Gemeenteraadsverkiezingen Gaitrie Soedamah
Op 16 maart 2022 vinden in Nederland de gemeenteraadsverkiezingen plaats. Over het land verspreid zijn er kandidaten met een Surinaamse achtergrond. Hindorama biedt aan hen de gelegenheid iets over zichzelf en hun idealen te vertellen. Gaitrie Soedamah is kandidaat in de gemeente Meierijstad, een fusiegemeente in Noord-Brabant sinds 1 januari 2017, bestaande uit 13 karakteristieke kernen.
Kunt u kort iets over uzelf vertellen: waar bent u geboren, sinds wanneer woont u in Nederland, welke opleiding heeft u gevolgd / wat is uw beroep?
Mijn naam is Gaitrie Soedamah, geboren in Suriname in het onvergetelijke en prachtige rijstdistrict Nickerie als dochter van Hilda Roekmien Soedamah, weduwe van Henri C. Raktoe, en Soemeer Mangal Mohabier, gehuwd met Moherbasie Mahendrie Bhawan. Een bijzondere gezinssamenstelling die, achteraf gezien, heeft gemaakt dat ik een grenzeloze doch realistische kijk heb ontwikkeld op wereldse zaken, mezelf toesta om ook te dromen en om in ieder individu een wereld van mogelijkheden te ontdekken. Deze kijk kan volgens mij het beste worden omschreven als een ‘filosofische verwondering’.
In het jaar van de onafhankelijkheid van Suriname besloot mijn moeder om met het hele gezin (6 zoons, 3 dochters, 2 schoondochters en 1 schoonzoon) te verkassen naar Nederland en we landden precies op 1 augustus 1975 op Schiphol. In minder dan 12 uur tijd in een heel andere wereld met andere gewoonten waar ik als 15-jarige moest transformeren van kokospalmen en rijsthalmen naar keurige rijtjeshuizen en gefatsoeneerd natuur.
Wat opleiding betreft, in Suriname had ik het tweede jaar van de mulo afgerond en in Nederland startte ik met het derde jaar van de mavo. Na de mavo ging ik de opleiding Kinder- en Jeugdverzorging doen, om er al gauw achter te komen dat alleen het onderdeel Kinderpsychologie me boeide. Op advies van een docente zette ik nog even door, maar moest op enig moment aan mezelf toegeven dat ik er geen plezier meer in beleefde. In die periode had ik verkering en we besloten om samen te gaan wonen en zo kwam ik terecht in wat destijds nog gemeente Veghel was, nu een kern van de fusiegemeente Meierijstad. Zomaar, zonder een kop of een schotel te verhuizen, woonde ik in een nieuwe gemeente. En, nog eens een keer in mijn leven ervaarde ik dat authenticiteit overal en altijd kan bestaan. Middels cursussen en trainingen ontdekte en ontwikkelde ik die talenten die gericht waren op bestaanszekerheid.
Op de arbeidsmarkt heb ik gefunctioneerd in diverse beroepen. Voor de geboorte van mijn zoon Michael heb ik gewerkt als productiemedewerker, magazijnmedewerker en bedrijfsleidster in de horeca. Na de geboorte van Michael als secretaresse, P&O-medewerker, directiesecretaresse en managementassistente. Na ruim 35 jaar arbeid, besloot ik met vervroegd pensioen te gaan en mag ik mezelf sinds 1 februari 2021 pensionado noemen. Naast de ontwikkeling op de arbeidsmarkt, ontwikkelde ik me ook middels vrijwilligerswerk, waarbij ik overwegend bestuursfuncties heb bekleed, zowel bij stichtingen/verenigingen binnen de Hindostaanse gemeenschap als in de lokale politiek. De activiste in mij kreeg een uitlaatklep als kadermedewerker bij vakbond FNV en als door de leden gekozen lid van het ledenparlement van FNV.
Sinds wanneer bent u politiek actief en wat is de reden daarvoor?
Mijn politieke activiteiten voeren terug naar 2004. Moet er een reden zijn om je sociaal-maatschappelijk in te zetten voor een betere wereld? Ik denk dat je je gewoon goed moet voelen bij wat je doet, want alleen dan kun je je inzetten vanuit én met heel je hart.
Bij welke partij bent u aangesloten en waarom?
Ik ben kandidaat voor de lokale politieke partij Hart. Deze partij staat voor mij voor het streven naar die betere wereld die ik mezelf en mijn medemens van harte gun, waarbij ieder binnen zijn/haar mogelijkheden een steentje bijdraagt, al dan niet gefaciliteerd door de overheid. Daarvoor werken wij van Hart vanuit een stevig en herkenbaar fundament, dat besloten ligt in de ‘vijf van Hart’ en beschreven in klare taal. Nummer 1 van de ‘vijf van Hart’ past precies in wat ik hier duidelijk probeer te maken: 1. Iedereen kan meedoen. In Meierijstad hoort iedereen erbij. Rijk, arm, slim, nog slimmer, werkend, werkloos, jong, oud, autochtoon, allochtoon, gezond, ziek: iedereen kan meedoen. En van iedereen verwachten we het een en ander. Ik begrijp dat het CBS kort geleden heeft aangegeven de term ‘allochtoon’ te willen vervangen, daar wetenschappers aangeven dat het woord ‘allochtoon’ een synoniem is geworden voor ‘iemand die er niet bij hoort’. Voor ‘niet-westers’ geldt hetzelfde. Best interessant om te zien hoe zaken met de tijdsgeest meegroeien. Voor geïnteresseerden hierbij de link: https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2022/07/cbs-introduceert-nieuwe-indeling-bevolking-naar-herkomst.
Welke concrete voorstellen heeft uw partij in het verkiezingsprogramma opgenomen die bijdragen aan een inclusieve gemeente?
Nummer 1 van de ‘vijf van Hart’ Iedereen kan meedoen maakt deel uit van ons fundament. Inclusie hoort bij het fundament van Hart, omdat wij van Hart beseffen dat we elkaar nodig hebben om te komen tot ‘politieke burgerparticipatie’, wat erop neerkomt dat we de invloed en de inbreng van inwoners sterk willen verbeteren. Het spreekt voor zich dat als Inclusie deel uitmaakt van ons fundament, dat het dan als vanzelfsprekend is opgenomen in het verkiezingsprogramma van Hart. Onder het kopje: “Inclusie: Je snapt het pas als je er niet bij hoort” zijn de volgende concrete voorstellen opgenomen:
● Invoering omgekeerde besluitvorming, op zijn minst bij een reeks proefprojecten;
● Nadrukkelijker de stem van betrokkenen horen bij vraagstukken met betrekking tot inclusie;
● Krachtige en openlijke bestrijding van discriminatie door gemeente;
● Al in 2022 realisatie van openbare toiletten in de dorpscentra van de drie grootste dorpen, zoals op instigatie van Hart in 2021 besloten;
● Invoering track-and-trace-systeem bij aanvragen Wmo-hulpmiddelen;
● Invoering door de gemeente van anoniem solliciteren om (onbewuste) discriminatie op naam te voorkomen.
Waar wilt u zich specifiek voor inzetten?
Waar ik me specifiek voor wil inzetten is herstel van het vertrouwen van de burger in de overheid. De ‘menselijke maat’ kan pas echt als dusdanig worden bestempeld als bij het maken van beleid geredeneerd wordt vanuit ‘Vertrouwen in de mens’ en niet vanuit ‘Wantrouwen in potentiële fraudeurs’. Met de toeslagenaffaire hebben we allemaal gezien waartoe het blindstaren op ‘het voorkomen van fraude’ toe heeft geleid. Mensen zijn letterlijk en figuurlijk ontmenselijkt en aan hun lot overgelaten. Financieel leed kan worden gecompenseerd door de overheid. Maar, hoe haal je het menselijk leed uit de mensen? De meeste mensen deugen en die verdienen het dat de overheid er voor ze is, dat de overheid ze er toe laat doen.
Wilt u daarbij specifiek iets betekenen voor mensen met een migratieachtergrond of wilt u niet per se in dat hokje worden geplaatst?
Bij deze vraag draait mijn maag ondersteboven, omdat daarin impliciet onderscheid wordt gemaakt tussen mensen. Gelukkig heeft het CBS ook het voornemen om geen gebruik meer te maken van de term ‘migratieachtergrond’. Wat betreft het tweede deel van de vraag ‘het niet per se in ‘dat hokje’ willen worden geplaatst’, ik ben een vrije geest, geen hokjesgeest. Ik treed de wereld open-minded tegemoet, want zo heb ik de wereld meer te bieden.
Wilt u -kort- nog een bijzondere boodschap kwijt?
Ja, heel graag. “Balans is niet meer dan ‘geven’ en ‘nemen’ in evenwicht houden, ‘halen’ en ’brengen’ in evenwicht houden. Zo gaat dat ook op voor het ‘geven van vertrouwen’ en het ‘krijgen van vertrouwen’. Daar waar vertrouwen leeft, daar alleen kan vertrouwen groeien. Uitgaan van het kwade in de mens, zal het kwaad verder aanwakkeren.”
***
Zie ook andere kandidaten op Hindorama pagina: Maak kennis met … GEMEENTERAADSVERKIEZINGEN 2022 >>
- Published in BIBLIOTHEEK, INTERVIEW, Nederland
Gemeenteraadsverkiezingen Natasha Mohamed-Hoesein
Op 16 maart 2022 vinden in Nederland de gemeenteraadsverkiezingen plaats. Over het land verspreid zijn er kandidaten met een Surinaamse achtergrond. Hindorama biedt aan hen de gelegenheid iets over zichzelf en hun idealen te vertellen. Natasha Mohamed-Hoesein is kandidaat in de gemeente Rotterdam.
Kunt u kort iets over uzelf vertellen: waar bent u geboren, sinds wanneer woont u in Nederland, welke opleiding heeft u gevolgd / wat is uw beroep?
Ik ben geboren in tropisch Suriname in 1976. Als jongvolwassene ben ik naar Nederland gekomen met mijn ouders en broer. Mijn middelbare school, VWO B, en mijn universitaire opleiding Rechtsgeleerdheid heb ik in Rotterdam afgerond. Na enige tijd op de rechtbank Rotterdam en Den Haag te hebben gewerkt, maakte ik de overstap naar de advocatuur. Inmiddels ben ik al 15 jaar advocaat en heb een eigen kantoor, Advocatenkantoor HOESEIN op Kop van Zuid in Rotterdam.
Sinds wanneer bent u politiek actief en wat is de reden daarvoor?
Ik ben sedert 2018 in de actieve politiek. Mijn ervaringen in de advocatuur maakten mij nieuwsgierig naar de politiek; hoe kon het zo zijn dat zoveel mensen tussen wal en schip vielen terwijl ze hulp vroegen? Ik zag een ongelijkheid en onrechtvaardigheid die ik wilde wegnemen. De armoedeproblematiek raakt meer mensen dan alleen degenen die een bijstandsuitkering krijgen. Ik zie armoede bij mensen die werken en bij wie het elke maand de vraag is of zij net wel of net niet uitkomen. De stijgende prijzen van woonlasten, benzine en energie maken het ontzettend moeilijk voor deze groep en het wordt alleen maar zwaarder. En ik zag ook hoe instanties zoals de Belastingdienst en de Gemeente omgingen met de burgers voor wie zij eigenlijk een zorgplicht hebben. Dat kon wat mij betreft niet zo blijven doorgaan. Ik kan als advocaat het verschil maken voor één cliënt, maar ik wil de regels en de uitvoering van de regels eerlijk en rechtvaardig maken. Gelijke kansen voor elke Rotterdammer! Gehoord worden!
Voor ouderen bijvoorbeeld betekent Gehoord worden dat zij en hun familie ook echte inspraak krijgen in hoe de oudere wordt begeleid en ondersteund. Maar het belangrijkste is dat die ondersteuning gebeurt op een cultuur-sensitieve manier. Dus, met respect voor iemands cultuur en geloof. Dat de gemeente niet uitgaat van zelfredzaamheid, maar dat de basis is kijken naar wat iemand nodig heeft. Gehoord worden zal ook leiden tot gelijke kansen. In het welzijnswerk voor jongeren betekent dat niet OVER jongeren wordt gepraat maar MET jongeren. Zodat de jongeren die de stap voorwaarts maken, ondersteuning krijgen die bij hun levensfase en ontwikkeling past. Bij het vinden van een goede stageplaats of een eigen huis. De gemeente moet investeren in de basis en zorgen dat er Gelijke kansen zijn voor iedereen.
Bij welke partij bent u aangesloten en waarom?
Ik heb mij bij DENK aangesloten omdat deze politieke beweging mij aansprak vanwege hun duidelijke standpunten over gelijkwaardigheid en rechtvaardigheid. Zij waren de eerste die het Toeslagenschandaal aankaartten in de Tweede Kamer. Maar ook waren zij de partij die keihard vochten voor een oplossing voor de Surinaamse Nederlanders met een AOW-gat. Ik ben er trots op dat dankzij een motie van DENK in de Tweede Kamer waar ik aan meewerkte de sociaal advocaten vanaf 1 januari 2022 een betere betaling krijgen om de meest kwetsbaren bij te staan. Wij zorgen als DENK voor de agendering en voor verandering in beleid en aanpak.
Zoals ik hierboven al aangaf, moeten er Gelijke kansen zijn voor iedereen en dit geldt ook voor na het overlijden. Ik ben blij dat DENK Rotterdam aan de basis staat van een islamitische begraafplaats en een As strooiplek voor de hindoe-rituelen. Dit is nu reeds in gang gezet en wordt de komende raadsperiode afgerond.
Welke concrete voorstellen heeft uw partij in het verkiezingsprogramma opgenomen die bijdragen aan een inclusieve gemeente?
Ik zet mij in voor een divers en inclusief Rotterdam op verschillende niveaus. Dat wil ik de komende periode doen door te zorgen dat de sollicitatiecommissies en adviesorganen van de gemeente ook een diverse achtergrond hebben, pas dan kun je spreken van een inclusief beleid van de gemeente zelf. Er moet daarvoor een gemeentelijk actieplan komen voor diversiteit en inclusie. Daarnaast willen wij stimuleren dat de Charter Diversiteit wordt omarmd en uitgevoerd. Dat betekent behalve vertegenwoordiging ook een rechtvaardige, gelijkwaardige vergoeding voor vrouwen en een marktconforme vergoeding voor studenten die stage lopen. Maar ook dat binnen de culturele sector subsidieregelingen toegankelijk worden gemaakt voor kleine bedrijven en lokale artiesten. Het welzijnswerk in de wijken moet ook cultuursensitief werken en daar moet de gemeente alert op zijn. Inclusief zijn is natuurlijk ook dat ouderen die niet goed met een computer kunnen omgaan, nog steeds bij de gemeente kunnen langsgaan of bellen. En dat losse en ongelijke stoeptegels geen gevaar zijn voor mensen die een scootmobiel gebruiken. Inclusief en toegankelijk houdt ook in dat kinderen die in een rolstoel zitten ook naar de speeltuin kunnen. Gelukkig heb ik kunnen zorgen dat er daar al vooruitgang wordt geboekt. En dat wil ik de komende raadperiode voortzetten.
Waar wilt u zich specifiek voor inzetten? Wilt u daarbij specifiek iets betekenen voor mensen met een migratieachtergrond of wilt u niet per se in dat hokje worden geplaatst?
De komende raadsperiode wil ik mij met name richten op het bestrijden van de armoede in Rotterdam. Ik wil een aanpak van de hoge energierekeningen want mensen dreigen daardoor nu serieus in de problemen te komen. Je ziet dat er een wildgroei is ontstaan van deurwaarders en incassobureaus die steeds agressiever worden; dat wil ik aanpakken.
Ook wil ik dat er een betere ondersteuning komt van levensbeschouwelijke en religieuze organisaties zoals kerken, moskeeën en mandirs. Zij vangen nu de eerste signalen op van de meest kwetsbaren en zij verdienen meer ondersteuning van de gemeente. Zij waren tijdens de coronacrisis ook de partijen die informatie en hulp boden aan mensen die in de problemen raakten.
Kortom, ik zal mij inzetten om te zorgen dat er een gelijkwaardige basis is voor iedere Rotterdammer om zich te ontplooien. Als vrouw van kleur met een migratie-achtergrond ken ik zelf veel van de struggles waardoor ik in die strijd voor gelijke kansen en tegen armoede extra aandacht zal hebben voor mensen met een migratieachtergrond.
Wilt u -kort- nog een bijzondere boodschap kwijt?
Stem in Rotterdam op nummer 3 lijst 6, Natasha Mohamed-Hoesein. Daarmee stem je voor een advocaat-ondernemer die jouw belangen nu als raadslid in de gemeenteraad vertegenwoordigt en kritisch controleert of de gemeente haar werk en plannen goed uitvoert. Zorg dat jouw stem gehoord wordt! DENK #3.
Foto’s: Movie Mix Photography – Baljinder Pal Singh (www.moviemix.nl) en Nelson Rodrigues (foto 4).
***
Zie ook andere kandidaten op Hindorama pagina: Maak kennis met … GEMEENTERAADSVERKIEZINGEN 2022 >>
- Published in BIBLIOTHEEK, INTERVIEW, Nederland
Gemeenteraadsverkiezingen Amit Ramadhin
Op 16 maart 2022 vinden in Nederland de gemeenteraadsverkiezingen plaats. Over het land verspreid zijn er kandidaten met een Surinaamse achtergrond. Hindorama biedt aan hen de gelegenheid iets over zichzelf en hun idealen te vertellen. Amit Ramadhin is kandidaat in de gemeente Den Haag.
Kunt u kort iets over uzelf vertellen: waar bent u geboren, sinds wanneer woont u in Nederland, welke opleiding heeft u gevolgd / wat is uw beroep?
Op 6 september 1985 ben ik geboren in Rotterdam, tevens ben ik daar opgegroeid. Tien jaar geleden had ik bij de gemeente Den Haag gewerkt en volgde ik een bestuurskundige opleiding aan de Haagse Hogeschool. Den Haag is een mooie stad! Nu woon ik al een enige tijd in Den Haag. Verder ben ik een all-round zzp’er. Ik doe echt van alles.
Sinds wanneer bent u politiek actief en wat is de reden daarvoor?
Sinds de coronacrisis hield ik als zzp’er tijd over en ben ik minderbedeelden gaan helpen door voedsel te regelen. Hiervoor ging ik de afgelopen winter op de woensdagen om 04:00 op pad om te kijken wat ik aan voedsel kon inzamelen. Ik heb voorgenomen om deze winter hetzelfde te doen.
Gaandeweg heb ik in deze crisis allerlei problemen zien toenemen. Meer eenzaamheid, ouderen die worden verwaarloosd en de groep van minderbedeelden die alleen maar toeneemt. Het is geen uitzondering om mensen van de middenstand aan te treffen bij de voedselbank. Voor deze zaken moet onder andere meer aandacht komen.
Daarnaast zie ik dat het vertrouwen in de lokale politiek ver te zoeken is. Juist in deze periode is het meer dan noodzakelijk om minderbedeelden te helpen.
Zodoende ben ik de politiek ingegaan, omdat ik vind dat er veel meer mogelijk is dan tot op heden wordt gedaan. Ik heb in mijn omgeving veel leed en armoede gezien, wat in mijn ogen niet nodig is.
Bij welke partij bent u aangesloten en waarom?
Doordat mijn activiteiten niet onopgemerkt bleven, vroegen mensen aan mij waarom ik niet een eigen partij ging oprichten. Na wat nadenken had ik zoiets van: “Waarom niet?”
Sinds medio december 2021 kan ik aangeven dat ik de oprichter ben van de partij Blanco. En sinds kort ook de lijsttrekker.
Het wordt tijd voor een nieuwe partij als Blanco om te gaan meedoen met de aankomende gemeenteraadsverkiezingen in Den Haag. Deze partij is eigenlijk meer een beweging, een beweging die niet vanuit een links of rechts gedachtegoed denkt en handelt. Voor Blanco is een maatschappelijk probleem, een probleem dat gewoon adequaat opgepakt dient te worden. Geen woorden maar daden, niet lullen maar poetsen!
Welke concrete voorstellen heeft uw partij in het verkiezingsprogramma opgenomen die bijdragen aan een inclusieve gemeente?
De partij heet Blanco, omdat we geen partijprogramma hebben. We willen niet met mooie beloftes komen zoals traditionele partijen altijd doen net voor de verkiezingen. De inwoner van Den Haag kan te allen tijde problemen aandragen, zodat we ons samen kunnen buigen over hetgeen nodig is. Wat dat ook moge zijn, dat is aan de inwoner.
Waar wilt u zich specifiek voor inzetten?
Blanco heeft een paar speerpunten: armoede, eenzaamheid, ouderen, veiligheid, parkeerproblematiek en afvalproblematiek. Inwoners kunnen hiernaast uiteraard nog problemen aandragen, zodat Blanco kan pleiten voor hetgeen nodig is.
Wilt u daarbij specifiek iets betekenen voor mensen met een migratieachtergrond of wilt u niet per se in dat hokje worden geplaatst?
Wij denken niet in hokjes, wij zijn er voor eenieder.
Wilt u -kort- nog een bijzondere boodschap kwijt?
Samen kunnen wij van Den Haag een fantastische stad maken. We zijn er niet om de dienst uit te maken, we zijn juist tot uw dienst. Kortom, tijd voor co-democratie! Meer informatie over Blanco? Bezoek dan de website: www.wijzijnblanco.nl
Facebook:
https://www.facebook.com/amit.ramadhin
Instagram:
https://www.instagram.com/amit_ramadhin/
Linkedin:
https://www.linkedin.com/mwlite/in/amit-ramadhin-3524a221
***
Zie ook andere kandidaten op Hindorama pagina: Maak kennis met … GEMEENTERAADSVERKIEZINGEN 2022 >>
- Published in BIBLIOTHEEK, INTERVIEW, Nederland
Gemeenteraadsverkiezingen Geeta Bholanath
Op 16 maart 2022 vinden in Nederland de gemeenteraadsverkiezingen plaats. Over het land verspreid zijn er kandidaten met een Surinaamse achtergrond. Hindorama biedt aan hen de gelegenheid iets over zichzelf en hun idealen te vertellen. Geeta Bholanath is kandidaat in de gemeente Pijnacker-Nootdorp.
Kunt u kort iets over uzelf vertellen: waar bent u geboren, sinds wanneer woont u in Nederland, welke opleiding heeft u gevolgd / wat is uw beroep
Ik ben geboren in Nickerie en verhuisde op mijn 5e jaar naar Paramaribo. Op mijn 10e jaar ben ik naar Nederland geëmigreerd waar ik tot mijn 24e jaar in de Transvaalwijk (een achterstandswijk) in Den Haag heb gewoond. Inmiddels woon ik bijna 25 jaar met veel plezier in Pijnacker.
Op de basisschool kreeg ik ondanks een hoge testscore een mavoadvies. De reden daarvan was dat ik pas in Nederland was, maar ook omdat een (notabene) Hindostaanse schoolleraar (met wie de school overleg had) laag inzette voor Hindostaanse meisjes. Volgens hem werkten de Hindostaanse meisjes toch al hard en kwamen zij er wel. Al mijn Hindostaanse vriendinnen kregen dus in de zesde klas (groep 8) een mavoadvies. Ik was een vroege leerling en had op mijn 15e mijn mavodiploma in de zak. Ik weet nog heel goed dat ik toen totaal niet wist welke vervolgopleiding ik wilde doen. Na lang twijfelen koos ik voor MDGO VZ (Verzorgende IG). Nadat ik op mijn 18e jaar ook dit diploma had behaald, ben ik doorgestroomd naar HBO-Verpleegkunde in Leiden. Maar in het tweede jaar kreeg ik door levensvraagstukken als abortus en euthanasie interesse voor rechten en ben ik geswitcht naar HBO-Sociaal Juridische Dienstverlening in Rotterdam. Tijdens deze opleiding vond ik weer het vreemdelingenrecht boeiend en ben ik na mijn afstuderen fulltime bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) gaan werken. Maar omdat ik vond dat ik nog niet was uitgeleerd, ben ik deeltijd Rechten gaan studeren aan de Radboud Universiteit in Nijmegen en heb ik uiteindelijk mijn masterdiploma op de Open Universiteit behaald.
Inmiddels werk ik ruim 23 jaar bij de IND, waar ik als juniorbeslisser ben begonnen en al gauw seniorbeslisser ben geworden. Ik heb twee jaar op detacheringsbasis op een Consulaire afdeling van het Ministerie van Buitenlandse Zaken gewerkt en verder ben ik in 2018 op dienstreis naar de Nederlandse ambassade in Ankara geweest. Een educatieve reis, maar vooral erg leuk.

Geeta (3e van rechts) met haar vrouwenfamilie.
Tot slot, ik kom uit een vrouwenfamilie. Ik ben een trotse dochter van een alleenstaande moeder, ik heb vier lieve zussen en twee hardwerkende broers in de Bouw, en ik ben als alleenstaande moeder gezegend met een dochter van 19 jaar (WO-rechten), een zoon van 17 jaar (HBO-maritieme techniek) en een zoon van 15 jaar (mavo-3).
Sinds wanneer bent u politiek actief en wat is de reden daarvoor?
Als jong meisje had ik al interesse voor wat er in de maatschappij leefde en gebeurde. Tijdens mijn rechtenstudie volgde ik de vele lange politieke tv-debatten. Eerlijk gezegd had ik toen niet de ambitie om ooit iets met politiek te gaan doen. Ik ben juist sociaal ingesteld. Maar juist dat blijkt waardevol om de gemeentepolitiek in te stappen.
Ik heb de ideologie dat jezelf de handen uit de mouwen moet steken als je dingen wil veranderen of verbeteren. Als je de wereld mooier, zorgzamer en rechtvaardiger wil maken, zal je bij jezelf moeten beginnen door de helpende hand uit te steken.
Door politiek actief te zijn draag je je steentje bij aan een betere en gezonde samenleving. Je bent de stem van vele mensen die ook dezelfde standpunten en ideeën hebben. Met het raadswerk vertegenwoordig je die inwoners die zich samen met jou betrokken voelen bij wat er allemaal dichtbij huis gebeurt.
Bij welke partij bent u aangesloten en waarom?
Ik ben lid van D66 en sta op de verkiezingslijst op nummer #6. Vanuit huis ben ik eigenlijk een PVDA-mens, maar in mijn studietijd koos ik bewust voor D66 als ‘de Onderwijspartij’. Begin 2021 heb ik een masterclass lokale politiek gevolgd, die door de plaatselijke D66 was georganiseerd. Tijdens deze masterclass werden actuele gemeentecasussen behandeld en is mijn interesse voor het raadswerk gewekt. Ik heb na de masterclass een raadsvergadering bijgewoond en werd door de fractie goed ontvangen. D66 is een hartelijke partij, waar de leden onderling goed samenwerken en waar ik het gevoel heb erbij te horen en dat er naar mij wordt geluisterd.
Welke concrete voorstellen heeft uw partij in het verkiezingsprogramma opgenomen die bijdragen aan een inclusieve gemeente?
Als partij zijn wij van mening dat gelijke kansen voor alle inwoners begint met goed onderwijs en dat het onderwijs voor iedereen een veilige omgeving moet zijn, waar voor discriminatie en pesten geen plek is. D66 ziet de gemeente als partner van de scholen om dit veilige klimaat te waarborgen, inclusief verantwoord ‘sociale media’ gebruik en acceptatie van iedereen, ongeacht geaardheid, afkomst of geloof. Onze gemeente heeft ook laaggeletterde inwoners. Door gemeentelijke subsidieverstrekking aan Taalhuizen en taalklassen worden deze inwoners geholpen.
Waar wilt u zich specifiek voor inzetten? Wilt u daarbij specifiek iets betekenen voor mensen met een migratieachtergrond of wilt u niet per se in dat hokje worden geplaatst?
Ik wil me richten op de sociale kant en vind dat er veel meer in het Sociaal Domein (werkgelegenheid en inkomen alsook zorg) moet worden geïnvesteerd. Zelf ben ik niet van hokjes, omdat voor mij iedereen als mens gelijkwaardig is. Ik wil er voor iedereen zijn, en natuurlijk wil ik, ook vanuit het gedachtegoed van D66, in het bijzonder de helpende hand uitreiken aan hen die hulp nodig hebben. Via een vrijwilligersorganisatie doe ik respijtmantelzorgwerk en wil ook participatie, diversiteit en inclusie in onze gemeente bevorderen.
Wilt u -kort- nog een bijzondere boodschap kwijt?
Mijn boodschap aan jong en oud is: haal het maximale uit het leven. Volg je hart en dromen, maar het allerbelangrijkste: ga het gewoon doen. Verander je dromen in daden door jezelf te blijven ontwikkelen en help anderen daarbij. Wees een inspiratie voor je leefomgeving. En laat je stem horen door te gaan stemmen! Laat je stem niet verloren gaan.
***
Zie ook andere kandidaten op Hindorama pagina: Maak kennis met … GEMEENTERAADSVERKIEZINGEN 2022 >>
- Published in BIBLIOTHEEK, INTERVIEW, Nederland
Niet doen wat je zegt en niet zeggen wat je doet: Over politici en hun imago – Hans Ramsoedh

In het sociaal verkeer is doen wat je zegt of belooft een belangrijke omgangsregel. Je aan deze regel bezondigen leidt niet zelden tot een vertrouwensbreuk. De persoon die zich hieraan schuldig maakt wordt beschouwd als onbetrouwbaar en geassocieerd met iemand met een slecht imago. Dit geldt zeer zeker voor de politiek omdat kiezers vertrouwen stellen in politici op wie zij stemmen.
Voor een politicus geldt dat succes in belangrijke mate afhangt van een goed of positief imago. Een politicus die het vertrouwen van kiezers schaadt, wordt beschouwd als onbetrouwbaar en heeft een serieus imagoprobleem.
Imago is het beeld dat we hebben van een persoon of een organisatie. In de politiek kan het stemgedrag van de burger hierdoor worden beïnvloed. Een imago dat te veel verschilt van wie je eigenlijk bent, levert narigheid op. Naast inhoud moet de relevantie van imago in de politiek (political brands of branding) niet worden onderschat. De beeldvorming en het imago van politici zijn sinds het televisietijdperk een steeds belangrijkere rol gaan spelen en zeker sinds de opkomst van sociale media. In deze bijdrage ligt de focus op president Chan Santokhi die met een serieus imagoprobleem kampt. Alvorens hierop in te gaan bespreek ik een aantal voorbeelden van de rol van imago in de politiek.

Chan Santokhi op verkiezingscampagne bij de verkiezingen in mei 2020.
Imago als politieke factor
Een krachtige illustratie van imago is het optreden van de Britse premier Margaret Thatcher (premier van 1979 tot 1990) in de Falklandoorlog dat haar naast electorale winst ook een versterking van haar imago als Iron Lady opleverde. Ook bij de Amerikaanse verkiezingen 2016 was imago een doorslaggevende factor. Tegen de verwachting in werd niet Hillary Clinton maar Donald Trump gekozen als president van de Verenigde Staten. Alle signalen (waaronder opiniepeilingen) wezen in de richting van een walk over voor Hillary. De overwinning leek haar niet te kunnen ontgaan. Maar het liep anders. Dat Hillary de verkiezingen verloor, heeft alles te maken met imago. Ze werd gezien als kil, afstandelijk, onderdeel van het Amerikaanse politieke establishment en iemand die weinig op had met de Amerikaanse onderklasse. De aanhangers van Trump typeerde zij als ‘a basket of deplorables’. Trump daarentegen presenteerde zich als de anti-establishment kandidaat die Amerika weer groot zou maken (Make America Great Again-MAGA).
Ook in de Nederlandse politiek zien we de cruciale factor van imago terug bij de premiers Ruud Lubbers en Mark Rutte. Lubbers (premier tussen 1982-1994) had het imago van een manager met een no-nonsense stijl. Mark Rutte (premier sinds 2010) had lange tijd het imago van joviale man (Hoe is het? Is het leuk? Enig. Super) die regelmatig op de fiets en casual gekleed met de muts op naar het Catshuis gaat. Hij heeft het imago van een leuke buurman die toevallig premier van dit land is. Zijn imago heeft zijn partij (VVD) de afgelopen twaalf jaar geen windeieren gelegd. Echter, zijn imago heeft het afgelopen jaar een behoorlijke deuk opgelopen. Naar aanleiding van een aantal affaires (Toeslagenaffaire bij de belastingdienst, de kwestie Pieter Omzigt ‘functie elders’) kleeft aan hem het imago van een premier die als het hem uitkomt lijdt aan selectieve amnesie (‘Ik heb er geen actieve herinnering aan’) en een rubberen ruggengraat heeft.
Imago Surinaamse politici
Surinaamse politici kampen sinds de jaren vijftig van de twintigste eeuw met een slecht imago. Uit diverse opiniepeilingen, commentaren, columns en ingezonden stukken in de dagbladen en internetmedia in Suriname blijkt dat een overgrote meerderheid van de burgers al decennialang geen vertrouwen heeft in de politiek en politici. Kiezers hebben ook geen geloof in de eerlijkheid van politici. Bij de bevolking hebben zij een imago van ‘straatvechters en analfabeten’. In het parlement (De Nationale Assemblée-DNA) worden zaken vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan stemmingmakerij besproken. Zorgen voor hilariteit is de norm geworden en in plaats van hoogwaardige discussie gaat het vooral om ‘ordinaire ruzies en laag-bij-de-gronds viswijf geschreeuw’ zoals het dagblad De Ware Tijd schreef (2 februari 2022, Beschouwing: Rusland zal moeten kiezen). Het gevolg is dat er over DNA een deken van negativisme hangt en dat het vertegenwoordigend college tekortschiet in haar wetgevende en controlerende taak. Het wekt daarom ook geen verbazing dat dit college door pers en bevolking wordt gekwalificeerd als ‘circus stupido, een poppenkast, markttafereel, kesikesi sani [apekuren] of leba yuru [bijeenkomst van dolende geesten]’, een college dat door niemand nauwelijks nog serieus wordt genomen.
Terug naar president Chan Santokhi en zijn imago. Hij was oud-commissaris van politie en minister van Justitie en Politie (2005-2010). Als politiecommissaris leidde hij in 2000 het onderzoek naar de Decembermoorden. Als justitieminister pakte hij de drugsmaffia in Suriname aan. Santokhi beijverde zich als justitieminister verder voor de start van het 8 Decemberstrafproces in 2007 met Bouterse als hoofdverdachte. Bouterse gaf Santokhi vanwege zijn imago als crime fighter honend de bijnaam ‘de Sheriff’. In 2011 werd Santokhi gekozen als politiek leider van de Vooruitstrevende Hervormingspartij (VHP).
Santokhi als crime fighter en redder van Suriname
Santokhi en zijn VHP wierpen zich bij de verkiezingen in mei 2020 op als de redder van Suriname. Het Surinaamse volk had alle hoop gevestigd op de belangrijkste uitdager van Desi Bouterse, sheriff Chan Santokhi. Hij beloofde een eind te maken aan tien jaar wanbeleid van de Surinostra-regering van Desi Bouterse. Wo set’en [wij gaan orde op zaken stellen] was de belofte van Santokhi en zijn partij aan het Surinaamse volk. Santokhi wist een belangrijk deel van het electoraat te overtuigen dat hij weer orde op zaken zou stellen. De kiezers beloonden hem en zijn partij met een eclatante verkiezingsoverwinning. Bij zijn inauguratie als president in juli 2020 zei hij tegen het Surinaamse volk: ‘Geef mij uw vertrouwen en ik geef u een prachtig land terug’. Daarnaast deed hij nog de volgende beloftes: ‘Het zal goed komen met Suriname, het volk zal uit de crisis worden gehaald, we gaan werken voor het volk, wij zijn een volksregering, wij zullen blijven communiceren met het volk, het vertrouwen zal niet beschaamd worden en bij alles wat ondernomen wordt, moet afgevraagd worden of het goed is voor het land en volk’.

President Santokhi en vicepresident Brunswijk (l)
Deuk in imago President Santokhi
Het imago van de crime fighter en de man die zich presenteerde als de redder van het Surinaamse volk liep vrij snel na zijn aantreden als president een deuk op. Dit is opmerkelijk aangezien het zelden is voorgekomen in de politieke geschiedenis van Suriname dat een Surinaamse regeringsleider al kort na de verkiezingen het vertrouwen van de bevolking heeft verkwanseld. Het begon toen de president instemde met een nadrukkelijke rol voor Ronnie Brunswijk (die in Nederland en Frankrijk is veroordeeld voor handel in drugs) in het politieke bestel als vicepresident. Ook toen Brunswijk vervolgens bezig was Suriname om te turnen in het persoonlijk wingewest van de familie Brunswijk zweeg de president in alle talen. Zijn zwijgen geldt ook voor de strapatsen (ontslag van een eigen minister die weigerde mee te werken aan corruptie), het onbehouwen gedrag (vanuit een auto of helikopter geld strooien naar de bevolking) en de vele driftige uitbarstingen (mishandeling van een journalist door zijn veiligheidsmensen) van de vicepresident die geldt als een ongeleid projectiel in de Surinaamse politiek.
Het beeld dat vervolgens is ontstaan is dat de president vanaf dag één, zoals de woordkunstenaar Paul Middellijn het stelt, in een aboma-brasa [omhelzing door een boa] van Brunswijk terecht is gekomen en er maar niet in slaagt zich hieraan te ontworstelen.
Daarnaast is er de kritiek dat zijn beleid wordt gekenmerkt door een gebrek aan communicatie, ondoorzichtige besluitvormingsprocessen en onbegrijpelijke besluiten en een benoemingsbeleid waarbij gekozen wordt voor family, friends en partij-loyalisten (nepotisme) in plaats van mensen met kennis en ervaring. Zo benoemde hij zijn echtgenote in verschillende functies die op haar beurt op sociale media het mikpunt is geworden van spot, satire en sarcasme en daarmee, zoals de columnisten Sookhlall en Mahabier schrijven (SRHerald, 30 januari 2022), de partij VHP enorme imagoschade berokkent.
Van cohesie binnen de coalitie is geen sprake. Het lijkt alsof Suriname de facto twee regeringen kent: de regering Brunswijk en de regering Santokhi. Bovendien is de NPS, de natuurlijke bondgenoot van de VHP, al enige tijd ontevreden over haar ondergewaardeerde positie binnen de coalitie. Het betekent dat de samenwerking binnen de coalitie dan ook danig aan het wankelen is.
De president heeft een kijk op de sociaaleconomische ontwikkelingen in Suriname die contrasteert met de realiteit. In zijn Kerstboodschap in december 2021 zei Santokhi dat zijn regering op veel gebieden het licht heeft gebracht naar de bevolking en dat het gelukt is om binnen 1.5 jaar tijd ‘s lands financieel huishouden op orde te krijgen. Op de nieuwjaarsreceptie van de Vereniging van Economisten in Suriname (VES) in januari 2022 sprak de president over bereikte financieel-economische stabiliteit en dat Suriname uit de crisis is, terwijl het land nog steeds in een diepe crisis verkeert. Zo kent het op dit moment een inflatie van rond de vijfenzestig procent. Volgens de VES heeft de regering-Santokhi slecht negentien procent van haar plannen uit haar Herstelplan weten te realiseren. Van licht voor de bevolking is absoluut geen sprake en de crisis zal de komende jaren in Suriname alleen maar in hevigheid toenemen als gevolg van de uitvoering van een IMF-programma waarbij er pijnlijke maatregelen zullen worden doorgevoerd en de bevolking zware offers zal moeten opbrengen. Als de president stelt dat Suriname uit de crisis is, dan is dat bezijden de waarheid hetgeen een belangrijke aantasting betekent van zijn geloofwaardigheid. Op sociale media wordt de president inmiddels dan ook ‘jokkebrok Chan’ genoemd.
Partijloyalisten worden door de president royaal onderscheiden met staatsonderscheidingen (lintjes-sibibusi / tropische lintjesbui) kennelijk als doel om daarmee verzekerd te zijn van de loyaliteit van het partijkader. Het komt feitelijk neer op misbruik van staatsdecoraties voor partijdoeleinden. Het betekent dan ook dat het met de staatsdecoraties dezelfde kant opgaat als met de Surinaamse dollar (SRD): aan devaluatie onderhevig en van generlei waarde.
Van de door Santokhi en zijn partij verkondigde bromkidyari-filosofie [filosofie van de veelkleurige bloementuin] wordt in de praktijk weinig gepraktiseerd. Wat we zien is dat de president in zijn benoemingenbeleid vooral vrienden en familie van hem en partijleden accommodeert hetgeen neerkomt op het selectief koesteren van bloemen in de door hem zo geroemde Surinaamse bromkidyari.
Het heeft wel tot gevolg dat hierdoor raciale ressentimenten de laatste tijd weer de kop op steken in Suriname.
Kortom het verwijt aan de president is dat hij niet doet wat hij zegt of beloofd heeft tijdens de verkiezingscampagne in 2020 en dat zijn regering weer in de aloude politieke onhebbelijkheden vervalt. Hij is een president die vooral grossiert in mooie woorden en valse beloften. Op sociale media en in de nieuwsbladen vormen ontgoocheling en diepe teleurstelling de teneur van de kritieken. Het optreden van de regering-Santokhi wordt vergeleken met de herhaling van een theatervoorstelling maar nu met andere acteurs. Het overheersende beeld is dat van een ‘besluiteloze Chan’ die excelleert in het vermijden van het nemen van beslissingen en over heikele kwestie zwijgt. Hoop heeft bij de bevolking langzamerhand plaatsgemaakt voor vrees; vrees voor een pur bruku, wer bruku–scenario [lood om oud ijzer] of zoals de eerdergenoemde woordkunstenaar Paul Middellijn het stelde: A srefi kaka, nanga tra frey frey [dezelfde shit, maar nu van andere vogels].
Kritiek en tegenspraak bij leiderschap
President Santokhi’s imago is fors gebutst geraakt. Van zijn imago als crime fighter en redder van Suriname is bij een belangrijk deel van de bevolking weinig meer over. Zou hij maar één seconde over zijn imago nadenken? Zijn presidentschap dreigt een totale mislukking te worden. Is het tij nog te keren door hem? Een leider die zich omringt met vertrouwelingen en loyalisten loopt het risico dat ze hem naar de mond praten. Bij hen gaat het vooral om het veiligstellen van hun eigen plaats aan de ‘vleespotten’. Een aspect van goed leiderschap is het organiseren van kritiek en tegenspraak. Hiermee worden blunders voorkomen, wordt tunnelvisie tegengegaan en wordt gestimuleerd om continu te blijven leren. Als kritiek en tegenspraak ontbreken dan bestaat het gevaar dat leiders sterk in zichzelf gaan geloven. De Surinaamse bevolking zal grote offers moeten brengen voor de komende noodzakelijke saneringsmaatregelen. Het is een ongekende Augiasstal die de regering-Bouterse achterliet en het is voor de regering-Santokhi een herculestaak om die op te ruimen. Een vertrouwensbreuk tussen politieke leider en kiezers is echter een sta in de weg voor het genereren van steun van de bevolking hiervoor. Het betekent dat president Santokhi zal moeten waarmaken dat hij moreel-ethisch leiderschap hoog in zijn vaandel heeft staan, want zoals de Amerikaanse oud-president Abraham Lincoln in 1858 zei:
You can fool some people all of the time,
You can fool all people some of the time,
But you cannot fool all people all of the time.
Foto’s: Ra1 Photography (1 en 2) en CDS (3)
- Published in BIBLIOTHEEK, CULTUUR, Korte berichten, Nederland, NIEUWS, Nieuws uit Suriname, Suriname
Gemeenteraadsverkiezingen Kumar Ramlal
Op 16 maart 2022 vinden in Nederland de gemeenteraadsverkiezingen plaats. Over het land verspreid zijn er kandidaten met een Surinaamse achtergrond. Hindorama biedt aan hen de gelegenheid iets over zichzelf en hun idealen te vertellen. Kumar Ramlal is kandidaat in de gemeente Nissewaard (voorheen Spijkenisse).
Kunt u kort iets over uzelf vertellen: waar bent u geboren, sinds wanneer woont u in Nederland, welke opleiding heeft u gevolgd / wat is uw beroep
Mijn naam is Kumar Ramlal, ben geboren in het prachtige rijstdistrict Nickerie in Suriname en ben in 1975 vanuit Suriname naar Nederland vertrokken. Dus ben ik ruim 47 jaar woonachtig in Nederland. Eerst een paar jaren in Brabant en vervolgens vanaf 1981 in Spijkenisse.
Ik heb in Suriname twee jaar op de kweekschool gezeten en ben vervolgens overgestapt naar de nationale politie in Suriname. In Nederland heb ik diverse opleidingen gevolgd op hbo-niveau. Ik ben sedert januari 2020 gepensioneerd en daarvoor heb ik bij de gemeente, bij het onderwijs en laatstelijk bij het waterschap gewerkt. Bij deze laatste werkgever in de functie van beleidsadviseur. Bij elkaar ben ik 45 jaar binnen de overheid werkzaam geweest.
Sinds wanneer bent u politiek actief en wat is de reden daarvoor?
Ik ben sedert 2002 politiek actief: in de functie van raadslid, fractievoorzitter en lijsttrekker voor het CDA in de gemeente Nissewaard (voorheen Spijkenisse) De reden om in de politiek te gaan was dat ik me, nadat ik een aantal jaren binnen het verenigingsleven actief was, er van bewust werd dat je vanuit de politiek meer kon bereiken voor de gemeente en de inwoners. Wat ook de doorslag gaf was dat het bestuur van de gemeente zeer eenzijdig was en dat er geen vertegenwoordiging met een migratieachtergrond in dat bestuur zat. Dat heeft mij toen ook doen besluiten om actief de politiek in te gaan.
Bij welke partij bent u aangesloten en waarom?
Ik heb mij bij het CDA aangesloten omdat de uitgangspunten van het CDA, zoals solidariteit, rentmeesterschap, publieke gerechtigheid, gespreide verantwoordelijkheid mij erg aanspreken. Dit geldt ook voor de inspiratiebron waaruit geput wordt om politiek te bedrijven. Namelijk het geloof. Ik zie in deze ook heel veel gelijkenis met het hindoeïsme waar ik deel uit van maak.
Welke concrete voorstellen heeft uw partij in het verkiezingsprogramma opgenomen die bijdragen aan een inclusieve gemeente?
Het CDA is een brede volkspartij waar plek is voor eenieder die de uitgangspunten van de partij onderschrijft. Zo stelt de partij dat de christelijke waarden en normen de basis zijn voor de politieke besluitvorming zodat iedereen tot zijn of haar recht komt. De inclusiviteit komt ook uit uitdrukking omdat de partij stelt het bestuur van de gemeente een afspiegeling moet zijn van de samenleving.
Waar wilt u zich specifiek voor inzetten? Wilt u daarbij specifiek iets betekenen voor mensen met een migratieachtergrond of wilt u niet per se in dat hokje worden geplaatst?
Politiek bedrijf je voor de gemeenschap als geheel. Je zit in de politiek niet om de belangen van een bepaalde groep alleen te behartigen. Daar moet je naar de kiezers toe ook duidelijk zijn. Uiteraard is het zo dat wanneer specifieke groepen extra aandacht nodig hebben, je je daarvoor moet inzetten.
Wilt u -kort- nog een bijzondere boodschap kwijt?
Gaat u vooral stemmen. Niet stemmen betekent dat uw stem verloren gaat en u minder invloed uit kunt oefenen op het beleid. U hebt het recht van stemmen gekregen, maak daar ook gebruik van.
***
Zie ook andere kandidaten op Hindorama pagina: Maak kennis met … GEMEENTERAADSVERKIEZINGEN 2022 >>
- Published in BIBLIOTHEEK, INTERVIEW, Nederland
Gemeenteraadsverkiezingen Chandra Jankie
Op 16 maart 2022 vinden in Nederland de gemeenteraadsverkiezingen plaats. Over het land verspreid zijn er kandidaten met een Surinaamse achtergrond. Hindorama biedt aan hen de gelegenheid iets over zichzelf en hun idealen te vertellen. Chandra Jankie is kandidaat in de gemeente Haarlemmermeer.
Kunt u kort iets over uzelf vertellen: waar bent u geboren, sinds wanneer woont u in Nederland, welke opleiding heeft u gevolgd / wat is uw beroep?
Ik ben geboren in Suriname, Paramaribo. Ik woon vanaf mijn zesde in Nederland. Ik ben jurist. Ik heb Rechten gestudeerd aan de Universiteit te Leiden en haalde mijn doctoraal midden jaren tachtig van de vorige eeuw. Ik heb sinds 2012 een juridisch adviesbureau (www.legalsupportexecutives.nl).
Sinds wanneer bent u politiek actief en wat is de reden daarvoor?
Ik ben in het verleden actief geweest voor de SP. In Haarlemmermeer was ik mede-oprichter en de eerste voorzitter van de afdeling Haarlemmermeer. Die afdeling bestaat niet meer. Ik was ook lid van Provinciale Staten te Noord-Holland van 2004-2007 (termijn 2003-2007). Nadien heb ik mijn lidmaatschap opgezegd en ben niet meer iets specifiek in de politiek gaan doen. Ik deed daarna nog een tijd vrijwilligerswerk voor Amnesty International. Ik ben van nature een betrokken persoon en misschien ook vanwege mijn achtergrond als jurist iemand die ziet dat er recht en onrecht is en daar wat aan wil doen. De Toeslagenaffaire is een voorbeeld van niet gehoord worden door een niet integer functionerend bestuur en een falend systeem dat het bestuur moet controleren. Er moet een einde komen aan de manier waarop nu bestuurd wordt en het gebrek aan een gedegen controle daarop. Dat aanpakken, motiveert mij.
Bij welke partij bent u aangesloten en waarom?
Ik ben geen lid van een partij. Zolang partijen niet in staat zijn de interne democratie op orde te brengen, is er geen reden om je daarbij aan te sluiten wat mij betreft. Omdat wij geen partij naam hebben geregistreerd, zijn wij een blanco lijst: groep Jankie. In feite kies je ook niet voor een partij maar voor een persoon. Die persoon kan weliswaar mede namens de partij zijn gekozen maar in ons systeem vertegenwoordig je nog altijd zonder last en ruggespraak: een volksvertegenwoordiger mag zich niet laten opdragen in een stemming een bepaald standpunt in te nemen. De vertegenwoordiger moet op basis van eigen inzicht en overtuiging een oordeel vellen. Stemmen zonder ruggespraak betekent dat men het recht heeft een besluit te nemen zonder daarover eerst met de achterban overleg ofwel ruggespraak te plegen. Het komt er dus op neer dat je de vertegenwoordiger die je kiest, moet vertrouwen. Kiezen is dus een kwestie van vertrouwen. Gekozen worden is voor mij een kwestie van integriteit omdat het vertrouwen niet mag worden beschaamd.
Welke concrete voorstellen heeft uw partij in het verkiezingsprogramma opgenomen die bijdragen aan een inclusieve gemeente?
Los van voorstellen, is dat voor ons alleen al de actie dat wij meedoen. Met wij bedoel ik dan de kandidaten op de lijst: zonder dat wij de intentie daartoe hadden, telt onze lijst (lijst 12 van de gemeente Haarlemmermeer) zeven kandidaten met dezelfde niet westerse migratieachtergrond. Daarnaast gaan wij bewust “genderneutraal” de verkiezingen in. De duiding van het geslacht hebben wij op de kandidatenlijst voor de verkiezingen bewust achterwege gelaten omdat in het openbare leven dat er, net als etniciteit, niet toe mag doen. Om inclusiviteit te bevorderen willen wij bijvoorbeeld dat de gemeente een toewijzingsbeleid gaat voeren op basis van inclusiviteit en daarnaast willen we voor geïnstitutionaliseerde vormen van burgerparticipatie, zoals dorps- en wijkraden, op lokaal niveau loting introduceren. Loting in plaats van werving. Werving is geen garantie voor inclusiviteit: met loting heeft een ieder een gelijke kans. Ik neem aan dat ondertussen wel voor iedereen duidelijk zichtbaar is dat, zeg maar, de invulling van “hogere functies/de beste baantjes” in deze maatschappij niet bepaald een spectrum van diversiteit aan de dag legt. Het excuus om dat zo te kunnen houden, is denk ik ook maar al te bekend: ze zouden niet te vinden zijn! Maar dat is natuurlijk niet waar. Daarnaast hebben wij ook voorstellen voor armoedebestrijding, sport en gezond eten zodat de leefstijl in dat opzicht van mensen met lagere inkomens niet heel anders is dan die van de mensen met hogere inkomens: inclusiviteit betekent dat ook mensen die het minder hebben dezelfde perspectieven worden geboden.

Het team met v.l.n.r. N.S. (Niermala) Jankie, S.D. (Radha) Biekhram, C.K. (Airien) Thani. C. (Chandra) Jankie, S.A.S. (Sanjiv) Jankie, S.A.S. (Sanjana) Nabibaks en J.S. (Janita) Nabibaks
Waar wilt u zich specifiek voor inzetten? Wilt u daarbij specifiek iets betekenen voor mensen met een migratieachtergrond of wilt u niet per se in dat hokje worden geplaatst?
Duurzaamheid, sociale rechtvaardigheid en tolerantie middels wederzijds begrip. Het idee dat eenheid in verscheidenheid mogelijk en noodzakelijk is. Men moet zich meer bewust gaan worden van diversiteit en wat dat inhoudt. Dat mensen elkaar beter gaan leren kennen en elkaar beter gaan begrijpen. In die zin wil ik specifiek iets betekenen voor mensen met een migratieachtergrond. Namelijk laten zien dat de migratieachtergrond iets toevoegt aan deze maatschappij. De biodiversiteit is van belang voor de natuur. Diversiteit is van belang voor de maatschappij. Ik wil niet in een hokje worden geplaatst. Ik wil mensen juist uit hun hokje lokken en kennis laten maken met de wereld.
Wilt u -kort- nog een bijzondere boodschap kwijt?
Je hoeft je niet aan te sluiten bij een partij als je in de politiek wilt. Zorg ervoor dat mensen om je heen je steunen omdat je betrouwbaar bent. Handel niet voor materieel persoonlijk gewin maar dien het hogere doel: de rechtvaardigheid! (Amen zou ik bijna willen zeggen.)
Ik wens de deelnemers die voor mij in deze rubriek verschenen en ook na mij hier verschijnen alvast heel veel succes bij de verkiezingen!
Meer Haarlemmermeer
Facebook: MeerHaarlemmermeer
www.meerhaarlemmermeer.nl
***
Zie ook andere kandidaten op Hindorama pagina: Maak kennis met … GEMEENTERAADSVERKIEZINGEN 2022 >>
- Published in BIBLIOTHEEK, INTERVIEW, Nederland
Je naam is het symbool van je identiteit – Pandit Bhasker Rewti

Pandit Bhasker Rewti
Wanneer we naar de geschiedenis kijken dan zien we dat India (hierna ‘Bhārat’ genoemd omdat deze naam de officiële naam is) ongeveer 900 jaar is leeggeplunderd door invallers, bezetters en onderdrukkers die continu hebben getracht de lokale cultuur te vernietigen. De invallers, bezetters en onderdrukkers kwamen uit het noorden en namen de Islam en de Koran mee. Daarna is Bhārat ingevallen, bezet en onderdrukt door Portugezen, Fransen, Nederlanders en Engelsen. Wil men een volk vernietigen dan moet men de afkomst, cultuur, alle eigen namen en alle herinneringen die aan de afkomst verbonden zijn vernietigen. Het vernietigen en afpakken van de cultuur en godsdienst van de Indiase (hierna Bhāratse) inwoners hebben de moslims continu tijdens de bezettingsperiode uitgevoerd. De Engelsen vielen vanuit de oostkust Bhārat binnen en de vernietiging van de Bhāratse levenswijze en cultuur werd voortgezet. De Engelsen namen de Bijbel mee en er werden duizenden kerken gebouwd. Zowel de moslims als de Engelsen hebben de veranderingen en de vernietigingen naar hun eigen zin en stijl doorgevoerd. We zien dat hierdoor onder andere plaatsnamen in Bhārat zijn veranderd.
De namen van plaatsen werden veranderd
Enkele voorbeelden: Karṇavatī werd Ahmedabad, Saṁbhajī Nagar werd Aurangabad, Ānand Nagar werd Ahmed Nagar, Mumbai werd Bombay, Kōlkātā werd Calcutta, Chēnnai werd Madras. Agrāvan werd veranderd in Agra, Prayāgrāj werd veranderd in Allahabad, et cetera.
Tempels werden veranderd in moskeeën
Maar ook onze Bhāratse tempels werden afgebroken en op dezelfde plaatsen werden dan moskeeën gebouwd. Enkele voorbeelden. De naam van bijvoorbeeld de Śiva mandir in Agra die Tējō Mahālaya heette werd veranderd in Taj Mahal. De Rāma Janmabhūmi tempel in Ayōdhiyā werd de Babri Mahdjid, de Kāśī Viśvanāth tempel werd de Gyanvapi Moskee, de Kṛṣṇa bhūmi tempel werd de Shah Idgah moskee, Ādināth tempel werd de Adina Moskee, de Bhadrakālī tempel werd de Jama Mahdjid, et cetera.
De namen van land en volk werden veranderd
Ook de naam van het land, cultuur en godsdienst zijn na de invasie veranderd.
Het vernietigen van het kenniscentrum van de Bhāratse inwoners
Takṣaśilā was de eerste en grootste internationale universiteit ter wereld, gevestigd rond 500 jaar voor Christus in het oude onverdeelde noorden van Bhārat. Tegenwoordig is de plaats waar het gebouwd was Pakistan geworden. Takṣaśilā is door de Hunnen vernietigd. De Vēdische Nālandā Universiteit in Bihār is door de Turkse moslims onder leiding van Bakhtiyar Khilji geplunderd, de studenten werden verkracht en onthoofd, alle boeken zijn verbrand en uiteindelijk is de universiteit vernietigd en platgebrand.
Bekeringen en verandering van de eigen naam
- De moslims hebben gedwongen bekeringen toegepast. U had de keuze tussen vermoord worden of moslim worden. Of, als niet moslim moest u zware belastingen betalen. Vele arme mensen waren toen door de Belastingmaatregel gedwongen om moslim te worden. De eigen hindoenaam werd dan gelijk veranderd in een moslimnaam.
- De Puranische Sanātana pandit baba’s, die het kastenstelsel hebben gebracht, hebben ook ertoe bijgedragen dat de allerlaagste kasten vrij snel werden overgehaald om moslim te worden. Immers bij de Purāṇische Sanātana Dharma hadden ze helemaal geen rechten. De Purāṇische pandit baba’s hadden bepaald dat de spijtoptanten niet het recht hadden om terug te keren naar de Sanātana Dharma. Zij vonden dat bekeerde arme mensen tot Islam onrein waren geworden.
- De Engelsen brachten het Macaulayisme en er werden duizenden kerken gebouwd. Bhāratse mensen werden bekeerd tot het christendom. Deze bekeringen gaan tot en met heden in volle vaart nog door. Als je een christen wordt dan wordt je naam ook veranderd in een christelijke naam.
Wat is Macaulayisme? Engeland heeft de vraag gesteld “Hoe kunnen we de inwoners van India zodanig veranderen dat ze uiterlijk op Indiërs lijken maar van binnen Engelsen worden? Het antwoord is gegeven door Lord Macaulay: “Pak hun taal, cultuur, namen en hun identiteit af en geef Indiërs het gevoel dat wanneer ze Engels praten, dat ze dan superieur zijn”. Het plan van Lord Macaulay werd letterlijk uitgevoerd. Gurukula’s (kostscholen waar naast wetenschap ook Sanskriet lessen werden gegeven) werden vernietigd en de taal Sanskriet werd verboden. Verder zijn ze ook doorgegaan met het zoveel mogelijk veranderen van (plaats) namen in Bhārat. Dit beleid hebben ze trouwens ook in Brits-Guyana toegepast. Onze broeders in Guyana kunnen bijna geen Hindi meer spreken.
In Bhārat wordt soms de term “Macaulay’s Children” gebruikt om te verwijzen naar mensen van puur autochtone afkomst die de westerse cultuur als hun eigen levensstijl hebben overgenomen. Een “halfbloed” kind voelt zich superieur in Bhārat. Onze Bhāratse inwoners zijn inderdaad geworden zoals de Mahā-guru Lord Macaulay het had gewild, namelijk geen Bhāratse maar Hindoestaanse Indiërs met een bruine huidskleur en wonend in Bhārat. Daardoor uiten veel mensen in en uit Bhārat zich in het Engels, soms vooral om aan te geven dat ze beter ontwikkeld zijn dan mensen die alleen Hindi of hun eigen moedertaal spreken. Het is zelfs zo ver gekomen dat veel mensen in Bhārat geen zuiver Hindi meer kennen of hun moedertaal niet meer kunnen spreken. Er zijn in Bhārat ongeveer 415 levende talen. De trots dat ze bruine Engelsen zijn raast al een sneltrein nog steeds voort in Bhārat en bij Bhāratse mensen in het buitenland.
Bij de bekeringen door moslims en christenen worden nog steeds de hindoenamen veranderd in moslim- of christelijke namen. Deze verandering heeft ten doel je verleden te doen vergeten en je identiteit te vernietigen. Tegenwoordig mogen in Bharat bekeerde christenen geen contact meer hebben met hindoes omdat de christenen bang zijn dat ze weer hindoes worden.
India is op 15 augustus 1947 onafhankelijk geworden. Na de onafhankelijkheid is het land geregeerd door moslims en christenen, namelijk de Nehrū-Gandhi clan. De vernietiging van de Sanātana Dharma dendert na de onafhankelijkheid van Bhārat nog steeds voort. Onze geleerde pandits werden in 1990 uit Kashmir verdreven. De overheid geleid door de Nehrū-Gandhi clan deed niets om dit te voorkomen. Maar wanneer een bewuste Indiër deze christelijke en moslimbekeringen in Bhārat een halt wil toeroepen, 900 jaar vernietiging van Bhārat wil corrigeren, dan word je gebombardeerd tot niet seculiere, nationalistische, fundamentalistische en fanatieke hindoe die moslims en christenen vervolgt. Voor de wereld doen de moslims en christenen zich dan zielig voor. Dit is kennelijk de reden dat er weinig positief nieuws door westerse journalisten in Europa wordt verspreid. Zodra er echter iets negatiefs gebeurt dan komt het nieuws in grote krantenkoppen in heel Europa.
Mensen in Bharat zijn ongeveer 900 jaar onderdrukt en gehersenspoeld. Het lijkt alsof deze onderdrukking in onze genen is gaan zitten. “Wij vinden alles goed en alle goden zijn hetzelfde” is ons karakter geworden. We komen niet meer op voor onze cultuur en levenswijze. We schamen ons om te zeggen: “Ik ben Bhāratīya of mijn voorouders komen uit Bhārat en mijn godsdienst (het woord religie en godsdienst is gebonden aan Islam en het Christendom) is, neen, mijn levenswijze is de Sanātana Dharma. Hebben wij geen Vēdische ruggengraat meer? Wordt het nu geen tijd om als Sanātana Dharma met de Vēda’s (de ware bron van Sanātana Dharma) in de hand, bewuster in het leven te staan? Wordt het geen tijd om uw gedrag en de effecten van uw gedrag te bekijken? Wordt het geen tijd om over je gevoelens te praten en over wat 900 jaar onderdrukking heeft opgeleverd? Wordt het geen tijd om uw achtergrond en uw eigen geschiedenis te onderzoeken? Wordt het geen tijd om na te denken hoe we minimaal kunnen bijdragen aan de bewustwording van onszelf en onze kinderen? Kunnen we deze bewustwording ook thuis beginnen met de opvoeding van onze kinderen? Wordt het geen tijd om onze kinderen te laten groeten door met de handen bijeengebracht voor het hart het woord namastē te zeggen? Het is verbazingwekkend dat zelfs kinderen van 5 jaar oud zich schamen om de handen bijeen te brengen en geen namastē willen zeggen. Wordt het geen tijd om onze kinderen hun identiteit te geven door de juiste namen bij de geboorte mee te geven waarop ze trots kunnen zijn? Onze kinderen verdienen het om hun eigen identiteit te hebben.
Namen aan onze kinderen geven
Een van de 16 Vēdische saṁskāra’s is de “Nāmakaraṇam Saṁskāra”. Dit is de 5e saṁskāra. De Nāmakaraṇam saṁskāra is een ceremonie om het kind een voornaam te geven. Niet zomaar een willekeurige naam, maar een naam met betekenis. Een naam die de wens van de ouders uitdrukt en gedragen kan worden door de maatschappij. Een naam die het kind stimuleert de doelen te bereiken die de naam suggereert. Ik zal het duidelijk maken aan de hand van 2 voorbeelden waarom een betekenisvolle naam zo belangrijk is:
- Stel dat u een bedrijf wilt oprichten maar u geeft het geen naam. Hoe wilt u dan bekend worden? Een passende naam geven is essentieel voor uw bedrijf. Stel u wilt een advocatenkantoor beginnen en uw kantoor heet “Advocatenkantoor belazeren”. Stel dat u een olifant cadeau hebt gekregen. U noemt uw olifant “mijn kaboutertje”. Voelt u dat deze namen niet kloppen?
- Stel dat de wetenschapper Newton aan zijn ontdekking geen naam zou geven. Is dan deze kennis niet begrensd en alleen beschikbaar voor hemzelf. Door een naam te geven en te vertellen wat zwaartekracht is, heeft hij de wereld verteld wat hij heeft ontdekt.
Inderdaad. Als er iets nieuws in ons leven komt moet daar een passende naam aan worden gegeven. Als u bekendheid wilt geven aan uw vinding zult u er een naam aan moeten geven en vertellen wat het doet en waarvoor u het kunt gebruiken. In de wereld is er zelfs een octrooi op namen. Als u dit doet, dan komt er bekendheid in de samenleving, de maatschappij en de hele wereld. Dit veroorzaakt een herkenning bij alle mensen. De naam vertelt iets over uw bedrijf en het product.
Als we deze gedachte doortrekken naar de namen van onze kinderen dan zouden we ook mooie, passende namen kunnen geven die de wens van de ouders uitdrukken. De maatschappij krijgt dan een indruk van wat voor identiteit de persoon heeft. Er zijn heel veel mooie namen die in de Vēda’s en in alle overige Vēdisch gerelateerde boeken voorkomen. Er zijn mooie namen te vinden in onze geschiedenisboeken zoals de Ramāyana en Mahābhārata. Deze namen bepalen uw identiteit. Het zegt iets over wie u bent, wat uw achtergrond is, wat de wensen zijn geweest van de ouders en wat van u verwacht kan worden. Het geeft je een identiteitsgevoel. Het zegt iets over je geschiedenis, je voorouders en waar je vandaan komt.
Is er een reden te verzinnen waarom u uw eigen identiteit zou willen verliezen door uw kind een naam te geven die niet uit uw eigen cultuur komt? Zijn we dan niet trots op onze eigen namen, cultuur en gewoontes? Zou u deze trots niet door willen geven aan uw kind zodat u de identiteit van uw kind niet afpakt? Door geen naam uit uw eigen cultuur te geven brengt u uw kind later in verlegenheid en u pakt de identiteit van het kind af. Het klopt gewoon niet wanneer later iemand vraagt “hoe heet je” en het antwoord is “Kees”, terwijl uw kind bruin is en daal, bhaat, roti en chutney eet. Er zijn verschillende psychologen, zoals de Duitse psycholoog de heer Jochen Gebauer, die het bovenstaande bevestigen. Hij zegt dat de naam iets vertelt over wie u bent. Uw naam is sterk verbonden met uw identiteit. Een passende naam maakt u gelukkiger.
Een naam is slechts een woord, maar een woord kan behoorlijk krachtig zijn. Een naam geven aan het kind is het schenken van een woord met een bijzondere betekenis dat voortaan levenslang als roepnaam zal worden gebruikt. Iedere keer wanneer het kind wordt aangesproken met de voornaam zullen, bewust of onbewust, de gevoelens van het kind positief worden geraakt. De betekenis daarvan zal het kind inspireren om te begrijpen wat de wensen zijn van de ouders. Dit inspireert het kind om een goed mens te zijn. Het zal de gevoelens en het karakter van het kind beïnvloeden.
Zouden namen van dieren en dingen het kind inspireren? Namen als Gaṅgā (de Ganges rivier) of Tōtā (papegaai) zijn weinig inspirerend. Namen om niet trots op te zijn en die het kind in verlegenheid kunnen brengen dienen ook te worden vermeden.
Aan welke eisen zou een naam dan moeten voldoen?
- De naam moet het kind positief inspireren, een goed gevoel geven en prikkelen om na te denken wat van hem/haar wordt verwacht.
- De naam moet niet te lang en gemakkelijk uit te spreken zijn.
Voornamen met mooie volle beginletters, die in de dagelijkse omgang zo weinig mogelijk misvormd kunnen worden zijn geschikt om te dienen als roepnaam. Deze naam moet het liefst 2 tot 4 lettergrepen bevatten. Het belangrijkste is dat de namen kort, krachtig en gemakkelijk uitspreekbaar moeten zijn. Tevens dient het mooi te klinken en een positieve, inspirerende betekenis te hebben.
***
Saṁskāra Bhāskara – de zestien Vedische Saṁskāra’s en de vier levensdoelen dharma, artha, káma en móksha | Auteur/uitgave Bhaskar Rewti 2021 Zoetermeer | ISBN 9789082710649 | hardcover pp. 288 | prijs 15 euro (excl. verzendkosten). U kunt dit boek bestellen via brewti@gmail.com
De opbrengst van dit boek gaat naar de Stichting voor Armen en Wezen ten behoeve van de inrichting van een in aanbouw zijnde polikliniek voor de allerarmsten in het dorpje Padampur (Órisa, India). Voor meer informatie over SAW zie: www.armenenwezen.nl
- Published in BIBLIOTHEEK, CULTUUR, Nederland, Religie & Levenswijze, Suriname, Taal & Literatuur, Traditie
Gemeenteraadsverkiezingen Anil Jagroep
Op 16 maart 2022 vinden in Nederland de gemeenteraadsverkiezingen plaats. Over het land verspreid zijn er kandidaten met een Surinaamse achtergrond. Hindorama biedt aan hen de gelegenheid iets over zichzelf en hun idealen te vertellen. Anil Jagroep is kandidaat in de gemeente Hoeksche Waard (Zuid-Holland).
Kunt u kort iets over uzelf vertellen: waar bent u geboren, sinds wanneer woont u in Nederland, welke opleiding heeft u gevolgd / wat is uw beroep?
Mijn naam is Anil Jagroep, geboren in Suriname in 1972 en in 1975 vóór de onafhankelijkheid van Suriname naar Nederland verhuisd. Ik woon sinds 1977 in Oud-Beijerland. Na de K. Sideriusschool en de Openbare MAVO, heb ik mijn opleiding in Rotterdam voortgezet (Christelijke MEAO Pompenburg). Mijn 9 maanden in militaire dienst in de periode 1993-1994 na mijn opleidingen, hebben nog steeds een hele goede invloed op mij. Vanaf 1994 ben ik werkzaam geweest in de elektronicabranche in diverse functies en in 2009 heb ik de stap gemaakt naar het eigen ondernemerschap. Een stoer besluit als je bedenkt dat in 2008 de economische crisis begon. Tot aan 2011 was het vallen en opstaan, rennen en vliegen. In 2012 heb ik besloten om mij te focussen op een nieuwe zelfstandige uitdaging in reclameland. Eerst onder de naam Publikaartje en in 2017 veranderd naar Publimedia. Een goed draaiend reclameadviesbureau. In de loop van het ondernemerschap trok ook het bestuurlijke. Sinds 2014 ben ik ook actief als bestuur ondersteuner van een viertal wijkwinkelcollectieven (BIZ) in Rotterdam en één in Utrecht.
Sinds wanneer bent u politiek actief en wat is de reden daarvoor?
In 2017 was ik campagneleider voor Narsingh Balwantsingh (gemeenteraadslid fractie PvdA Rotterdam). Hier heb ik de politiek van dichtbij kunnen meemaken. De ambities van de partij en ook de ambities van het individu, die zich inzetten voor niet alleen hun achterban maar juist ook voor de gehele gemeenschap. Vorig jaar heb ik met raadslid Mark de Koning meerdere gesprekken gehad en daar werden mijn ambities steeds duidelijker, namelijk een actieve bijdrage leveren aan mijn eigen gemeente Hoeksche Waard. Na gesprekken met de bestuursvoorzitter, heb ik de stap gezet om per oktober 2020 steunfractielid te worden. Ik luister op dit moment vooral mee om mezelf wegwijs te maken in hetgeen zich in de gemeente Hoeksche Waard afspeelt.
Bij welke partij bent u aangesloten en waarom?
De PvdA is bij uitstek de partij die staat voor solidariteit, zorg voor elkaar en gelijke kansen voor iedereen, een gedachtegoed dat ik van huis uit al heb meegekregen en van jongs af aan steun. Het moet gezegd worden, dat ik ondanks enige bestuurlijke ervaring, zeer gemotiveerd ben om veel te investeren in de leergangen van de PvdA en andere mogelijkheden om mijn bestuurservaring een extra impuls te geven. Daarnaast ben ik ervan overtuigd dat er ook voldoende te leren valt van raadsleden met meer ervaring.
Welke concrete voorstellen heeft uw partij in het verkiezingsprogramma opgenomen die bijdragen aan een inclusieve gemeente?
Inzetten voor versterking van o.a. de bibliotheek. Dat is absoluut noodzakelijk, want bibliotheken zijn meer dan een uitleenplek voor boeken. Ik juich de nieuwe stijl van de bibliotheken toe. Zij vervullen een belangrijke maatschappelijke functie, aangepast aan de eisen van de tijd, ook in de strijd tegen laaggeletterdheid. Voor mij zijn gelijke kansen voor iedereen, solidariteit en zorg voor elkaar de kern van het gedachtegoed wat mij met de paplepel is ingegoten. Ik heb dat van huis uit meegekregen. Ik hoor bij een partij die de ambitie heeft zich in te zetten voor heel de gemeenschap.
Waar wilt u zich specifiek voor inzetten?
Onder andere voor de verwezenlijking van een wens van de PvdA voor muziekonderwijs op scholen: Dat heeft een positief effect op schoolprestaties. Goed cultuuronderwijs is sowieso belangrijk omdat het de creativiteit van de kinderen en van de samenleving stimuleert. Kunst en muziek verschaffen plezier. Het gaat daarbij, zoals wijlen Wim Kok zei, “niet om de waan van de dag, maar om schoonheid en verbeelding.’’ Wat mij betreft mag het budget voor cultuur in Hoeksche Waard omhoog en draagt de PvdA bij aan het verder ontwikkelen en versterken van een levendig en interessant cultuurbeleid.
Wilt u daarbij specifiek iets betekenen voor mensen met een migratieachtergrond of wilt u niet per se in dat hokje worden geplaatst? Zie hierboven. Hoeksche Waard is er voor iedereen!
Wilt u -kort- nog een bijzondere boodschap kwijt?
Geef je stem, ga stemmen, Stem op Anil lijst 8 nr. 4.
***
Zie ook andere kandidaten op Hindorama pagina: Maak kennis met … GEMEENTERAADSVERKIEZINGEN 2022 >>
- Published in BIBLIOTHEEK, INTERVIEW, Nederland
Ombudsman Munish Ramlal – Kanta Adhin
“We zijn allemaal hetzelfde: mens, met zijn mooie en minder fraaie kanten. Waar je vandaan komt, doet ertoe, maar is niet doorslaggevend.”
Sedert september 2021 is Munish Ramlal (39) de ombudsman van de metropool Amsterdam, een functie die hem op het lijf lijkt geschreven. Hij is de jongste ombudsman ooit met ook nog eens een Surinaams-Hindostaanse achtergrond. In het huidige tijdsgewricht waarin diversiteit het stopwoord is, moeten we dat eigenlijk als normaal beschouwen. Niettemin merkt Ramlal een zekere trots bij mensen met een migratieachtergrond die hij tegenkomt als hij voor zijn werk op pad gaat. Zelf vindt hij het een eer dat hij deze functie mag vervullen en hij heeft er ook erg veel zin in. “Elke ochtend als ik wakker word, voel ik me vol energie als ik me realiseer dat ik Ombudsman van Metropool Amsterdam ben.” Deze regio omvat Amsterdam en de nabijgelegen gemeenten Amstelveen, Almere, Diemen, Landsmeer, Waterland en Zaanstad.
Stem geven aan mensen in de knel
Wat doet een ombudsman? “De ombudsman is de laatste strohalm voor burgers in de knel met de gemeente. Als je een klacht hebt, moet je je eerst tot de gemeente wenden. Als je daar niet goed bent geholpen, dan kom je bij de ombudsman terecht.” De ombudsman wordt benoemd door de Gemeenteraad, maar functioneert geheel onafhankelijk van het gemeentebestuur. “Ik zie mijn taak als het geven van een stem aan mensen (‘giving voice’) die zich niet gehoord voelen. Dan gaat het om burgers die problemen ervaren met de gemeentelijke overheid, maar ook om ambtenaren die last hebben van regeldruk. Ik breng de burgers en de ambtenaren bij elkaar en luister naar beiden. Het liefst zie ik dat er dan een oplossing voor het probleem komt. Ik ben een soort relatietherapeut die bewoners en gemeente bij elkaar brengt door meer begrip over en weer te bevorderen. Mensen kunnen zich soms onbehoorlijk behandeld voelen, terwijl de betreffende ambtenaar daar geen beeld bij heeft. Hij of zij past gewoon de regels toe.”
Ramlal geeft een recent voorbeeld. Het gaat om de klacht van een jonge verloskundige die midden in de nacht in het centrum van Amsterdam noodhulp moest verlenen. Vanwege de gevoelde onveiligheid parkeert zij haar auto vlak voor de woning van de hulpbehoevende. Als zij klaar is met haar zorgtaak, blijkt haar auto te zijn weggesleept. Bij de parkeerafdeling van de gemeente redeneert men: zij stond verkeerd geparkeerd en moet dus de boete betalen. Het feit dat het om een nachtelijke en voor een jonge vrouw onveilige situatie ging, kan niets afdoen aan hun beleid. “Dat voelt natuurlijk niet goed. Er moet een oplossing komen. Zeker voor zorgverleners die nu al zo onder druk staan en dan ook nog in de in de nacht worden opgeroepen om mensen te bezoeken. Haar moeder was heel erg ongerust dat haar dochter zo laat op die bewuste plek in Amsterdam moest zijn. Gelukkig heb ik de afdeling Parkeren nu zover dat ze samen met mij kijken hoe breed dit probleem speelt en wat eraan te doen is.”

Munish Ramlal en wethouder Touria Melliani maken een lunchwandeling door de straten in het kader van een Dag Offline.
Van jongs af ervaring met onrecht
Ramlal heeft in Rotterdam, waar hij ook woont, rechten gestudeerd en is gepromoveerd in de rechtssociologie. Dit is een vakgebied dat zich richt op de werking van het recht in de praktijk. Hij heeft eerder gewerkt bij Autoriteit Persoonsgegevens en als adviseur van de Nationale Ombudsman. Ramlal komt uit een gezin met drie kinderen, allen jongens. Hij is de middelste. Zijn ouders kwamen in 1975 vanuit Nickerie (Suriname) naar Nederland. Eerst woonden zij in Zevenbergen en verhuisden later naar Spijkenisse waar ze nog steeds wonen. Zijn moeder heeft als receptionist bij verschillende bedrijven gewerkt; zijn vader was altijd maatschappelijk actief en is daarna ook politiek actief geworden. Alle drie de kinderen zijn in Nederland geboren. Het integratievraagstuk dat de Nederlandse maatschappij beheerst, speelde ook bij hem thuis. “Toen wij hier opgroeiden, kon je een duidelijke driehoeksoriëntatie zien. Mijn oudste broer was erg op Suriname georiënteerd, ikzelf op India. Ik was erg bezig met bhakti en met Bollywood. En mijn jongste broer is altijd heel erg op Nederland gericht geweest. André Hazes was zijn grote favoriet. Inmiddels ben ik verslingerd aan techno muziek en volg ik een opleiding als dj. Binnenkort zal ik op het huwelijk van een neef als dj optreden.”
Ramlal voelt zich thuis in een bestuurlijk/maatschappelijke omgeving. “Mijn vader zit al 30 jaar voor het CDA in de gemeenteraad van Spijkenisse en is nu ook weer kandidaat. Ik heb van kleins af maatschappelijke en politieke discussies meegekregen. Mijn dada (broer van vader) was ook politiek actief. Hij is voor het CDA wethouder in Den Haag en Tweede Kamerlid geweest.” Van de drie broers heeft Munish als enige een academische opleiding gevolgd. Hij zag dat als een manier om onrecht te bestrijden. “In de jaren ’80 hebben wij in Spijkenisse veel met discriminatie te maken gehad. Op straat werd naar ons gespuugd. Mijn oudste broer had dan snel de neiging om er op los te slaan. Soms wel stiekem handig, dacht ik als broertje, zo’n broer waar iedereen bang voor was. We merkten toen dat ook de politie discrimineerde. Dat deed pijn. De overheid was er toch voor álle mensen? Dit was voor mij een drijfveer om heel hard te studeren en te laten zien dat je ook met een migratieachtergrond wat kunt bereiken in de publieke sector. Mijn vader is een periode fractievoorzitter van het CDA in de gemeenteraad geweest, een Surinaamse Nederlander die een verder helemaal autochtone fractie aanvoerde. Dat raakte me en werkte bevrijdend. Ook ik zat gevangen in hokjesdenken. Als je jezelf ook als anders ziet, gaat die ander dat ook doen. Nu realiseer ik me meer dan ooit: we zijn allemaal hetzelfde: mens, met zijn mooie en minder fraaie kanten. Waar je vandaan komt, doet ertoe, maar is niet doorslaggevend.”
Op het lijf geschreven
Ramlal kan zich vanwege zijn eigen ervaring goed verplaatsen in mensen die problemen met discriminatie ervaren of die zich onmachtig voelen wanneer ze alleen maar als een probleem worden gezien en niet als mens. “Ik heb van dichtbij de problemen met de gemeente gezien van mensen van wie ik houd toen zij in de schulden zaten.” Daarnaast hebben hij en zijn vrouw zelf meegemaakt hoe zij door een hypotheekverstrekker alleen maar als een ‘liability’, een risicofactor, werden gezien. “In 2009, de tijd van de financiële crisis, ging de verkoop van ons huis niet door omdat de koper problemen had. Wij zaten toen met twee hypotheken die we moesten aflossen. Dat was een moeilijke tijd. In plaats van een beetje begrip voor onze situatie kregen we te maken met een treiterige employee die ons alleen maar erop wees dat wij dat nooit zouden kunnen betalen.”
Toen de functie van Ombudsman Metropool Amsterdam vrijkwam, solliciteerde Ramlal wel, maar had geen hooggespannen verwachtingen. “Zo een functie gaat vaak naar een ouder persoon, bijvoorbeeld een oud-rechter.” Hij kwam steeds verder in de procedure en zijn toenmalige leidinggevende bij de Autoriteit Persoonsgegevens zag dit met lede ogen aan. Alhoewel ze hem die functie gunde, zag ze Ramlal niet graag gaan. Hij was uiteraard blij verrast dat hij uiteindelijk werd geselecteerd en voorgedragen. “Deze functie past heel erg bij wie ik ben, bij mijn studie en mijn werkervaring tot nu toe. Opkomen voor mensen en het zoeken naar rechtvaardigheid zijn voor mij een rode draad. Alles komt nu bij elkaar.” Onafhankelijkheid is een essentieel aspect van de functie van Ombudsman. “Daarom is het goed dat ik uit Rotterdam kom en niet uit Amsterdam. Anders zou gauw het beeld kunnen ontstaan dat ik mensen in de gemeente ken. Dan kan men denken ‘daar heb je het vriendje van die en die’. Ik stel me vriendelijk op, maar ben hier niet gekomen om vrienden te maken. Ook geen vijanden trouwens.”

Munish Ramlal met Said el Bensallem
Kracht van burgerinitiatieven
Het bureau van de Ombudsman telt 25 medewerkers die hard hun best doen om klachten zo goed mogelijk te onderzoeken. Wat Ramlal in Amsterdam erg opvalt, is het grote aantal actieve burgers die initiatieven ontplooien in hun wijk, de zogenoemde sleutelpersonen. “Deze burgers zijn van grote waarde voor het bureau van de Ombudsman. Zij zijn onze ogen en oren in de wijken. Bovendien doen zij goed werk. Ik noem, bijvoorbeeld, het werk met moeders die onder de radar van de formele zorginstanties blijven van Ouarda el Morabet in stadsdeel Oost. Of de inspanningen van Said el Bensallem bij de voedselbank in Nieuw-West. In Noord heb je Esmeralda Jongmans die zich inzet bij de stichting Florakokjes voor kinderen in een uitdagende thuissituatie. Zulke personen, ik noem ze ‘ombudslieden’, geven mij enorm veel energie. De gemeente heeft echter niet altijd oog voor goede initiatieven, omdat men deze veelal bekijkt door de bril van regels en budgetten. Hierdoor wordt de volkskracht niet verzilverd.” Voor de Ombudsman zijn extra ogen en oren onmisbaar en Ramlal breidt dit netwerk uit door oproepen op sociale media en andere kanalen. “Participatie is een van de speerpunten van mijn agenda 2022. Het zou namelijk zonde zijn om de vele burgerinitiatieven niet te benutten.”
Ombudscafés en een ‘ombulance’
Ramlal geeft de voorkeur aan zoveel mogelijk directe communicatie met de mensen boven het schrijven van hoogdravende rapporten. Zijn insteek is ook zeker niet om gemeenteambtenaren aan de schandpaal te nagelen. “Ik ga uit van de goede wil van mensen, maar leg wel de vinger op de zere plek. Vaak weten de ambtenaren niet wat er echt aan de hand is, omdat ze zich alleen maar laten leiden door de regels. Ik zie ook veel mensen die verandering willen. In dat opzicht zou ik mijn stijl coachend willen noemen. Ik wil graag inzichten ontwikkelen waardoor een situatie vanuit meer invalshoeken wordt benaderd. Het gaat dan om een structurele aanpak. Maar als het echt nodig is, ga ik uiteraard een confrontatie met de gemeente voor een directe oplossing niet uit de weg. Zoals acute hulp voor een zorgbehoevend gezin in een veel te kleine woning.”
De menselijke maat, daar gaat het om. Ramlal meent dat hij in dit opzicht de wind mee heeft. “Naar aanleiding van de toeslagenaffaire bij de Belastingdienst zijn bestuurders, ook het gemeentebestuur van Amsterdam, erg bezig met het weer zoeken naar de mens achter de regels.” Ramlal weet wel hoe hij dat wil doen. De coronaregels zorgen vooralsnog voor beperkingen maar, naast gewone directe contacten, wil hij de mensen graag ontmoeten via rondetafelgesprekken, kunst- en cultuurbijeenkomsten, fototentoonstellingen en Ombudscafés. Daarnaast ziet hij het helemaal zitten als hij en zijn medewerkers met een Ombulance door de stad kunnen rijden. Met schallende techno muziek? Wie zal het zeggen.
Foto’s: Sanne Couprie (2, 3 en 5), Bureau Ombudsman (header en 1) en Munish Ramlal (4)
- Published in BIBLIOTHEEK, INTERVIEW, Nederland