Gemeenteraadsverkiezingen Kavita Hira

Op 16 maart 2022 vinden in Nederland de ge­meen­teraadsverkiezingen plaats. Over het land ver­spreid zijn er kandidaten met een Surinaamse achter­grond. Hindorama biedt aan hen de gele­gen­heid iets over zichzelf en hun idealen te vertellen. Kavita Hira is kandidaat in de gemeente Pijnacker-Noot­dorp.

Kavita Hira met haar partner Jeroen en twee zoons.

Kunt u kort iets over uzelf vertellen: waar bent u geboren, sinds wanneer woont u in Nederland, welke opleiding heeft u gevolgd / wat is uw beroep?
Mijn ouders zijn in 1980 uit Suriname naar Nederland gekomen. Ik ben in 1982 geboren in Amsterdam West. Samen met mijn twee zusjes groeide ik op in Amsterdam Zuid Oost. Mijn rechtvaardigheidsgevoel dreef mij om te kiezen voor de studie Rechtsgeleerdheid. Ik was als kind al bezig met gelijkheid voor iedereen en eerlijke verdeling. Aan de Universiteit van Amsterdam heb ik twee masters (International Public Law en Staats- en Bestuursrecht) afgerond. Na mijn studie heb ik ver­schillende functies en rollen gehad bij gemeenten en bij de rijksoverheid. Momenteel ben ik manager van een team dat zich bezighoudt met het behoud en de bescherming van planten en dieren. Sinds 2011 woon ik samen met Jeroen en onze twee zoons van 10 en 12 jaar in Nootdorp.

Sinds wanneer bent u politiek actief en wat is de reden daarvoor?
Als kind groeide ik op in een gedeelte van Amsterdam waar de kansen niet altijd voor het oprapen lagen. Ik kreeg al gauw mee dat het wel uitmaakt in welke wijk jouw wieg staat en wist dat mijn ouders hard werkten voor een betere toekomst voor ons. Vandaag de dag zijn er nog steeds kinderen die opgroeien in armoede en niet dezelfde (ontwikkel)kansen krijgen. Problemen die al langer bestaan, maar niet altijd zichtbaar zijn voor iedereen. Ik heb mij kandidaat gesteld voor de ge­meente­raadsverkiezingen, omdat ik mij wil inzetten voor juist die inwoners die de nodige ondersteuning kunnen gebruiken en nog onvoldoende gezien of gehoord worden. Ik sta voor een inclusieve gemeente waar iedereen er mag zijn!

Bij welke partij bent u aange­slo­ten en waarom?
Ik sta op plek 3 op de lijst van Progres­sief Pijnacker-Noot­dorp. Dit is een lokale politieke par­tij, voort­geko­men uit de afde­ling­en van Groen­Links en de PvdA. Mijn sociaal politieke hart klopt al een poos: ik ben ruim 15 jaar lid van de PvdA. Daarnaast ben ik ervan overtuigd dat meer mensen bewust en met meer respect moeten omgaan met hun leefomgeving en de natuur. Kortom, Progressief Pijnacker-Nootdorp staat voor waarden die ik hoog heb zitten: Sociaal en Groen.

Welke concrete voorstellen heeft uw partij in het verkiezings­programma opge­nomen die bijdragen aan een inclusieve gemeente?
Het belangrijkste is dat Progressief Pijnacker Nootdorp wil bijdragen aan de oplossing van de wooncrisis. Tot 2050 moeten er in onze gemeente 4000 woningen bij komen. In onze gemeente zijn weinig sociale huur­woningen (ongeveer 20%). Wij willen naar het landelijke percentage toegroeien door 40% van de nieuw te bouwen woningen te bestemmen voor sociale huur. Daarmee zorgen we voor meer sociale huurwoningen voor onze inwoners. Initiatieven die de sociale woning­voorraad verminderen zullen we niet steunen. Ook is er aandacht voor betaalbare koopwoningen voor starters, appartementen voor ouderen en woningen voor kwetsbare groepen zoals mensen met psychische problematiek of met dementie.

Waar wilt u zich specifiek voor inzetten? Wilt u daarbij specifiek iets betekenen voor mensen met een migratieachter­grond of wilt u niet per se in dat hokje worden geplaatst?
Ik wil graag bijdragen aan het inclusiever maken van onze gemeente, bijvoorbeeld door kinderarmoede te bestrijden, sport en cultuur toegankelijk te maken voor mensen met een krappe beurs en betere begeleiding van mensen in de bijstand of met schulden. Ik zet mij in voor iedereen: van jong tot oud en met alle achter­gronden. Zoals gezegd, iedereen die een steuntje in de rug kan gebruiken.

Wilt u -kort- nog een bijzondere boodschap kwijt?
De gemeenteraad neemt besluiten die invloed hebben op de gemeente waarin je woont. Maak dus gebruik van jouw stemrecht en ga bij de gemeente­raads­verkie­zingen op 14, 15 en16 maart stemmen op de kandidaat die jou het beste kan vertegenwoordigen!

***

Zie ook andere kandidaten op Hindorama pagina: Maak kennis met … GEMEENTERAADSVERKIEZINGEN 2022 >>

Read more
No Comments

Gemeenteraadsverkiezingen Gaitrie Soedamah

Op 16 maart 2022 vinden in Nederland de ge­meen­teraadsverkiezingen plaats. Over het land ver­spreid zijn er kandidaten met een Surinaamse achter­grond. Hindorama biedt aan hen de gele­gen­heid iets over zichzelf en hun idealen te vertellen. Gaitrie Soedamah is kandidaat in de gemeen­te Meierij­stad, een fusiegemeente in Noord-Brabant sinds 1 januari 2017, be­staande uit 13 karakteristieke kernen.

Kunt u kort iets over uzelf vertellen: waar bent u geboren, sinds wanneer woont u in Nederland, welke opleiding heeft u gevolgd / wat is uw beroep?
Mijn naam is Gaitrie Soedamah, geboren in Suriname in het onvergetelijke en prachtige rijstdistrict Nickerie als dochter van Hilda Roekmien Soedamah, weduwe van Henri C. Raktoe, en Soemeer Mangal Mohabier, gehuwd met Moherbasie Mahendrie Bhawan. Een bijzondere gezinssamenstelling die, achteraf gezien, heeft gemaakt dat ik een grenzeloze doch realistische kijk heb ontwik­keld op wereldse zaken, mezelf toesta om ook te dromen en om in ieder individu een wereld van mogelijkheden te ontdekken. Deze kijk kan volgens mij het beste worden omschreven als een ‘filosofische verwondering’.
In het jaar van de onafhankelijkheid van Suriname besloot mijn moeder om met het hele gezin (6 zoons, 3 dochters, 2 schoondochters en 1 schoonzoon) te ver­kas­sen naar Nederland en we landden precies op 1 augustus 1975 op Schiphol. In minder dan 12 uur tijd in een heel andere wereld met andere gewoonten waar ik als 15-jarige moest transformeren van kokospalmen en rijsthalmen naar keurige rijtjeshuizen en gefatsoeneerd natuur.

Wat opleiding betreft, in Suriname had ik het tweede jaar van de mulo afgerond en in Nederland startte ik met het derde jaar van de mavo. Na de mavo ging ik de opleiding Kinder- en Jeugdverzorging doen, om er al gauw achter te komen dat alleen het onderdeel Kinderpsychologie me boeide. Op advies van een docente zette ik nog even door, maar moest op enig moment aan mezelf toegeven dat ik er geen plezier meer in beleefde. In die periode had ik verkering en we besloten om samen te gaan wonen en zo kwam ik terecht in wat destijds nog gemeente Veghel was, nu een kern van de fusiegemeente Meierijstad. Zomaar, zonder een kop of een schotel te verhuizen, woonde ik in een nieuwe gemeente. En, nog eens een keer in mijn leven ervaarde ik dat authenticiteit overal en altijd kan bestaan. Middels cursussen en trainingen ontdekte en ontwikkelde ik die talenten die gericht waren op bestaanszekerheid.

Op de arbeidsmarkt heb ik gefunctioneerd in diverse beroepen. Voor de geboorte van mijn zoon Michael heb ik gewerkt als productiemedewerker, magazijn­mede­werker en bedrijfsleidster in de horeca. Na de geboorte van Michael als secretaresse, P&O-medewerker, directie­secretaresse en management­assistente. Na ruim 35 jaar arbeid, besloot ik met vervroegd pensioen te gaan en mag ik mezelf sinds 1 februari 2021 pensionado noemen. Naast de ontwikkeling op de arbeidsmarkt, ontwikkelde ik me ook middels vrijwilligerswerk, waarbij ik overwegend bestuursfuncties heb bekleed, zowel bij stichtingen/verenigingen binnen de Hindostaanse ge­meen­schap als in de lokale politiek. De activiste in mij kreeg een uitlaatklep als kadermedewerker bij vakbond FNV en als door de leden gekozen lid van het ledenparlement van FNV.

Sinds wanneer bent u politiek actief en wat is de reden daarvoor?
Mijn politieke activiteiten voeren terug naar 2004. Moet er een reden zijn om je sociaal-maatschappelijk in te zetten voor een betere wereld? Ik denk dat je je gewoon goed moet voelen bij wat je doet, want alleen dan kun je je inzetten vanuit én met heel je hart.

Bij welke partij bent u aangesloten en waarom?
Ik ben kandidaat voor de lokale politieke partij Hart. Deze partij staat voor mij voor het streven naar die betere wereld die ik mezelf en mijn medemens van harte gun, waarbij ieder binnen zijn/haar mogelijkheden een steentje bijdraagt, al dan niet gefaciliteerd door de overheid. Daarvoor werken wij van Hart vanuit een stevig en herkenbaar fundament, dat besloten ligt in de ‘vijf van Hart’ en beschreven in klare taal. Nummer 1 van de ‘vijf van Hart’ past precies in wat ik hier duidelijk probeer te maken: 1. Iedereen kan meedoen. In Meierijstad hoort iedereen erbij. Rijk, arm, slim, nog slimmer, werkend, werkloos, jong, oud, autochtoon, allochtoon, gezond, ziek: iedereen kan meedoen. En van iedereen verwachten we het een en ander. Ik begrijp dat het CBS kort geleden heeft aangegeven de term ‘allochtoon’ te willen vervangen, daar wetenschappers aangeven dat het woord ‘allochtoon’ een synoniem is geworden voor ‘iemand die er niet bij hoort’. Voor ‘niet-westers’ geldt hetzelfde. Best interessant om te zien hoe zaken met de tijdsgeest meegroeien. Voor geïnteres­seer­den hierbij de link: https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2022/07/cbs-introduceert-nieuwe-indeling-bevolking-naar-herkomst.

Welke concrete voorstellen heeft uw partij in het verkiezingsprogramma opge­nomen die bijdragen aan een inclusieve gemeente?
Nummer 1 van de ‘vijf van Hart’ Iedereen kan meedoen maakt deel uit van ons fundament. Inclusie hoort bij het fundament van Hart, omdat wij van Hart beseffen dat we elkaar nodig hebben om te komen tot ‘politieke burgerparticipatie’, wat erop neerkomt dat we de invloed en de inbreng van inwoners sterk willen verbeteren. Het spreekt voor zich dat als Inclusie deel uitmaakt van ons fundament, dat het dan als vanzelfsprekend is opge­no­men in het verkiezingsprogramma van Hart. Onder het kopje: “Inclusie: Je snapt het pas als je er niet bij hoort” zijn de volgende concrete voorstellen opgeno­men:

● Invoering omgekeerde besluitvorming, op zijn minst bij een reeks proefprojecten;
● Nadrukkelijker de stem van betrokkenen horen bij vraagstukken met betrekking tot inclusie;
● Krachtige en openlijke bestrijding van discriminatie door gemeente;
● Al in 2022 realisatie van openbare toiletten in de dorpscentra van de drie grootste dorpen, zoals op instigatie van Hart in 2021 besloten;
● Invoering track-and-trace-systeem bij aanvragen Wmo-hulpmiddelen;
● Invoering door de gemeente van anoniem solliciteren om (onbewuste) discriminatie op naam te voorkomen.

Waar wilt u zich specifiek voor inzetten? 
Waar ik me specifiek voor wil inzetten is herstel van het vertrouwen van de burger in de overheid. De ‘menselijke maat’ kan pas echt als dusdanig worden bestempeld als bij het maken van beleid geredeneerd wordt vanuit ‘Vertrouwen in de mens’ en niet vanuit ‘Wantrouwen in potentiële fraudeurs’. Met de toeslagenaffaire hebben we allemaal gezien waartoe het blindstaren op ‘het voorkomen van fraude’ toe heeft geleid. Mensen zijn letterlijk en figuurlijk ontmenselijkt en aan hun lot overgelaten. Financieel leed kan worden gecompenseerd door de overheid. Maar, hoe haal je het menselijk leed uit de mensen? De meeste mensen deugen en die verdienen het dat de overheid er voor ze is, dat de overheid ze er toe laat doen.

Wilt u daarbij specifiek iets betekenen voor mensen met een migratieachtergrond of wilt u niet per se in dat hokje worden geplaatst?
Bij deze vraag draait mijn maag ondersteboven, omdat daarin impliciet onderscheid wordt gemaakt tussen mensen. Gelukkig heeft het CBS ook het voornemen om geen gebruik meer te maken van de term ‘migratie­achtergrond’. Wat betreft het tweede deel van de vraag ‘het niet per se in ‘dat hokje’ willen worden geplaatst’, ik ben een vrije geest, geen hokjesgeest. Ik treed de wereld open-minded tegemoet, want zo heb ik de wereld meer te bieden.

Wilt u -kort- nog een bijzondere boodschap kwijt?
Ja, heel graag. “Balans is niet meer dan ‘geven’ en ‘nemen’ in evenwicht houden, ‘halen’ en ’brengen’ in evenwicht houden. Zo gaat dat ook op voor het ‘geven van vertrouwen’ en het ‘krijgen van vertrouwen’. Daar waar vertrouwen leeft, daar alleen kan vertrouwen groeien. Uitgaan van het kwade in de mens, zal het kwaad verder aanwakkeren.”

***

Zie ook andere kandidaten op Hindorama pagina: Maak kennis met … GEMEENTERAADSVERKIEZINGEN 2022 >>

Read more
No Comments

Gemeenteraadsverkiezingen Natasha Mohamed-Hoesein

Op 16 maart 2022 vinden in Nederland de ge­meen­teraadsverkiezingen plaats. Over het land ver­spreid zijn er kandidaten met een Surinaamse achter­grond. Hindorama biedt aan hen de gele­gen­heid iets over zichzelf en hun idealen te vertellen. Natasha Mohamed-Hoesein is kandidaat in de gemeen­te Rotterdam.

Kunt u kort iets over uzelf vertellen: waar bent u geboren, sinds wanneer woont u in Nederland, welke opleiding heeft u gevolgd / wat is uw beroep?
Ik ben geboren in tropisch Suriname in 1976. Als jong­volwassene ben ik naar Nederland gekomen met mijn ouders en broer. Mijn middelbare school, VWO B, en mijn universitaire opleiding Rechtsgeleerdheid heb ik in Rotterdam afgerond. Na enige tijd op de rechtbank Rotterdam en Den Haag te hebben gewerkt, maakte ik de overstap naar de advocatuur. Inmiddels ben ik al 15 jaar advocaat en heb een eigen kantoor, Advocaten­kantoor HOESEIN op Kop van Zuid in Rotterdam.

Sinds wanneer bent u politiek actief en wat is de reden daarvoor?
Ik ben sedert 2018 in de actieve politiek. Mijn ervaringen in de advocatuur maakten mij nieuws­gierig naar de politiek; hoe kon het zo zijn dat zoveel mensen tussen wal en schip vielen terwijl ze hulp vroegen? Ik zag een ongelijkheid en onrechtvaardigheid die ik wilde weg­nemen. De armoedeproblematiek raakt meer mensen dan alleen degenen die een bijstands­uitkering krijgen. Ik zie armoede bij mensen die werken en bij wie het elke maand de vraag is of zij net wel of net niet uitkomen. De stijgende prijzen van woonlasten, benzine en energie maken het ontzettend moeilijk voor deze groep en het wordt alleen maar zwaarder. En ik zag ook hoe instanties zoals de Belastingdienst en de Gemeente omgingen met de burgers voor wie zij eigenlijk een zorgplicht hebben. Dat kon wat mij betreft niet zo blijven doorgaan. Ik kan als advocaat het verschil maken voor één cliënt, maar ik wil de regels en de uitvoering van de regels eerlijk en rechtvaardig maken. Gelijke kansen voor elke Rotter­dam­mer! Gehoord worden!

Voor ouderen bijvoorbeeld betekent Gehoord worden dat zij en hun familie ook echte inspraak krijgen in hoe de oudere wordt begeleid en ondersteund. Maar het belangrijkste is dat die ondersteuning gebeurt op een cultuur-sensitieve manier. Dus, met respect voor iemands cultuur en geloof. Dat de gemeente niet uitgaat van zelfredzaamheid, maar dat de basis is kijken naar wat iemand nodig heeft. Gehoord worden zal ook leiden tot gelijke kansen. In het welzijnswerk voor jongeren betekent dat niet OVER jongeren wordt gepraat maar MET jongeren. Zodat de jongeren die de stap voorwaarts maken, ondersteuning krijgen die bij hun levensfase en ontwikkeling past. Bij het vinden van een goede stage­plaats of een eigen huis. De gemeente moet investeren in de basis en zorgen dat er Gelijke kansen zijn voor iedereen.

In 2018 werd ik voor de partij DENK gekozen in de gemeenteraad van Rotterdam en in 2021 stond ik als nummer 4 op de lijst voor de Tweede Kamerverkiezingen waarbij DENK drie zetels behaalde. Maar ik was daarvoor al actief. Zo sprak ik, bijvoorbeeld, tijdens Tweede Kamersessies over het toenmalige Nederlandse beleid ten aanzien van  Suriname en over de problematiek die Nederlanders met een Surinaamse achtergrond hard raken. Het is voor mij dan ook een bijzondere ervaring om nu voor mijn partij eerste-opvolger kamerlid in de Tweede Kamer te zijn.

Bij welke partij bent u aange­slo­ten en waarom?
Ik heb mij bij DENK aan­ge­sloten omdat deze politieke beweging mij aansprak vanwege hun duidelijke standpunten over gelijk­waardig­heid en rechtvaardig­­heid. Zij waren de eerste die het Toeslagenschandaal aankaartten in de Tweede Kamer. Maar ook waren zij de partij die keihard vochten voor een oplossing voor de Surinaamse Nederlanders met een AOW-gat. Ik ben er trots op dat dankzij een motie van DENK in de Tweede Kamer waar ik aan meewerkte de sociaal advocaten vanaf 1 januari 2022 een betere betaling krijgen om de meest kwetsbaren bij te staan. Wij zorgen als DENK voor de agendering en voor verandering in beleid en aanpak.

Zoals ik hierboven al aangaf, moeten er Gelijke kansen zijn voor iedereen en dit geldt ook voor na het overlijden. Ik ben blij dat DENK Rotterdam aan de basis staat van een islamitische begraafplaats en een As strooiplek voor de hindoe-rituelen. Dit is nu reeds in gang gezet en wordt de komende raadsperiode afge­rond.

Welke concrete voorstellen heeft uw partij in het verkiezingsprogramma opge­nomen die bijdragen aan een inclusieve gemeente?
Ik zet mij in voor een divers en inclusief Rotterdam op verschillende niveaus. Dat wil ik de komende periode doen door te zorgen dat de sollicitatiecommissies en adviesorganen van de gemeente ook een diverse achtergrond hebben, pas dan kun je spreken van een inclusief beleid van de gemeente zelf. Er moet daarvoor een gemeentelijk actieplan komen voor diversiteit en inclusie. Daarnaast willen wij stimuleren dat de Charter Diversiteit wordt omarmd en uitgevoerd. Dat betekent behalve vertegenwoordiging ook een rechtvaardige, gelijkwaardige vergoeding voor vrouwen en een markt­conforme vergoeding voor studenten die stage lopen. Maar ook dat binnen de culturele sector sub­si­dieregelingen toegankelijk worden gemaakt voor kleine bedrijven en lokale artiesten. Het welzijnswerk in de wijken moet ook cultuursensitief werken en daar moet de gemeente alert op zijn. Inclusief zijn is natuurlijk ook dat ouderen die niet goed met een computer kunnen omgaan, nog steeds bij de gemeente kunnen langsgaan of bellen. En dat losse en ongelijke stoep­tegels geen gevaar zijn voor mensen die een scootmobiel gebruiken. Inclusief en toegankelijk houdt ook in dat kinderen die in een rolstoel zitten ook naar de speeltuin kunnen. Gelukkig heb ik kunnen zorgen dat er daar al vooruit­gang wordt geboekt. En dat wil ik de komende raad­periode voortzetten.

Waar wilt u zich specifiek voor inzetten? Wilt u daarbij specifiek iets betekenen voor mensen met een migratieachtergrond of wilt u niet per se in dat hokje worden geplaatst?
De komende raadsperiode wil ik mij met name richten op het bestrijden van de armoede in Rotterdam. Ik wil een aanpak van de hoge energierekeningen want mensen dreigen daardoor nu serieus in de problemen te komen. Je ziet dat er een wildgroei is ontstaan van deurwaarders en incassobureaus die steeds agressiever worden; dat wil ik aanpakken.

Ook wil ik dat er een betere ondersteuning komt van levensbeschouwelijke en religieuze organisaties zoals kerken, moskeeën en mandirs. Zij vangen nu de eerste signalen op van de meest kwetsbaren en zij verdienen meer ondersteuning van de gemeente. Zij waren tijdens de coronacrisis ook de partijen die informatie en hulp boden aan mensen die in de problemen raakten.

Kortom, ik zal mij inzetten om te zorgen dat er een gelijkwaardige basis is voor iedere Rotterdammer om zich te ontplooien. Als vrouw van kleur met een migratie-achtergrond ken ik zelf veel van de struggles waardoor ik in die strijd voor gelijke kansen en tegen armoede extra aandacht zal hebben voor mensen met een migratieachtergrond.

Wilt u -kort- nog een bijzondere boodschap kwijt?
Stem in Rotterdam op nummer 3 lijst 6, Natasha Mohamed-Hoesein. Daarmee stem je voor een advocaat-ondernemer die jouw belangen nu als raadslid in de gemeenteraad vertegenwoordigt en kritisch controleert of de gemeente haar werk en plannen goed uitvoert. Zorg dat jouw stem gehoord wordt! DENK #3.

Foto’s: Movie Mix Photography – Baljinder Pal Singh (www.moviemix.nl) en Nelson Rodrigues (foto 4).

***

Zie ook andere kandidaten op Hindorama pagina: Maak kennis met … GEMEENTERAADSVERKIEZINGEN 2022 >>

Read more
No Comments

Gemeenteraadsverkiezingen Amit Ramadhin

Op 16 maart 2022 vinden in Nederland de ge­meen­teraadsverkiezingen plaats. Over het land ver­spreid zijn er kandidaten met een Surinaamse achter­grond. Hindorama biedt aan hen de gele­gen­heid iets over zichzelf en hun idealen te vertellen. Amit Ramadhin is kandidaat in de gemeen­te Den Haag.

Kunt u kort iets over uzelf vertellen: waar bent u geboren, sinds wanneer woont u in Nederland, welke opleiding heeft u gevolgd / wat is uw beroep?
Op 6 september 1985 ben ik geboren in Rotterdam, tevens ben ik daar opgegroeid. Tien jaar geleden had ik bij de gemeente Den Haag gewerkt en volgde ik een bestuurskundige opleiding aan de Haagse Hogeschool. Den Haag is een mooie stad! Nu woon ik al een enige tijd in Den Haag. Verder ben ik een all-round zzp’er. Ik doe echt van alles.

Sinds wanneer bent u politiek actief en wat is de reden daarvoor?
Sinds de coronacrisis hield ik als zzp’er tijd over en ben ik minderbedeelden gaan helpen door voedsel te regelen. Hiervoor ging ik de afgelopen winter op de woensdagen om 04:00 op pad om te kijken wat ik aan voedsel kon inzamelen. Ik heb voorgenomen om deze winter het­zelfde te doen.

Gaandeweg heb ik in deze crisis allerlei problemen zien toenemen. Meer eenzaamheid, ouderen die worden verwaarloosd en de groep van minderbedeelden die alleen maar toeneemt. Het is geen uitzondering om mensen van de middenstand aan te treffen bij de voedselbank. Voor deze zaken moet onder andere meer aandacht komen.

Daarnaast zie ik dat het vertrouwen in de lokale politiek ver te zoeken is. Juist in deze periode is het meer dan noodzakelijk om minderbedeelden te helpen.

Zodoende ben ik de politiek ingegaan, omdat ik vind dat er veel meer mogelijk is dan tot op heden wordt gedaan. Ik heb in mijn omgeving veel leed en armoede gezien, wat in mijn ogen niet nodig is.

Bij welke partij bent u aangesloten en waarom?
Doordat mijn activiteiten niet onopgemerkt bleven, vroegen mensen aan mij waarom ik niet een eigen partij ging oprichten. Na wat nadenken had ik zoiets van: “Waarom niet?”

Sinds medio december 2021 kan ik aangeven dat ik de oprichter ben van de partij Blanco. En sinds kort ook de lijsttrekker.

Het wordt tijd voor een nieuwe partij als Blanco om te gaan meedoen met de aankomende gemeenteraads­ver­kie­zingen in Den Haag. Deze partij is eigenlijk meer een beweging, een beweging die niet vanuit een links of rechts gedachtegoed denkt en handelt. Voor Blanco is een maatschappelijk probleem, een probleem dat gewoon adequaat opgepakt dient te worden. Geen woorden maar daden, niet lullen maar poetsen!

Welke concrete voorstellen heeft uw partij in het verkiezingsprogramma opge­nomen die bijdragen aan een inclusieve gemeente?
De partij heet Blanco, omdat we geen partijprogramma hebben. We willen niet met mooie beloftes komen zoals traditionele partijen altijd doen net voor de verkiezingen. De inwoner van Den Haag kan te allen tijde problemen aandragen, zodat we ons samen kunnen buigen over hetgeen nodig is. Wat dat ook moge zijn, dat is aan de inwoner.

Waar wilt u zich specifiek voor inzetten?
Blanco heeft een paar speerpunten: armoede, een­zaam­heid, ouderen, veiligheid, parkeer­proble­matiek en afval­proble­matiek. Inwoners kunnen hier­naast uiteraard nog problemen aandragen, zodat Blanco kan pleiten voor hetgeen nodig is.

Wilt u daarbij specifiek iets betekenen voor mensen met een migratieachtergrond of wilt u niet per se in dat hokje worden geplaatst?
Wij denken niet in hokjes, wij zijn er voor eenieder.

Wilt u -kort- nog een bijzondere boodschap kwijt?
Samen kunnen wij van Den Haag een fantastische stad maken. We zijn er niet om de dienst uit te maken, we zijn juist tot uw dienst. Kortom, tijd voor co-democratie! Meer informatie over Blanco? Bezoek dan de web­site: www.wijzijnblanco.nl

Facebook:
https://www.facebook.com/amit.ramadhin
Instagram:
https://www.instagram.com/amit_ramadhin/
Linkedin:
https://www.linkedin.com/mwlite/in/amit-ramadhin-3524a221

***

Zie ook andere kandidaten op Hindorama pagina: Maak kennis met … GEMEENTERAADSVERKIEZINGEN 2022 >>

Read more
No Comments

Gemeenteraadsverkiezingen Geeta Bholanath

Op 16 maart 2022 vinden in Nederland de ge­meen­teraadsverkiezingen plaats. Over het land ver­spreid zijn er kandidaten met een Surinaamse achter­grond. Hindorama biedt aan hen de gele­gen­heid iets over zichzelf en hun idealen te vertellen. Geeta Bholanath is kandidaat in de ge­meen­te Pijnacker-Nootdorp.

Kunt u kort iets over uzelf vertellen: waar bent u geboren, sinds wanneer woont u in Nederland, welke opleiding heeft u gevolgd / wat is uw beroep
Ik ben geboren in Nickerie en verhuisde op mijn 5e jaar naar Paramaribo. Op mijn 10e jaar ben ik naar Neder­land geëmigreerd waar ik tot mijn 24e jaar in de Transvaalwijk (een achterstandswijk) in Den Haag heb gewoond. Inmiddels woon ik bijna 25 jaar met veel plezier in Pijnacker.

Op de basisschool kreeg ik ondanks een hoge testscore een mavoadvies. De reden daarvan was dat ik pas in Nederland was, maar ook omdat een (notabene) Hindostaanse schoolleraar (met wie de school overleg had) laag inzette voor Hindostaanse meisjes. Volgens hem werkten de Hindostaanse meisjes toch al hard en kwamen zij er wel. Al mijn Hindostaanse vriendinnen kregen dus in de zesde klas (groep 8) een mavoadvies. Ik was een vroege leerling en had op mijn 15e mijn mavodiploma in de zak. Ik weet nog heel goed dat ik toen totaal niet wist welke vervolgopleiding ik wilde doen. Na lang twijfelen koos ik voor MDGO VZ (Verzorgende IG). Nadat ik op mijn 18e jaar ook dit diploma had behaald, ben ik doorgestroomd naar HBO-Verpleegkunde in Leiden. Maar in het tweede jaar kreeg ik door levensvraagstukken als abortus en euthanasie interesse voor rechten en ben ik geswitcht naar HBO-Sociaal Juridische Dienstverlening in Rotterdam. Tijdens deze opleiding vond ik weer het vreemdelingenrecht boeiend en ben ik na mijn afstuderen fulltime bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) gaan werken. Maar omdat ik vond dat ik nog niet was uitgeleerd, ben ik deeltijd Rechten gaan studeren aan de Radboud Universiteit in Nijmegen en heb ik uiteindelijk mijn masterdiploma op de Open Universiteit behaald.

Inmiddels werk ik ruim 23 jaar bij de IND, waar ik als juniorbeslisser ben begonnen en al gauw seniorbeslisser ben geworden. Ik heb twee jaar op detacheringsbasis op een Consulaire afdeling van het Ministerie van Buiten­landse Zaken gewerkt en verder ben ik in 2018 op dienstreis naar de Nederlandse ambassade in Ankara geweest. Een educatieve reis, maar vooral erg leuk.

Geeta (3e van rechts) met haar vrouwenfamilie.

Tot slot, ik kom uit een vrouwenfamilie. Ik ben een trotse dochter van een alleenstaande moeder, ik heb vier lieve zussen en twee hardwerkende broers in de Bouw, en ik ben als alleenstaande moeder gezegend met een dochter van 19 jaar (WO-rechten), een zoon van 17 jaar (HBO-maritieme techniek) en een zoon van 15 jaar (mavo-3).

Sinds wanneer bent u politiek actief en wat is de reden daarvoor?
Als jong meisje had ik al interesse voor wat er in de maatschappij leefde en gebeurde. Tijdens mijn rechten­studie volgde ik de vele lange politieke tv-debatten. Eerlijk gezegd had ik toen niet de ambitie om ooit iets met politiek te gaan doen. Ik ben juist sociaal ingesteld. Maar juist dat blijkt waardevol om de gemeentepolitiek in te stappen.

Ik heb de ideologie dat jezelf de handen uit de mouwen moet steken als je dingen wil veranderen of verbeteren. Als je de wereld mooier, zorgzamer en rechtvaardiger wil maken, zal je bij jezelf moeten beginnen door de helpende hand uit te steken.

Door politiek actief te zijn draag je je steentje bij aan een betere en gezonde samenleving. Je bent de stem van vele mensen die ook dezelfde standpunten en ideeën hebben. Met het raadswerk vertegenwoordig je die inwoners die zich samen met jou betrokken voelen bij wat er allemaal dichtbij huis gebeurt.

Bij welke partij bent u aangesloten en waarom?
Ik ben lid van D66 en sta op de verkiezingslijst op nummer #6. Vanuit huis ben ik eigenlijk een PVDA-mens, maar in mijn studietijd koos ik bewust voor D66 als ‘de Onderwijspartij’. Begin 2021 heb ik een masterclass lokale politiek gevolgd, die door de plaatselijke D66 was georganiseerd. Tijdens deze masterclass werden actuele gemeentecasussen behandeld en is mijn interesse voor het raadswerk gewekt. Ik heb na de masterclass een raadsvergadering bijgewoond en werd door de fractie goed ontvangen. D66 is een hartelijke partij, waar de leden onderling goed samenwerken en waar ik het gevoel heb erbij te horen en dat er naar mij wordt geluisterd.

Welke concrete voorstellen heeft uw partij in het verkiezingsprogramma opge­nomen die bijdragen aan een inclusieve gemeente?
Als partij zijn wij van mening dat gelijke kansen voor alle inwoners begint met goed onderwijs en dat het onderwijs voor iedereen een veilige omgeving moet zijn, waar voor discriminatie en pesten geen plek is. D66 ziet de gemeente als partner van de scholen om dit veilige klimaat te waarborgen, inclusief verantwoord ‘sociale media’ gebruik en acceptatie van iedereen, ongeacht geaardheid, afkomst of geloof. Onze gemeente heeft ook laaggeletterde inwoners. Door gemeentelijke subsidie­verstrek­king aan Taalhuizen en taalklassen worden deze inwoners geholpen.

Waar wilt u zich specifiek voor inzetten? Wilt u daarbij specifiek iets betekenen voor mensen met een migratieachtergrond of wilt u niet per se in dat hokje worden geplaatst?
Ik wil me richten op de sociale kant en vind dat er veel meer in het Sociaal Domein (werkgelegenheid en inkomen alsook zorg) moet worden geïnvesteerd. Zelf ben ik niet van hokjes, omdat voor mij iedereen als mens gelijkwaardig is. Ik wil er voor iedereen zijn, en natuurlijk wil ik, ook vanuit het gedachtegoed van D66, in het bijzonder de helpende hand uitreiken aan hen die hulp nodig hebben. Via een vrijwilligersorganisatie doe ik respijtmantelzorgwerk en wil ook participatie, diversiteit en inclusie in onze gemeente bevorderen.

Wilt u -kort- nog een bijzondere boodschap kwijt?
Mijn boodschap aan jong en oud is: haal het maximale uit het leven. Volg je hart en dromen, maar het allerbelangrijkste: ga het gewoon doen. Verander je dromen in daden door jezelf te blijven ontwikkelen en help anderen daarbij.  Wees een inspiratie voor je leefomgeving. En laat je stem horen door te gaan stemmen! Laat je stem niet verloren gaan.

***

Zie ook andere kandidaten op Hindorama pagina: Maak kennis met … GEMEENTERAADSVERKIEZINGEN 2022 >>

Read more
No Comments

Bar en boos – Kanta Adhin

De aflevering van het pro­gram­ma BOOS van BNN / VARA over seksueel grens­overschrijdend ge­drag bij The Voice of Holland heeft een sneeuw­bal­effect te­weeg­­ge­bracht. Behalve bij dit programma op de Neder­landse tv kwamen er ook bij voetbalclub Ajax de nodige schan­dalen naar buiten en moest er ook een politicus het veld ruimen vanwege onoorbaar seksueel gedrag. En er worden nog veel meer onthullingen verwacht. Toch is dit allemaal niet nieuw. Door de MeToo-discussie in de VS een aantal jaren geleden zijn er al vele misstanden komen boven­drijven op de werkvloer, bij politieke partijen, in de sport- en danswereld. Nu het gaat om een iconisch programma op de tv en een icoon in de voetbalwereld, dringt het besef door dat er sprake lijkt van een cultuur van seksuele intimidatie door mannen van vrouwen die zich in een afhankelijke werkrelatie bevinden. Het is al bar genoeg dat mannen niet snappen dat het totaal ongepast is om een foto van hun geslachtsdeel (‘dickpic’) ongevraagd naar vrouwen te versturen, maar de intimi­datie gaat vaak veel verder.

Vooropgesteld dat zeker niet is uitgesloten dat ook vrouwen seksueel grensoverschrijdend gedrag vertonen ten opzichte van mannen die in een van hen afhankelijke positie verkeren, beperk ik me hier tot wat de afgelopen periode naar buiten is gekomen. En dat is zo schokkend, vond het kabinet, dat er nu een regeringscommissaris is aangesteld om cultuurverandering op gang te brengen. Mariëtte Hamer wordt het boegbeeld en aanjager van een nationale aanpak van seksueel grensoverschrijdend gedrag. Die cultuurverandering moet onder meer met zich meebrengen dat mensen elkaar aanspreken op gedrag dat niet door de beugel kan, of welke grap niet leuk is. Je zou je haast afvragen wat er al die jaren dan is misgegaan met de cultuur van mondigheid en asserti­viteit. Gelukkig zijn er wel degelijk vrouwen die als ze ongevraagd een zogeheten ‘dickpic’ krijgen toege­stuurd, de verzender meteen van repliek dienen. Maar helaas zijn er veel situaties waarin vrouwen zich niet veilig voelen om iets tegen de intimidatie te ondernemen.

In de discussies over dit onderwerp komt ook snel straatintimidatie aan de orde. Het nafluiten of roepen van ‘Pssst, schatje’ naar vrouwen wordt dan in dezelfde bedreigende sfeer geplaatst. Ik kan me de tijd in Suriname herinneren dat dit heel vaak een speels karakter had en er echt niets bedreigends aan de hand was. Ook in Nederland was het een bekend beeld, vooral bij het passeren van bouwvakkers. Sterker, het was goed voor het zelfvertrouwen van meisjes en vrouwen als ze werden nagefloten of ‘gepssst’. Met de algehele ver­ruwing van de maatschappij heeft ook dit straatbeeld zijn onschuld verloren.

Situaties als bij The Voice of Holland zijn nooit goed te praten en het idee dat de seksuele handeling soms met toestemming zou hebben plaatsgevonden doet daar niets aan af. Zeker bij zo een talentenjacht waar vaak jonge mensen een droom najagen en bewondering koesteren voor degenen die hen daarbij helpen. Het is gewoon not done om daar misbruik van te maken. De keren dat ik naar het programma keek, stoorde ik mij vaker aan de knellende omhelzingen waarin de deelnemers regelmatig werden genomen. Misschien niets slechts mee bedoeld, maar je kunt je toch afvragen of ze dat wel op prijs stelden.

Grenzen verleggen, de randen opzoeken ook op seksueel gebied is een trend die te zien is in reality programma’s en online gaming. Gezien de vele reality shows, lijkt het erop dat mensen het fijn vinden om hun meest intieme privéleven ten toon te spreiden aan anderen die het op hun beurt fijn vinden om mee te genieten. En met de opkomst van sociale media is de zucht om allerlei beelden te delen, vaak ook waar niemand op zit te wachten, helemaal uit de hand gelopen. Bij zo een trend zijn mannen misschien sneller geneigd te denken dat ze zich wel kunnen opdringen aan vrouwen. Maar de situatie waar we het over hebben is niet iets van nu, maar van alle tijden: vrouwen die in angst leven dat mannen hun seksueel benaderen en zij gedwongen worden mee te doen om hun baan te kunnen behouden of hun droom te verwezen­lijken.

Actueel is dat met de MeToo-beweging in gang is gezet dat dit soort misstanden nu publiek worden en er voor de dader – een bekende persoonlijkheid – conse­quen­ties zijn. Het is nu aan mevrouw Hamer om met goede ideeën te komen hoe deze oude ingesleten machts­cultuur structureel aan te pakken, ook in niet spraak­makende situaties, om te voorkomen dat vrouwen slachtoffer worden van seksuele intimidatie. En als dit wel gebeurt, hoe zij dit veilig kunnen aankaarten en niet gebukt blijven gaan onder de situatie. Voor sommige politici in Nederland is het wellicht een eyeopener dat er ook sprake kan zijn van een cultuur van onderdrukking van vrouwen die geen hoofddoek dragen.

Read more
No Comments

IN MEMORIAM: de Indiase nachtegaal Lata Mangeshkar – Chan Choenni

Op zondag 6 februari 2022 overleed de Indiase zangeres Lata Mangeshkar na een lang ziekbed. Lata Mangeshkar was een van de grootste zangeressen van India en stond bekend als de Indiase nachtegaal. Sterker nog: gelet op de talloze liederen die zij heeft gezongen gedurende meer dan zes decennia en haar immense populariteit die zich uitstrekte over meerdere generaties, kan Lata Mangeshkar worden beschouwd als de belangrijk­ste zangeres. Zij werd het muzikale icoon van India. Zowel als playbackzangeres verbonden van wat tegenwoordig bekend staat als Bollywood -de Indiase film en muziekcultuur- en als zangeres van devotinele liederen heeft zij een formidabele prestatie neergezet.  Volgens het Guinness Book of World Records was zij de artiest met wie de meeste liederen zijn opgeno­men (recorded). Er waren tussen 1948 en 1987 niet minder dan 30.000 solo-, duet- en koor-ondersteunde nummers opge­nomen in 20 Indiase talen. Daarna heeft zij nog meer liederen gezongen. Zij heeft in totaal ongeveer 40.000 liederen gezongen in ruim 60 jaar (zie: Volkskrant, 7 februari 2022). Lata Mangeshkar heeft dan ook als zanger het hoogste aantal liederen gezongen en dus een welhaast bovenmenselijke prestatie geleverd. Als wij uitgaan van 40.000 liederen gedurende 60 jaar dan komt dat neer op gemiddeld beschouwd 667 liederen per jaar. Dat is bij wijze van spreken gelijk aan twee liederen per dag. Voorwaar een toprestatie die getuigt van grote discipline en ongekende werkkracht. Lata Mangeshkar bereikte ook nog de zeer respectabele leeftijd van 92 jaar. De laatste jaren zong zij niet zo vaak, maar zij heeft in 2021 nog een nummer opgenomen. Lata Mangeshkar ontving voor haar verdiensten in 2001 de Bharat Ratna: de hoogste civiele onderscheiding in India. Ook ontving zij in 2007 van Frankrijk de hoogste civiele onder­scheiding: de legion d’honneur. In India ontving zij voorts talloze prijzen en onderscheidingen.

Jong meisje Lata Mangeshkar.

Zij werd een muzikaal icoon van India en van vele hindi films in het bijzonder. Haar voice (stemgeleid) fungeerde als de ‘drager’ van talloze films en kon vooral de verbeelde melo­­drama­­tische sfeer uistekend weergeven. De legendarische Lata Mangeshkar stond immers bekend om haar onderscheidende voice en een vocaal bereik dat zich uitstrekte over meer dan drie octaven. Het gemiddelde bereik van een menselijke geschoolde zangstem beslaat ongeveer twee tot twee en een halve octaaf. Dat komt overeen met ongeveer 24 à 30 tonen. De bekende Afro-Amerikaanse zangeres Whitney Houston bereikte met haar hoge voice bijvoorbeeld drie octaven. Lata Mangeshkar had een herkenbare hoge voice en werd dan ook terecht de Indiase nachtegaal genoemd. Zij zong meestal in het Hindi, maar ook in andere talen, zoals Marathi. Dat was de taal waarmee zij opgroeide. Naast filmliederen zong zij onder meer ook devotionele liederen, zoals de bekende Meera bhadjans. Zij heeft ook vele duetten gezongen met de verschillende bekende indiase zangers, zoals Mohamed Rafi, Mukesh en Kishore Kumar. Zij overleefde deze zangers door de hoge leeftijd die zij heeft berekt en werd liefdevol aangeduid als didi; in het Hindi betekent dat geres­pecteerde grote zus.

Zangers Mukesh, Kishore Kumar, Manna Dey en Mohamed Rafi.

Achtergrond
Lata Mangeshkar werd geboren op 28 september 1929 in de stad Indore; de tweede stad van de staat Madya Pradesh gelegen in het midden van India. Deze staat grenst westelijk aan de grote staat Maharastra, de zuidwestlijke staat van India met de miljoenenstad Mumbai -vroeger aangduid als Bombay- als hoofdplaats. Bombay stond al in de jaren dertig bekend als de stad van de film- en muziekindustrie van India. In deze eeuw is de term Bollywood dat een samentrekking is van Bombay en Hollywood echter de eigentijdse term geworden voor de bruisende Indiase film- en muziekindustrie. Lata was de oudste van vier zusters en een broer. Haar vader was Pandit Deenanath Mangeshkar en haar moeder heette Shevanti. Haar vader had een eigen theater waar toneelstukken werden opgevoerd. Hij was een bekende podium­persoonlijk­heid en stond in de volksmond bekend als Master Dinanath. Haar geboortenaam was Hema; dat betekent ‘van de sneeuw’ met als associatie schoon/wit. Later her­noem­den haar ouders haar Lata, naar de vrouwelijk personage Latika. Latika trad op in een van de toneelstukken van haar vader. De namen van haar broers en zussen in geboorte volgorde zijn: Meena, Asha, Usha en Hridaynath. Asha werd later de tweede populaire zangeres van Bollywood. Zij staat bekend als Asha Bhosle en is 88 jaar oud, maar nog steeds actief. Zij heeft een geheel eigen voice. Hun zuster Usha werd ook een bekende zangeres.

Lata Mangeshkar met haar familie.

Lata Mangeshkar maakte al op jonge leeftijd kennis met muziek en kreeg haar eerste muziekles van haar vader. Toen ze vijf jaar oud was, begon ze op te treden als actrice in de musicals van haar vader. Men kan stellen dat zij al op jonge leeftijd een door God gegeven muzikale gave bezat. Al op heel jonge leeftijd kreeg zij de vocale oefeningen onder de knie. Op 13-jarige leeftijd nam zij (In 1942) haar eerste lied ‘Naachu Yaa Gade, Khelu Saari Mani Haus Bhaari’ op voor een Marathi-film getiteld Kiti Hasaal van regisseur Vasant Joglekar. Helaas werd dit lied uit de finale versie van de film geschrapt. Bovendien overleed in hetzelfde jaar (1942) haar geliefde vader aan een hartaanval. Gelukkig ontfermde Master Vinayak Damodar Karnataki, de eigenaar van Navyug Chitrapat filmbedrijf, zich daarna over de familie Mangeshkar. Hij was namelijk een goede vriend van de familie Mangeshkar. Het moge duidelijk zijn dat het leven van Lata Mangeshkar in deze periode niet over rozen is gegaan. Master Vinayak hielp Lata aan een carrière als zangeres en actrice. Lata kreeg een kleine rol in de Marathi film Pahli Mangalaa-gaur. Haar eerste lied in het Hindi was ‘Mata Ek Sapoot Ki Duniya Badal De Tu’, terwijl ze als tiener haar familie ondersteunde. In de film Badi Maa in 1945 speelden Lata en haar zus Asha kleine rollen. In deze film zong ze ook een devotioneel lied in het Hindi ‘Mata Tere Charnon Mein’. In 1945 verhuisde zij als 16-jarige naar de filmstad Bombay. Daar werd zij een zogeheten playbackzangeres in de Hindi-filmindustrie. Dat wil zeggen dat door haar gezongen liederen werden nagebootst door acteurs (sychronisatie door de lippen te bewegen bij de tekst van het lied) in films. En zij begon ook lessen te nemen van Ustad Aman Ali Khan, een bekende specialist in Indiase klassieke muziek. Voor de film Aap Ki Seva Mein (1946) zong ze het lied ‘Paa Lagoon Kar Jori’. De eerdergenoemde vriend van de familie Master Vinayak stierf echter in 1948. Gelukkig kwam Lata onder de hoede van de music director (muziekregisseur) Ghulam Haider die haar begeleidde als zangeres.

Meena, Asha, Lata, Hridaynath en Usha Mangeshkar

Maar zij maakte haar intrede in de filmindustrie van Bombay (tegenwoordig Mumbai) op het verkeerde moment. Eind jaren veertig waren zangeressen met zware nasale stemmen, zoals Noor Jehan en  Shamshad Begum populair. Een andere bekende zangeres was Geeta Dutt. Zij had ook een andere voice dan die van Lata Mangeshkar. Lata Mangeshkar werd destijds daarom vaak afgewezen als playback­zangeres omdat men toen vond dat haar voice te hoog en te dun was.

Doorbraak
Zoals bekend waren in de film- en muziekindustrie van India toen het hebben van relaties belangrijk om door te breken. Gelukkig kwam Lata Mangeshkar in contact met de filmmaker Sashadhar Mukherjee. In 1949 was haar doorbraak met het lied ‘Uthaye ja unke sitam’ in de film Andaz. Deze film werd een hit en haar ongewoon hoge voice keerde de trend van de voorkeur voor de zwaar nasale stemmen van die tijd. Binnen een jaar werd zij het gezicht van de playbackzangeres door de drie films in 1949, namelijk Mahal, Dulari en Barsaat. Eigenlijk was haar grote doorbraak het lied ‘Aayega Aanewala’ uit de film Mahal. Haar stem had immers een bijzondere veelzijdige kwaliteit. De muziekcomponisten konden dan ook hun creatieve experimenten ten volle gestalte geven met deze nieuwe voice van India. Van de verschillende componisten waren C. Ramchandra en Madan Mohan die het beste uit haar voice haalden. Haar voice werd gaandeweg als het ware een benchmark (maatstaf) van vrouwelijke zang in Bollywood. Haar zus Asha Bhosle kwam op in de late jaren vijftig met een eigen stijl. Samen werden beide zusters de koninginnen van de Indiase playbackliederen in talloze films.

Op de plank een krijttekening van Nat King Cole, een van de favoriete zangers van Lata.

Het voert echter te ver om de talloze liederen die Lata Mangeshkar heeft gezongen en de films te noemen. Ik noem hier slechts een paar, waarbij met name bekende filmactrices zoals Nargis, Madhubala en Waheeda Rehman die haar liederen ‘zongen’ (sychronisatie met de lippen) in de jaren vijftig en zestig aan bod komen. Het dramatische lied ‘Oh mere lale aaja’ in de film Mother India (1957), het lied ‘Pyar Kiya To Darna Kya’ in de film Mughal-e-Azam (1960) en ‘Piya Tose’ in de film Guide (1965) zijn onvergetelijk. Het muzikaal gezien complexe lied ‘Ajeeb Dastaan Hai Yeh’ van de film Dil Apna Aur Preet Parai (1960) is bijvoorbeeld ook prachtig gezongen en gecomponeerd door het duo Shankar-Jaikishan. Ik breng in herinnering ook nog de liederen ‘Tu Jahan Jahan Chalega’ van de film Mera Saaya (1966) en ‘Teri Aankho Ke Siva van de film Chirag (1969). Van de jaren zeventig mogen niet onvermeld blijven de prachtige liederen, zoals ‘Chalte Chalte’ in de film Pakeezah (1972) met de actrice Meena Kumari en het lied ‘Satyam Shivan Sundaram’ uit de gelijknamige film uit 1978 met de actrice Zeenat Aman.

Didi hield veel haar honden.

Culturele lifeline
De Indiase films waren en zijn ongekend populair in de Indiase diaspora mede door de liederen van Lata Mangeshkar die -zoals gezegd- vaak subliem werden nagesynchro­ni­seerd door de bekende actrices. Lata Mangeshkar heeft dan ook haar stempel gedrukt op het wel en wee in de Hindostaanse gemeenschap in Suriname en later ook in Nederland. De melo­drama­tische alsook de romantische liederen werden afhankelijk van de behoefte intensief beluisterd en vaak geneuried en soms ook nagezongen. Het is niet overdreven om te stellen dat de culturele lifeline die de Hindostaanse gemeenschap in Suriname na de Tweede Wereldoorlog met India onderhield voor een deel bestond uit de liederen van Lata Mangeshkar. Eerst werden deze beluisterd via de grammofoon (van het merk Vitrola) met 78 toeren plaat (meestal his masters voice), waarbij de draaischijf eerst handmatig moest worden opgewonden. De Hindostanen beluisterden deze liederen vaak op zondagmiddag bij degenen die destijds konden beschikken over zo’n prijzig muziek­apparaat. Ze bewonderden het wonder der techniek waaruit de hoge karakteristieke stem van Lata galmde. De Hindostaanse radiozenders speelden haar liederen af in de jaren zestig. Vaak stond de radio heel luid aan. In  Paramaribo moesten de niet-Hindostaanse buren ook kennisnemen van de voice van Lata. Voor de hardwerkende landbouwers was zondag een rustdag en in de ochtend werd geluisterd naar de liederen van Lata Mangeshkar. Door haar liederen kwam als het ware de nostalgie gelieerd aan hun (voor)ouders en de Indiase cultuur hun huiskamer binnen. Later kwamen grote taperecorders in omloop en werden voorafgaand en/of tijdens (huwelijks)feesten haar liederen afgedraaid en het geluid versterkt met hulp van een zogeheten loudspeaker. Daarna kwamen cassettebandjes in omloop en haar liederen konden nu vaker worden beluisterd. Vervolgens verschenen de langspeelplaatjes (LP’s) en Cd’s waardoor zonder veel kosten de liederen konden worden afgespeeld en frequenter worden beluisterd.

Optreden van Lata en Usha Mangeshkar en Nitin Mukesh in het Suriname Stadion (vr. 10 – za. 11 oktober 1980).

Kenneth Rambali (fotograaf), vader Rambali en rechts John Rambali (organisator) met Lata Mangeshkar.

Mij blijft het beeld bij tijdens de vakanties in de Hindostaanse districten (tijdens ’vakantie khái’ in de zogeheten boiti’s) in de schemering wanneer de schreeuwende kinderen werden gebaad, terwijl de voice van Lata Mangeshkar er doorheen galmde. Lata Mangeshkar heeft gelukkig ook Suriname bezocht in 1980. Dat was tijdens de militaire overheersing en er was de zogeheten avondklok ingesteld. Bij uitzondering werd de avondklok voor twee optredens in het Suriname Stadion in Paramaribo verschoven. De bezoekers kwamen met bussen uit de Hindostaanse districten om naar haar liederen te luisteren en vooral ook om deze legendarische zangeres te zien, die onderdeel van hun muzikaal genoegen was.

Lata Mangeshkar en Nitin Mukesh tijdens een persmeeting op het vliegveld Zanderij.

Lata Mangeshkar krijgt een warm onthaal in Nederland.

Onze didi 
Het is niet overdreven om te stellen dat de emigratie en vestiging van Hindostanen In Nederland als het ware mede is begeleid door de liederen van Lata Mangeshkar. Door het beluisteren van haar liederen werd de migratie en aanpassing in Nederland dragelijk. Eerst via cassettebanden met haar opgenomen liederen die werden meegenomen naar Nederland. Ook in de Indiase films die in collectief verband werden bekeken in de bioscopen waren vrijwel altijd liederen van Lata Mangeshkar opgenomen. Tijdens de vele autoritten in Nederland werden haar liederen afgespeeld, maar ook uit de krappe huiskamers was de voice van Lata te horen in de streken van Nederland waar Hindostanen waren gehuisvest. En in 1974 bezocht Lata Mangeshkar Nederland! In de Jaap Edenhal in Amsterdam gaf ze een concert. Daar stond zij dan in het midden van de zaal gehuld in een witte sari heel statig en slechts 1,55 meter lang. Zij oogde welhaast kwetsbaar en sereen, maar wat een voice toen zij de microfoon beetpakte en begon te zingen! Ik kreeg kippevel toen zij het emotoionele en plechtige lied ‘Ehsaan hoga muje’ (ik zal compassie hebben) ten gehore bracht. Eigenlijk was Lata Mangeshkar ook onze didi en een didi van verschillende generaties.

John Rambali (promotor), Lata Mangeshkar en Nitin Mukesh in Nederland.

Lata heeft ook prachtige romatische liederen gezongen. Enkele zijn ook buiten de Hindostaanse gemeenschap in Suriname bekend geworden. Het duet ‘Sohani raat dhal jhuke’ samen met Mohamed Rafi van de film Dulari is populair geworden en wordt vaak door verschillende bands ten gehore gebracht. Maar ook het sublieme romantische lied ‘Ek pyar ka naghma hai’ van de film Shor (1972) is in breder verband bekend geworden. Ik heb zelfs op dit lied met mijn echtgenote mogen walsen in hotel Torarica in Paramaribo in 2010. Dit lied werd nagezongen door een Creoolse zangeres begeleid door een Creoolse band. Een ander romantisch duet samen met Mukesh is ‘Kabhi, Kabhi mere dil mein’ uit de gelijknamige film uit 1976 is zeer populair tijdens bruiloften. Meestal opent het getrouwde paar de dans met dit liefdeslied. Helaas moet ik constateren dat de liederen van Lata een deel van de Hindostaanse jongeren behorend tot de zogeheten tweede en derde generatie niet kan bekoren. Maar meer dan vroeger worden haar liederen door mogelijkheden van de mobiele telefoon frequenter beluisterd door de liefhebbers in de Indiase diaspora.

Zachtmoedig en sociaal
Lata Mangeshkar is niet getrouwd en vrijgezel gebleven. Zij heeft haar leven helemaal gewijd aan zang. Zij was een zachtmoedige vrouw, die veel mededogen en bescheidenheid uitstraalde. Zij heeft opgetreden op verschillende liefdadigheids­concerten en veel van haar inkomsten gedoneerd. In 1974 was haar eerste concert in de Royal Albert Hall in Londen. In 1985 trad Lata Mangeshkar op in Toronto (Canada) in de Maple Leaf Gardens. Ze zong ook het Engelse nummer ‘You Needed Me’. Dit concert werd bijgewoond door ongeveer 12.000 mensen. In 1999 werd ook een parfum­merk gelanceerd met de naam Lata Eau de Parfum. In hetzelfde jaar richtte ze ook het Master Deenanath Mangeshkar Hospital op in Pune (Poona) in de staat Maharastra. Het werd beheerd door de Lata Mangeshkar Medical Foundation. Zij doneerde ook geld aan de slachtoffers van de aardbeving in 2005 in de staat Kashmir. Kortom: zij was een sociaal mens en een voorbeeldstellende persoonlijkheid.

Premiers van India met Lata Mangeshkar.

In 1962 woedde een oorlog tussen India en China. India heeft deze oorlog verloren. Lata Mangeshkar zong in januari 1963 een patriottisch lied tegen de achtergrond van de dramatische afloop van de Chinees-Indiase oorlog in aanwezigheid van Jawaharlal Nehru, toen de premier van India. Nehru kon zijn tranen niet in bedwang houden bij het lied ‘Ay Mere Watan Ke Logo’. Het lied was gecomponeerd door C. Ramchandra en geschreven door de dichter Pradeep. De eerste strofe luidt: Ay mere watan ke log. Djara bhar le agho me ansu. Djo shaheed howe djara jaad karo kurbani. (Oh landgenoten. Geef de tranen uit uw ogen de vrije loop. Degenen die martelaar zijn geworden sta stil bij de offers die zij hebben gebracht).

Tijdens een van mijn bezoeken aan India bezocht ik Navi Mumbai (Nieuw Mumbai) om ‘booming’ India te aanschouwen. Er waren daar moderne hoge flats verrezen en er was een modern en luxe winkelcentrum opgetrokken. Dit vaderlands­lievende lied galmde door het centrale plein. Ik werd emotioneel en tegelijkertijd trots. Lata Mangeshkar heeft lang genoeg geleefd om ‘booming ‘India en de opheffing van een groot deel van de schrijnende armoede mee te kunnen maken. De invloed van de voice van Lata is diepgaand. Tijdens de wereldconferentie van de Indiase diaspora in 2012 in de stad Jaipur (in de staat Rajahstan) waar ongeveer 3.000 deelnemers aanwezig waren, heb ik hiervan mogen getuigen. Voor de opening, toen vrijwel iedereen zittend met elkaar zat te keuvelen, werd een lied van Lata Mangeshkar voorafgaand aan de openingspeeech afgespeeld. Het was aangrijpend om te zien hoe de emotie bezit van ons nam. Ondanks alle verschillen tussen de delegatieleden uit de verschillende landen en de Indiërs luisterden wij verstild naar de voice van de Indiase nachtegaal. Prachtig en waardig! Lata Mangeshkar roept dezelfde emoties op als de zangeres Umm Khalsoum in de Arabische wereld, de fado­zangeres Amalia Rodrigues in de Portugese landen, de chanson zangeres Edith Piaff in de Franse wereld en de zangeres Aretha Franklin met haar soulliederen in Afro-Amerikaanse gemeenschap.

Narendra Modi en Lata Mangeshkar.

Terecht stelde de Indiase premier Narendra Modi in een eerbetoon aan de Indiase nachtegaal: ‘De komende generaties zullen zich haar herinneren als een trouwe en hard­werken­de icoon van de Indiase cultuur, wiens melodieuze stem een ​​ongeëvenaard vermogen had om mensen te betoveren. Ze laat een leegte achter in onze natie die niet kan worden opgevuld’. Maar gelukkig kan men altijd en op elk gewenst moment de meeste van haar liederen beluisteren en de films zien. Lata didi heeft een onmisbare bijdrage geleverd aan de Hindostaanse cultuur en gemeenschap en onze aan dank aan haar is immens.

Maar zij had ook een moederlijke uitstraling. Haar sentimentele lied ‘Oh ma, tu kitni achi ai’ is een ode aan het moederschap. Evenals zovelen onder ons is ook Lata Mangeshkar uiteindelijk bezweken aan de gevolgen van een corona infectie; eigentijdser kan het niet. Bahut dhanyabaad (heel veel dank), didi!!! Ik besluit dan ook dit in memoriam voor onze Lata didi met het neuriën haar evergreen afscheidsnummer: Lag ja gale…

Read more
No Comments

Niet doen wat je zegt en niet zeggen wat je doet: Over politici en hun imago – Hans Ramsoedh

Dr. Hans Ramsoedh publicist en historicus

In het sociaal verkeer is doen wat je zegt of belooft een belangrijke omgangsregel. Je aan deze regel bezondigen leidt niet zelden tot een vertrouwensbreuk. De persoon die zich hieraan schuldig maakt wordt beschouwd als onbe­trouw­baar en geasso­cieerd met iemand met een slecht imago. Dit geldt zeer zeker voor de politiek omdat kiezers vertrouwen stellen in politici op wie zij stemmen.
Voor een politicus geldt dat succes in belangrijke mate afhangt van een goed of positief imago. Een politicus die het vertrouwen van kiezers schaadt, wordt beschouwd als onbetrouw­baar en heeft een serieus imagoprobleem.
Imago is het beeld dat we hebben van een persoon of een organisatie. In de politiek kan het stemgedrag van de burger hierdoor worden beïnvloed. Een imago dat te veel verschilt van wie je eigenlijk bent, levert narigheid op. Naast inhoud moet de relevantie van imago in de politiek (political brands of branding) niet worden onderschat. De beeldvorming en het imago van politici zijn sinds het televisietijdperk een steeds belangrijkere rol gaan spelen en zeker sinds de opkomst van sociale media. In deze bijdrage ligt de focus op president Chan Santokhi die met een serieus imagoprobleem kampt. Alvorens hierop in te gaan bespreek ik een aantal voorbeelden van de rol van imago in de politiek.

Chan Santokhi op verkiezingscampagne bij de verkiezingen in mei 2020.

Imago als politieke factor
Een krachtige illustratie van imago is het optreden van de Britse premier Margaret Thatcher (premier van 1979 tot 1990) in de Falklandoorlog dat haar naast electorale winst ook een versterking van haar imago als Iron Lady opleverde. Ook bij de Amerikaanse verkiezingen 2016 was imago een doorslaggevende factor. Tegen de verwachting in werd niet Hillary Clinton maar Donald Trump gekozen als president van de Verenigde Staten. Alle signalen (waaronder opiniepeilingen) wezen in de richting van een walk over voor Hillary. De overwinning leek haar niet te kunnen ontgaan. Maar het liep anders. Dat Hillary de verkiezingen verloor, heeft alles te maken met imago. Ze werd gezien als kil, afstandelijk, onderdeel van het Amerikaanse politieke establishment en iemand die weinig op had met de Amerikaanse onderklasse. De aanhangers van Trump typeerde zij als ‘a basket of deplorables’. Trump daarentegen presenteerde zich als de anti-establishment kandidaat die Amerika weer groot zou maken (Make America Great Again-MAGA).

Ook in de Nederlandse politiek zien we de cruciale factor van imago terug bij de premiers Ruud Lubbers en Mark Rutte. Lubbers (premier tussen 1982-1994) had het imago van een manager met een no-nonsense stijl. Mark Rutte (premier sinds 2010) had lange tijd het imago van joviale man (Hoe is het? Is het leuk? Enig. Super) die regelmatig op de fiets en casual gekleed met de muts op naar het Catshuis gaat. Hij heeft het imago van een leuke buurman die toevallig premier van dit land is. Zijn imago heeft zijn partij (VVD) de afgelopen twaalf jaar geen windeieren gelegd. Echter, zijn imago heeft het afgelopen jaar een behoorlijke deuk opgelopen. Naar aanleiding van een aantal affaires (Toeslagenaffaire bij de belastingdienst, de kwestie Pieter Omzigt ‘functie elders’) kleeft aan hem het imago van een premier die als het hem uitkomt lijdt aan selectieve amnesie (‘Ik heb er geen actieve herinnering aan’) en een rubberen ruggengraat heeft.

Imago Surinaamse politici 
Surinaamse politici kampen sinds de jaren vijftig van de twintigste eeuw met een slecht imago. Uit diverse opiniepeilingen, commentaren, columns en ingezonden stukken in de dagbladen en internetmedia in Suriname blijkt dat een overgrote meerderheid van de burgers al decennialang geen vertrouwen heeft in de politiek en politici. Kiezers hebben ook geen geloof in de eerlijkheid van politici. Bij de bevolking hebben zij een imago van ‘straatvechters en analfabeten’. In het parlement (De Nationale Assemblée-DNA) worden zaken vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan stem­ming­makerij besproken. Zorgen voor hilariteit is de norm geworden en in plaats van hoogwaardige discussie gaat het vooral om ‘ordinaire ruzies en laag-bij-de-gronds viswijf geschreeuw’ zoals het dagblad De Ware Tijd schreef (2 februari 2022, Beschouwing: Rusland zal moeten kiezen). Het gevolg is dat er over DNA een deken van negativisme hangt en dat het vertegenwoordigend college tekortschiet in haar wetgevende en con­tro­lerende taak. Het wekt daarom ook geen verbazing dat dit college door pers en bevolking wordt gekwalificeerd als ‘circus stupido, een poppenkast, markttafereel, kesikesi sani [apekuren] of leba yuru [bijeenkomst van dolende geesten]’, een college dat door niemand nauwelijks nog serieus wordt genomen.

Terug naar president Chan Santokhi en zijn imago. Hij was oud-commissaris van politie en minister van Justitie en Politie (2005-2010). Als politiecommissaris leidde hij in 2000 het onderzoek naar de Decembermoorden. Als justitieminister pakte hij de drugsmaffia in Suriname aan. Santokhi beijverde zich als justitieminister verder voor de start van het 8 Decemberstrafproces in 2007 met Bouterse als hoofdverdachte. Bouterse gaf Santokhi vanwege zijn imago als crime fighter honend de bijnaam ‘de Sheriff’. In 2011 werd Santokhi gekozen als politiek leider van de Vooruitstrevende Hervormings­partij (VHP).

Santokhi als crime fighter en redder van Suriname
Santokhi en zijn VHP wierpen zich bij de verkiezingen in mei 2020 op als de redder van Suriname. Het Surinaamse volk had alle hoop gevestigd op de belangrijkste uitdager van Desi Bouterse, sheriff Chan Santokhi. Hij beloofde een eind te maken aan tien jaar wanbeleid van de Surinostra-regering van Desi Bouterse. Wo set’en [wij gaan orde op zaken stellen] was de belofte van Santokhi en zijn partij aan het Surinaamse volk. Santokhi wist een belangrijk deel van het electoraat te overtuigen dat hij weer orde op zaken zou stellen. De kiezers beloonden hem en zijn partij met een eclatante verkiezingsoverwinning. Bij zijn inauguratie als president in juli 2020 zei hij tegen het Surinaamse volk: ‘Geef mij uw vertrouwen en ik geef u een prachtig land terug’. Daarnaast deed hij nog de volgende beloftes: ‘Het zal goed komen met Suriname, het volk zal uit de crisis worden gehaald, we gaan werken voor het volk, wij zijn een volksregering, wij zullen blijven communiceren met het volk, het vertrouwen zal niet beschaamd worden en bij alles wat ondernomen wordt, moet afgevraagd worden of het goed is voor het land en volk’.

President Santokhi en vicepresident Brunswijk (l)

Deuk in imago President Santokhi
Het imago van de crime fighter en de man die zich presenteerde als de redder van het Surinaamse volk liep vrij snel na zijn aantreden als president een deuk op. Dit is opmerkelijk aangezien het zelden is voorgekomen in de politieke geschiedenis van Suriname dat een Surinaamse regeringsleider al kort na de verkiezingen het vertrouwen van de bevolking heeft verkwanseld. Het begon toen de president instemde met een nadruk­kelijke rol voor Ronnie Brunswijk (die in Neder­land en Frankrijk is veroordeeld voor handel in drugs) in het politieke bestel als vicepresident. Ook toen Brunswijk vervolgens bezig was Suriname om te turnen in het persoonlijk wingewest van de familie Brunswijk zweeg de president in alle talen. Zijn zwijgen geldt ook voor de strapatsen (ontslag van een eigen minister die weigerde mee te werken aan corruptie), het onbe­hou­wen gedrag (vanuit een auto of helikopter geld strooien naar de bevolking) en de vele driftige uitbarstingen (mishan­de­ling van een journalist door zijn veilig­heids­mensen) van de vicepresident die geldt als een ongeleid projectiel in de Surinaamse politiek.

Het beeld dat vervolgens is ontstaan is dat de president vanaf dag één, zoals de woordkunstenaar Paul Middellijn het stelt, in een aboma-brasa [omhelzing door een boa] van Brunswijk terecht is gekomen en er maar niet in slaagt zich hieraan te ontworstelen.
Daarnaast is er de kritiek dat zijn beleid wordt geken­merkt door een gebrek aan communicatie, ondoor­zichtige besluitvormingsprocessen en onbegrijpe­lijke besluiten en een be­noe­mings­beleid waarbij gekozen wordt voor family, friends en partij-loyalisten (nepo­tisme) in plaats van mensen met kennis en ervaring. Zo benoemde hij zijn echtgenote in verschillende functies die op haar beurt op sociale media het mikpunt is geworden van spot, satire en sarcasme en daarmee, zoals de columnisten Sookhlall en Mahabier schrijven (SRHerald, 30 januari 2022), de partij VHP enorme imagoschade berokkent.

Van cohesie binnen de coalitie is geen sprake. Het lijkt alsof Suriname de facto twee regeringen kent: de regering Brunswijk en de regering Santokhi. Bovendien is de NPS, de natuurlijke bondgenoot van de VHP, al enige tijd ontevreden over haar ondergewaardeerde positie binnen de coalitie. Het betekent dat de samenwerking binnen de coalitie dan ook danig aan het wankelen is.

De president heeft een kijk op de sociaaleconomische ontwikkelingen in Suriname die contrasteert met de realiteit. In zijn Kerstboodschap in december 2021 zei Santokhi dat zijn regering op veel gebieden het licht heeft gebracht naar de bevolking en dat het gelukt is om binnen 1.5 jaar tijd ‘s lands financieel huishouden op orde te krijgen. Op de nieuwjaarsreceptie van de Vereniging van Economisten in Suriname (VES) in januari 2022 sprak de president over bereikte financieel-economische stabiliteit en dat Suriname uit de crisis is, terwijl het land nog steeds in een diepe crisis verkeert. Zo kent het op dit moment een inflatie van rond de vijfenzestig procent. Volgens de VES heeft de regering-Santokhi slecht negentien procent van haar plannen uit haar Herstelplan weten te realiseren. Van licht voor de bevolking is absoluut geen sprake en de crisis zal de komende jaren in Suriname alleen maar in hevigheid toenemen als gevolg van de uitvoering van een IMF-programma waarbij er pijnlijke maatregelen zullen worden doorgevoerd en de bevolking zware offers zal moeten opbrengen. Als de president stelt dat Suriname uit de crisis is, dan is dat bezijden de waarheid hetgeen een belangrijke aantasting betekent van zijn geloof­waardigheid. Op sociale media wordt de president inmiddels dan ook ‘jokkebrok Chan’ genoemd.

Partijloyalisten worden door de president royaal onderscheiden met staatsonder­scheidingen (lintjes-sibibusi / tropische lintjesbui) kennelijk als doel om daarmee verzekerd te zijn van de loyaliteit van het partijkader. Het komt feitelijk neer op misbruik van staatsdecoraties voor partijdoeleinden. Het betekent dan ook dat het met de staatsdecoraties dezelfde kant opgaat als met de Surinaamse dollar (SRD): aan devaluatie onderhevig en van generlei waarde.
Van de door Santokhi en zijn partij verkon­dig­de bromkidyari-filosofie [filosofie van de veelkleurige bloementuin] wordt in de praktijk weinig gepraktiseerd. Wat we zien is dat de president in zijn be­noe­mingenbeleid vooral vrienden en familie van hem en partijleden accommodeert hetgeen neerkomt op het selectief koesteren van bloemen in de door hem zo geroemde Surinaamse bromkidyari.
Het heeft wel tot gevolg dat hierdoor raciale res­sen­ti­menten de laatste tijd weer de kop op steken in Suriname.

Kortom het verwijt aan de president is dat hij niet doet wat hij zegt of beloofd heeft tijdens de verkiezings­campagne in 2020 en dat zijn regering weer in de aloude politieke onhebbelijkheden vervalt. Hij is een president die vooral grossiert in mooie woorden en valse beloften. Op sociale media en in de nieuwsbladen vormen ontgoocheling en diepe teleurstelling de teneur van de kritieken. Het optreden van de regering-Santokhi wordt vergeleken met de herhaling van een theatervoorstelling maar nu met andere acteurs. Het overheersende beeld is dat van een ‘besluiteloze Chan’ die excelleert in het vermijden van het nemen van beslissingen en over heikele kwestie zwijgt. Hoop heeft bij de bevolking langzamerhand plaatsgemaakt voor vrees; vrees voor een pur bruku, wer bruku–scenario [lood om oud ijzer] of zoals de eerdergenoemde woordkunstenaar Paul Mid­del­lijn het stelde: A srefi kaka, nanga tra frey frey [dezelfde shit, maar nu van andere vogels].

Kritiek en tegenspraak bij leiderschap
President Santokhi’s imago is fors gebutst geraakt. Van zijn imago als crime fighter en redder van Suriname is bij een belangrijk deel van de bevolking weinig meer over. Zou hij maar één seconde over zijn imago nadenken? Zijn presidentschap dreigt een totale mislukking te worden. Is het tij nog te keren door hem? Een leider die zich omringt met vertrouwelingen en loyalisten loopt het risico dat ze hem naar de mond praten. Bij hen gaat het vooral om het veiligstellen van hun eigen plaats aan de ‘vleespotten’. Een aspect van goed leiderschap is het organiseren van kritiek en tegenspraak. Hiermee worden blunders voorkomen, wordt tunnelvisie tegengegaan en wordt gestimuleerd om continu te blijven leren. Als kritiek en tegenspraak ontbreken dan bestaat het gevaar dat leiders sterk in zichzelf gaan geloven. De Surinaamse bevolking zal grote offers moeten brengen voor de komende noodzakelijke saneringsmaatregelen. Het is een ongekende Augiasstal die de regering-Bouterse achterliet en het is voor de regering-Santokhi een herculestaak om die op te ruimen. Een vertrou­wens­breuk tussen politieke leider en kiezers is echter een sta in de weg voor het genereren van steun van de bevolking hiervoor. Het betekent dat president Santokhi zal moeten waarmaken dat hij moreel-ethisch leider­schap hoog in zijn vaandel heeft staan, want zoals de Amerikaanse oud-president Abraham Lincoln in 1858 zei:

You can fool some people all of the time,
You can fool all people some of the time,
But you cannot fool all people all of the time.

Foto’s: Ra1 Photography (1 en 2) en CDS (3)

Read more
No Comments

Gemeenteraadsverkiezingen Kumar Ramlal

Op 16 maart 2022 vinden in Nederland de ge­meen­teraadsverkiezingen plaats. Over het land ver­spreid zijn er kandidaten met een Surinaamse achter­grond. Hindorama biedt aan hen de gele­gen­heid iets over zichzelf en hun idealen te vertellen. Kumar Ramlal is kandidaat in de ge­meen­te Nisse­waard (voorheen Spijkenisse).

Kunt u kort iets over uzelf vertellen: waar bent u geboren, sinds wanneer woont u in Nederland, welke opleiding heeft u gevolgd / wat is uw beroep
Mijn naam is Kumar Ramlal, ben geboren in het prachtige rijstdistrict Nickerie in Suriname en ben in 1975 vanuit Suriname naar Nederland vertrokken. Dus ben ik ruim 47 jaar woonachtig in Nederland. Eerst een paar jaren in Brabant en vervolgens vanaf 1981 in Spijkenisse.

Ik heb in Suriname twee jaar op de kweekschool gezeten en ben vervolgens overgestapt naar de nationale politie in Suriname. In Nederland heb ik diverse opleidingen gevolgd op hbo-niveau. Ik ben sedert januari 2020 gepensioneerd en daarvoor heb ik bij de gemeente, bij het onderwijs en laatstelijk bij het waterschap gewerkt. Bij deze laatste werkgever in de functie van beleids­adviseur. Bij elkaar ben ik 45 jaar binnen de overheid werkzaam geweest.

Sinds wanneer bent u politiek actief en wat is de reden daarvoor?
Ik ben sedert 2002 politiek actief: in de functie van raadslid, fractievoorzitter en lijsttrekker voor het CDA in de gemeente Nissewaard (voorheen Spijkenisse) De reden om in de politiek te gaan was dat ik me, nadat ik een aantal jaren binnen het verenigingsleven actief was, er van bewust werd dat je vanuit de politiek meer kon bereiken voor de gemeente en de inwoners. Wat ook de doorslag gaf was dat het bestuur van de gemeente zeer eenzijdig was en dat er geen vertegenwoordiging met een migratieachtergrond in dat bestuur zat. Dat heeft mij toen ook doen besluiten om actief de politiek in te gaan.

Bij welke partij bent u aangesloten en waarom?
Ik heb mij bij het CDA aangesloten omdat de uitgangspunten van het CDA, zoals solidariteit, rentmeesterschap, publieke ge­rech­tig­heid, gespreide verantwoordelijkheid mij erg aan­spreken. Dit geldt ook voor de inspiratiebron waaruit geput wordt om politiek te bedrijven. Namelijk het geloof. Ik zie in deze ook heel veel gelijkenis met het hindoeïsme waar ik deel uit van maak.

Welke concrete voorstellen heeft uw partij in het verkiezingsprogramma opge­nomen die bijdragen aan een inclusieve gemeente?
Het CDA is een brede volkspartij waar plek is voor eenieder die de uitgangspunten van de partij onder­schrijft. Zo stelt de partij dat de christelijke waarden en normen de basis zijn voor de politieke besluitvorming zodat iedereen tot zijn of haar recht komt. De inclusiviteit komt ook uit uitdrukking omdat de partij stelt het bestuur van de gemeente een afspiegeling moet zijn van de samenleving.

Waar wilt u zich specifiek voor inzetten? Wilt u daarbij specifiek iets betekenen voor mensen met een migratieachtergrond of wilt u niet per se in dat hokje worden geplaatst?
Politiek bedrijf je voor de gemeenschap als geheel. Je zit in de politiek niet om de belangen van een bepaalde groep alleen te behartigen. Daar moet je naar de kiezers toe ook duidelijk zijn. Uiteraard is het zo dat wanneer specifieke groepen extra aandacht nodig hebben, je je daarvoor moet inzetten.

Wilt u -kort- nog een bijzondere boodschap kwijt?
Gaat u vooral stemmen. Niet stemmen betekent dat uw stem verloren gaat en u minder invloed uit kunt oefenen op het beleid. U hebt het recht van stemmen gekregen, maak daar ook gebruik van.

***

Zie ook andere kandidaten op Hindorama pagina: Maak kennis met … GEMEENTERAADSVERKIEZINGEN 2022 >>

Read more
No Comments

Gemeenteraadsverkiezingen Chandra Jankie

Op 16 maart 2022 vinden in Nederland de ge­meen­teraadsverkiezingen plaats. Over het land ver­spreid zijn er kandidaten met een Surinaamse achter­grond. Hindorama biedt aan hen de gele­gen­heid iets over zichzelf en hun idealen te vertellen. Chandra Jankie is kandidaat in de ge­meen­te Haarlemmermeer.

Kunt u kort iets over uzelf vertellen: waar bent u geboren, sinds wanneer woont u in Nederland, welke opleiding heeft u gevolgd / wat is uw beroep? 
Ik ben geboren in Suriname, Paramaribo. Ik woon vanaf mijn zesde in Nederland. Ik ben jurist. Ik heb Rechten gestudeerd aan de Universiteit te Leiden en haalde mijn doctoraal midden jaren tachtig van de vorige eeuw. Ik heb sinds 2012 een juridisch adviesbureau (www.legal­sup­port­executives.nl).

Sinds wanneer bent u politiek actief en wat is de reden daarvoor?
Ik ben in het verleden actief geweest voor de SP. In Haarlemmermeer was ik mede-oprichter en de eerste voor­zitter van de afdeling Haarlem­mer­meer. Die afdeling bestaat niet meer. Ik was ook lid van Provinciale Staten te Noord-Holland van 2004-2007 (termijn 2003-2007). Nadien heb ik mijn lidmaatschap opgezegd en ben niet meer iets specifiek in de politiek gaan doen. Ik deed daarna nog een tijd vrijwilligerswerk voor Amnesty International. Ik ben van nature een betrokken persoon en misschien ook vanwege mijn achtergrond als jurist iemand die ziet dat er recht en onrecht is en daar wat aan wil doen. De Toeslagenaffaire is een voorbeeld van niet gehoord worden door een niet integer functionerend bestuur en een falend systeem dat het bestuur moet controleren. Er moet een einde komen aan de manier waarop nu bestuurd wordt en het gebrek aan een gedegen controle daarop. Dat aanpakken, motiveert mij.

Bij welke partij bent u aangesloten en waarom?
Ik ben geen lid van een partij. Zolang partijen niet in staat zijn de interne democratie op orde te brengen, is er geen reden om je daarbij aan te sluiten wat mij betreft. Omdat wij geen partij naam hebben geregi­streerd, zijn wij een blanco lijst: groep Jankie. In feite kies je ook niet voor een partij maar voor een persoon. Die persoon kan weliswaar mede namens de partij zijn gekozen maar in ons systeem vertegen­woordig je nog altijd zonder last en rug­ge­spraak: een volksvertegen­woordiger mag zich niet laten opdragen in een stemming een bepaald standpunt in te nemen. De vertegenwoordiger moet op basis van eigen inzicht en overtuiging een oordeel vellen. Stemmen zonder ruggespraak betekent dat men het recht heeft een besluit te nemen zonder daarover eerst met de achterban overleg ofwel ruggespraak te plegen. Het komt er dus op neer dat je de vertegenwoordiger die je kiest, moet vertrouwen. Kiezen is dus een kwestie van vertrouwen. Gekozen worden is voor mij een kwestie van integriteit omdat het vertrouwen niet mag worden beschaamd.

Welke concrete voorstellen heeft uw partij in het verkiezingsprogramma opgenomen die bijdragen aan een inclusieve gemeente?
Los van voorstellen, is dat voor ons alleen al de actie dat wij meedoen. Met wij bedoel ik dan de kandidaten op de lijst: zonder dat wij de intentie daartoe hadden, telt onze lijst (lijst 12 van de gemeente Haarlemmermeer) zeven kandidaten met dezelfde niet westerse migratie­achtergrond. Daarnaast gaan wij bewust “gender­neu­traal” de verkiezingen in. De duiding van het geslacht hebben wij op de kandidatenlijst voor de verkiezingen bewust achterwege gelaten omdat in het openbare leven dat er, net als etniciteit, niet toe mag doen. Om inclusiviteit te bevorderen willen wij bijvoorbeeld dat de gemeente een toewijzingsbeleid gaat voeren op basis van inclusiviteit en daarnaast willen we voor geïnsti­tutionaliseerde vormen van burgerparticipatie, zoals dorps- en wijkraden, op lokaal niveau loting intro­duceren. Loting in plaats van werving. Werving is geen garantie voor inclusiviteit: met loting heeft een ieder een gelijke kans. Ik neem aan dat ondertussen wel voor iedereen duidelijk zichtbaar is dat, zeg maar, de invulling van “hogere functies/de beste baantjes” in deze maatschappij niet bepaald een spectrum van diversiteit aan de dag legt. Het excuus om dat zo te kunnen houden,  is denk ik ook maar al te bekend: ze zouden niet te vinden zijn! Maar dat is natuurlijk niet waar. Daarnaast hebben wij ook voorstellen voor armoe­de­bestrijding, sport en gezond eten zodat de leefstijl in dat opzicht van mensen met lagere inkomens niet heel anders is dan die van de mensen met hogere inkomens: inclusiviteit betekent dat ook mensen die het minder hebben dezelfde perspectieven worden geboden.

Het team met v.l.n.r. N.S. (Niermala) Jankie, S.D. (Radha) Biekhram, C.K. (Airien) Thani. C. (Chandra) Jankie, S.A.S. (Sanjiv) Jankie, S.A.S. (Sanjana) Nabibaks en J.S. (Janita) Nabibaks

Waar wilt u zich specifiek voor inzetten? Wilt u daarbij specifiek iets betekenen voor mensen met een migratieachtergrond of wilt u niet per se in dat hokje worden geplaatst?
Duurzaamheid, sociale rechtvaardigheid en tolerantie middels wederzijds begrip. Het idee dat eenheid in verscheidenheid mogelijk en noodzakelijk is. Men moet zich meer bewust gaan worden van diversiteit en wat dat inhoudt. Dat mensen elkaar beter gaan leren kennen en elkaar beter gaan begrijpen. In die zin wil ik specifiek iets betekenen voor mensen met een migratieachtergrond. Namelijk laten zien dat de migratieachtergrond iets toevoegt aan deze maatschappij. De biodiversiteit is van belang voor de natuur. Diversiteit is van belang voor de maatschappij. Ik wil niet in een hokje worden geplaatst. Ik wil mensen juist uit hun hokje lokken en kennis laten maken met de wereld.

Wilt u -kort- nog een bijzondere boodschap kwijt?
Je hoeft je niet aan te sluiten bij een partij als je in de politiek wilt. Zorg ervoor dat mensen om je heen je steunen omdat je betrouwbaar bent. Handel niet voor materieel persoonlijk gewin maar dien het hogere doel: de rechtvaardigheid! (Amen zou ik bijna willen zeggen.)

Ik wens de deelnemers die voor mij in deze rubriek verschenen en ook na mij hier verschijnen alvast heel veel succes bij de verkiezingen!

 Meer Haarlemmermeer 
Facebook: MeerHaarlemmermeer
www.meerhaarlemmermeer.nl

***

Zie ook andere kandidaten op Hindorama pagina: Maak kennis met … GEMEENTERAADSVERKIEZINGEN 2022 >>

Read more
No Comments