met fijne tekeningen aan elkaar verbonden, waardoor het geheel het effect van een kanten handschoen krijgt. In Soedan zijn de motieven daarentegen vrij grof en hoekig. De Pakistaanse en Noord- Indiase stijl lijken op el kaar. Ook hier is sprake van een ‘kanten handschoen’. Maar in Pakistan worden bijvoorbeeld geen motieven van mensen of dieren gebruikt. Dit houdt verband met de religie die verbiedt dat dergelijke afbeeldingen op het lichaam zijn aangebracht tijdens het gebed. In India en het Midden-Oosten wordt de roodbruine henna gebruikt; in Afrikaanse landen ziet men veel de zwarte kleur. Henna wordt in veel landen ook gebruikt om de huid af te koelen, te beschermen of te behandelen. De kleurstof wordt dan gewoon op de huid aangebracht, zonder patronen. Ook kan men gewoon erin gaan staan (‘henna-schoen’). Wester se popsterren en Hollywood acteurs hebben mehndi tot een populaire trend gemaakt. Hierbij worden vaak motieven aangebracht in de vorm van een ring of een armband. Het gebruik van mehndi heeft in het westen een hoge vlucht genomen omdat het als een aantrekkelijk alternatief voor tatoeëren wordt gezien: niet blijvend en bovendien pijnloos. Actrice Demi Moore en zangeres Gwen Stefani be hoorden tot de eerste sterren die mehndi gebruikten. Andere trendsetters zijn Madonna en Naomi Campbell.
Mehndi en huwelijk
In alle oosterse culturen speelt mehndi een belangrijke rol bij huwelijksceremonies. Geen enkel huwelijk is compleet zonder dat de handen en voeten van de bruid zijn versierd. De mehndiavond is te vergelijken met de vrijgezellenavond in het westen. Alle vrouwelijke familieleden en vriendinnen van de bruid komen bijeen om de versiering bij te wonen. In Arabische landen wordt de mehndi-avond een paar dagen voor het huwelijk gehouden. De viering is vrijwel hetzelfde als in India. De handen en voeten van de bruid worden versierd, er worden liedjes gezongen en de bruid wordt geplaagd met haar toekomst bij haar schoonfamilie. Veel bruiden geloven dat hoe dieper de kleur van de mehndi is, des te groter de liefde die zij van hun schoonfamilie zullen ontvangen. Vooral van de schoonmoeder, want in Aziatische culturen is haar zegen erg belangrijk. De diepe kleur is ook een teken van geluk voor het bruidspaar. Het is ook gebruik dat de namen van het bruidspaar verscholen onder de mehndi staan geschreven. De bruidsnacht kan dan niet beginnen voordat de bruidegom de namen heeft gevonden. Een bruid wordt niet geacht huishoudelijk werk te verrichten voordat de mehndi is vervaagd. Veel van de symboliek van de motieven is verloren gegaan. Als symbool van geluk zijn nog steeds populair de motieven van een pauw, lotus en olifant met opgeheven slurf. In sommige tradities, bijvoorbeeld in Kashmir en Bangladesh, worden ook de handen van de bruidegom versierd. In de loop der tijd hebben zich speciale mannelijke motieven ontwikkeld.
Helende eigenschappen
het oosten worden aan henna helende en zelfs magische eigenschappen toegeschreven. De plant wordt gebruikt voor de behandeling van huidziekten, het voorkomen van haaruitval en het verminderen van zwellingen van de huid ontstaan door hitte. In de plant wordt een bruine, harsachtige substantie aangetroffen die dezelfde chemische eigenschappen als looizuur heeft. Deze stof wordt zowel inwendig als uitwendig gebruikt ter behandeling van onder meer lepra, pokken, darmkanker, hoofdpijn en bloedverlies tijdens de bevalling. Ook eczeem, spierkrampen, schimmel- en bacteriële infecties kunnen ermee worden behandeld. De bloem produceert een reukstof waarvan Egyptenaren vroeger olie en zalf maakten, die werden gebruikt om de ledematen lenig te houden. Van de vrucht wordt gezegd dat die een menstruatieopwekkende werking heeft. Verder dient henna in sommige culturen ook om het kwade te verdrijven. In Marokko worden de deuren van een nieuw huis vaak met henna beschilderd om geluk af te smeken en het kwade te verdrijven. Soms ziet men ook henna op het voorhoofd van dieren (paarden, melkkoeien) om hen tegen het kwade oog te beschermen. Op begraafplaatsen worden grafstenen met henna gewassen om de geesten te behagen.
Het aanbrengen van mehndi
In de meeste winkels is kant-en-klare mehndi te koop. Soms zijn er ook afdrukvormen te koop om het aanbrengen te vergemakkelijken. Bij huwelijken worden vaak professionele mehndi-artiesten ingehuurd, maar het kan ook veel familieplezier opleveren als een familielid deze taak op zich neemt.
1 Gebruik een half kopje hennapoeder. Om de kleur dieper te maken, kunnen thee, koffie, kruidnagel, citroen of suiker worden toegevoegd.
2 Doe het geheel in een kom of schaal, waarvan u het niet erg vindt dat er vlekken op blijven zitten.
3 Voeg een klein beetje kokend water toe en een paar druppels jasmijnolie. Meng het geheel totdat er een pasta ontstaat ongeveer zo stevig als tandpasta.
4 Sluit de kom of schaal goed af en laat de pasta ongeveer 2-3 uren staan.
5 U kunt allerlei voorwerpen gebruiken om de mehndi aan te brengen, afhankelijk van hoe fijn en ingewikkeld de motieven zijn die men wil hebben. Over het algemeen worden tandenstokers gebruikt.
6 De mehndi is goed ingetrokken na ongeveer drie uren.
7 Als u citroensap en suiker hebt toegevoegd, zal de mehndi langer op het lichaam blijven.
8 Eenmaal droog kan de losse mehndi zo van de handen en voeten worden afgeschud, maar de plaatsen waar de versiering is aangebracht mogen tenminste 12 uren niet gewassen worden.
Uit: Hinduism Today (vertaling Sampreshan)
Interview met Shailendra Bhoelai (pianist/composer) – A. Baboeram
Waar haal je de inspiratie voor jouw muziek vandaan?
Ik laat mij inspireren door het goddelijke, dat mij weer de krachten doorgeeft om via de piano of keyboard de klanken te weerspiegelen naar de mens toe, ongeacht in wat voor vorm of muziekstijl dan ook. Mijn vader heeft hierin ook een grote rol gespeeld in mijn jeugdjaren. Ik ben hem hiervoor zeer dankbaar.
Hoe ervaar jij de muziekwereld?
Ik heb op vele grote podia gestaan, nationaal maar ook internationaal. Met diverse projecten, te veel om op te noemen, maar het meest intrigerende podium voor mij is toch altijd als ik op een uitvaart moet spelen. De laatste eer van de familie aan de overledene. Dat doet mij toch altijd wel wat. Op zo een moment zie ik ook dan heel mijn leven voorbijkomen en gaan.
Bekend ben je nooit want de artiestenwereld is keihard. Vandaag ben je een held en morgen kent niemand je meer. Nu is het wel gemakkelijk om via social media jezelf te profileren als artiest of rolmodel. Of je nou goed bent of niet het gaat tegenwoordig toch om de likes op Facebook en Instagram. Je komt er niet eronderuit, je moet social media hebben anders tel je niet meer mee. In mijn jeugd was het toch anders.
Samenwerken met andere collega’s is voor mij geen probleem. Ik sta voor alles open mits we in hetzelfde vaarwater zitten. Velen denken er anders over en er is ook veel sprake van jaloezie, maar je moet juist samenwerken om vooruit te komen. Omdat ik met veel stijlen en projecten bezig ben, kom ik wel aardig rond. Nederland is sowieso een klein muziekland dus moet je het internationaal gaan zoeken. Natuurlijk ben ik op jacht naar die ene filmscoring, hit of song die alle deuren voor je opent. Maar het belangrijkste in dit vak is, dat je plezier hebt in wat je doet. Je doet het niet voor de roem, social media likes of bekendheid. Ik heb mijn eigen studio, Shairockt Studios, in Rotterdam en binnenkort ook in het buitenland. De studio is waar ik werk en mezelf terugtrek. Ik ben geen muziekleraar. Ik ben een kunstenaar die door middel van het klavier, gevoelens en klanken produceert naar de luisteraars.
Merk je ook belangstelling van Hindostanen?
Hindostanen zijn altijd afwachtend als het om iets nieuws gaat. Vooral als het uit hun eigen omgeving komt, is de acceptatie heel erg moeilijk. Concepten uit England of India worden sneller geaccepteerd. Maar dat is logisch. Ik maak het ook mee als ik in het buitenland word geboekt. Een act uit het buitenland is altijd gewilder. Gelukkig is het tegenwoordig wat soepeler geworden in onze gemeenschap.
Je hebt aardig wat prijzen binnengehaald. Kun je ons een aantal voorbeelden geven?
Ik heb aan diverse filmprojecten en met diverse regisseurs gewerkt als filmcomposer, nationaal en internationaal, en heb ook prijzen binnengehaald. In het bijzonder “Best debut filmaker and best family film” op het Calcutta Film Festival voor de film “ Madhav” van director Anil Mehta. En “Best screening en acting” op het internationaal NVIFF Awards te Amsterdam voor de film “Hebzucht” van Director Djotipersad Lachman.
Voor de soundtrack “Dark Love” heb ik op het Kapow IFF festival in Hollywood in 2017 mijn eerste echte prijs gewonnen als soundtrack composer. Met veel dank aan Chris Kooreman, CEO van Beat Royalty. Ik heb samengewerkt met director Anna Spyrou om de soundtrack in haar short movie “Black King Down” te gebruiken. (Zie IMDB). Deze award kon ik helaas niet persoonlijk in ontvangst nemen. Daarnaast heb ik met Ramdjan Abdoelrahman mogen werken aan de documentaire “Het geheim van Marienburg “. Op nationaal vlak heb ik ook gewerkt met de talentvolle regisseur Tracey van Eijk voor het kostuumdrama “Confiteor Vindicta”. Zij zal binnenkort een nieuw project lanceren, dat gebaseerd is op een waar gebeurd verhaal “Die Mauer Unseren Angst”. Momenteel werk ik aan de documentaire “Onze Reis” in opdracht van Moen Poeran en de wijlen Sudesh Kino. De crew van SB Creative Industry staat altijd achter me.
Wil je ons iets vertellen over het overlijden van je moeder en hoe je dat verwerkt in je muziek?
Natuurlijk verliest iedereen eens zijn of haar moeder. In mijn geval was het een bijzonder extreme gebeurtenis die ik niet had zien aankomen in de bloei van mijn carrière. Het gaf me gelijk een andere kijk op het leven, het innerlijke, uiterlijke en ook op de mensen om me heen.
Ik heb vele jaren erover nagedacht en uiteindelijk toch gepland om een boek te schrijven over deze zwarte bladzijde van mijn leven. Muziek was mijn enige uitvlucht om dit te kunnen verwerken. Maar mijn ervaring leert dat je het nooit zal kunnen verwerken. Het is een grote wond met een bizar litteken die keer op keer weer open gaat op een bijzonder moment in je leven. Het gemis zal er altijd zijn met of zonder muziek.
Ben je getrouwd?
Ik ben nooit getrouwd geweest. Het is wel een van mijn wensen om dit zelf een keer te mogen ervaren. Zelf heb ik gespeeld bij ongeveer 1500 huwelijken, als het niet meer is. Ik heb dus veel meegemaakt en gezien hoe het eraan toegaat. Soms heel saai maar soms ook met veel flair, pracht en praal. Af en toe denk ik dat we te veel naar Bollywood films kijken, maar ja het kan wel kloppen. Het leven is toch een grote film waar iedereen in figureert. Tenslotte gaat het om een ding: gelukkig zijn in dit leven met je partner en dierbaren en alles uit de kast halen. Dat is uiteindelijk toch ook de basis van een huwelijk?
Je bent onlangs naar India geweest, hoe was die ervaring?
Ik ben Amrika Anroedh dankbaar, die bij mij in 2006 het epos de Ramayan heeft geïntroduceerd. Ik mocht als live background composer en laatst op uitnodiging van de Indiase regering voor Suriname uitkomen op het Kumbh Mela festival 2019 in Prayagraj (Allahabad) in de deelstaat Uttar Pradesh.
Voor mij was het een belevenis apart om zoveel mensen bij elkaar te zien. Het was voor mij ook een hele eer. Ruim 3000 man waren aanwezig. Ik loof God dat ik dit heb kunnen meemaken, en ook de mensen om mij heen die in mij geloven. De reis ging door naar Benares (Varanasi) en ik heb ook de rituelen op de Ganges gedaan en voor iedereen gebeden, voor vriend en vijand.
Heb je een toekomstvisie of een droom?
Een droom heb ik niet anders blijf je maar dromen terwijl je wakker bent, maar ik heb wel een toekomstvisie. Gezond blijven, mijn Hindu Dharma blijven ondernemen en handhaven ongeacht of je nou Sanatan of Arya Samadji bent. Een hindoe is voor mij een hindoe, dan komt alles wel op je pad… wat je hartje begeert.
Ik ben blij met wat ik om mij heen heb. De tools om te kunnen ondernemen, veel reizen en nieuwe mensen ontmoeten. Mijn gezondheid en denkwijze die ik van mijn ouders mee heb gekregen en natuurlijk het beetje talent en passie van God die mij constant de weg naar het goede toe wijzen.
Wil je nog iets vertellen over Hindorama?
Ik vind het een goed initiatief en natuurlijk bedank ik de crew van Hindorama hartelijk om ook in dit digitale tijdperk een interview te mogen doen.
God Bless You, Ram Ram.
- Published in Entertainment, Lifestyle